Τα τρία προβλήματα της Ευρώπης

Η Ευρώπη δεν έχει «πρόβλημα». Έχει ΤΡΙΑ προβλήματα: 3 ευρωπαϊκά έθνη υποφέρουν από ένα σοβαρό «μεταναστευτικό hangover».

Καταρχάς, υπάρχει το Ηνωμένο Βασίλειο, ένα έθνος που ψήφισε υπέρ του Brexit για να «ανακτήσει τον έλεγχο» μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι έχει ξεχάσει εντελώς πώς να οδηγεί.

Η βρετανική κρίση ταυτότητας είναι σαν να παρακολουθείς ένα συνταξιούχο λιοντάρι να προσπαθεί να υιοθετήσει μια vegan διατροφή. Αντάλλαξαν την αυτοκρατορική εμπιστοσύνη με την εκπαίδευση ευαισθησίας ενός τμήματος ανθρώπινου δυναμικού. Η γη του Τσώρτσιλ κυβερνάται τώρα από μια εκτεταμένη γραφειοκρατία «κράτους-νταντάς» που φοβάται περισσότερο να προσβάλει κάποιον στο X παρά την πραγματική παρακμή. Η βρετανική αστυνομία, κάποτε στο φθόνο του κόσμου, φαίνεται τώρα να ξοδεύει περισσότερους πόρους διερευνώντας «περιστατικά μίσους που δεν σχετίζονται με εγκλήματα» και βάφοντας τα περιπολικά της στα χρώματα του ουράνιου τόξου παρά διαλείμματα. Είναι ένα έθνος που προσκολλάται απεγνωσμένα στην αισθητική της παράδοσης - τους Βασιλικούς, την μεγαλοπρέπεια, το τσάι - ενώ οι θεσμοί του έχουν κενωθεί από μια προοδευτική σήψη που κάνει μια πανεπιστημιούπολη της Καλιφόρνια να φαίνεται συντηρητική. Θέλουν την αλαζονεία του 19ου αιώνα, αλλά παραλύουν από τη συναισθηματική ευθραυστότητα του 21ου.

Έπειτα, υπάρχει η Γαλλία, η θυμωμένη, ασταμάτητη θεία της Ευρώπης που καπνίζει και αρνείται να παραδεχτεί ότι είναι άνεργη εδώ και δεκαετίες.

Το hangover της Γαλλίας εκδηλώνεται ως μια μόνιμη κατάσταση εξέγερσης που μεταμφιέζεται σε «πολιτική συμμετοχή». Η ταυτότητά τους διχάζεται ανάμεσα σε μια παραληρηματική ελίτ που εξακολουθεί να πιστεύει ότι το Παρίσι είναι η πρωτεύουσα του σύμπαντος και σε έναν λαό που εκφράζει τη «χαρά της ζωής» του καίγοντας στάσεις λεωφορείων κάθε Πέμπτη. Οι Γάλλοι υποφέρουν από ένα ναπολεόντειο σύμπλεγμα χωρίς Ναπολέοντα. Απαιτούν το βιοτικό επίπεδο μιας κατακτητικής αυτοκρατορίας, ενώ εργάζονται 35 ώρες την εβδομάδα και συνταξιοδοτούνται σε μια ηλικία που οι περισσότεροι Αμερικανοί μόλις τώρα πιάνουν τον ρυθμό τους. Κηρύττουν «ρεπουμπλικανικές αξίες» και επιθετικό κοσμικό χαρακτήρα, ωστόσο το κράτος έχει χάσει τον έλεγχο σε τεράστιες εκτάσεις των δικών του προαστίων. Η Γαλλία είναι ουσιαστικά ένα όμορφο, υπαίθριο μουσείο όπου οι επιμελητές απεργούν, οι φύλακες φοβούνται τους επισκέπτες και η διοίκηση είναι απασχολημένη κάνοντας διαλέξεις στον υπόλοιπο κόσμο για το «μεγαλείο», ενώ ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος δεν έχει πληρωθεί.

Τέλος, έχουμε τη Γερμανία, τον νευρωτικό γίγαντα που αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος για να εξιλεωθεί για την ιστορία του είναι να διαπράξει βιομηχανική αυτοκτονία σε αργή κίνηση.

Το μετα-αυτοκρατορικό hangover της Γερμανίας είναι μια ηθική αυτοάνοση ασθένεια: η χώρα είναι τόσο τρομοκρατημένη από τη σκιά της που έχει αντικαταστήσει την εθνική υπερηφάνεια με επιθετική αυτομαστίγωση και κανονισμούς ανακύκλωσης. Η ταυτότητά τους βασίζεται στο να είναι η «Ηθική Υπερδύναμη», κάτι που πρακτικά μεταφράζεται στο κλείσιμο των άψογα λειτουργικών πυρηνικών σταθμών τους για την καύση βρώμικου άνθρακα, ενώ παράλληλα κάνουν μαθήματα στους γείτονές τους για το αποτύπωμα άνθρακα. Είναι ένα έθνος μηχανικών που έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία που δεν λειτουργεί. Το γερμανικό πνεύμα, που κάποτε οριζόταν από την αποτελεσματικότητα και την πειθαρχία, έχει μεταλλαχθεί σε μια παράλυτη γραφειοκρατία όπου η συμπλήρωση της σωστής φόρμας είναι πιο σημαντική από το αποτέλεσμα. Είναι τόσο απεγνωσμένοι να αποφύγουν να είναι «απειλητικοί» που έχουν γίνει ουσιαστικά μια μεγάλη ΜΚΟ με έναν στρατό που έχει σκουπόξυλα αντί για τουφέκια, τρομοκρατημένοι ότι η επίδειξη οποιασδήποτε σπονδυλικής στήλης μπορεί να ερμηνευτεί ως υποτροπή.

Daniel Foubert 

@Arrogance_0024

French-Polish geoeconomist and philosopher. European supremacist.

https://x.com/Arrogance_0024/status/1998505132904911225?s=20