Η Ύδρα του Πολιτισμού ή της Ανεξέλεγκτης Απόρριψης των Σκουπιδιών της στη Θάλασσα;

Εδώ και πενήντα και πλέον χρόνια, η ανεξέλεγκτη και παράνομη υπαίθρια χωματερή που εντοπίζεται μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τη γραφική πρόσοψη της πόλης της Ύδρας, τροφοδοτεί καθημερινά τον παρακείμενο χείμαρρο με τόνους πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που καταλήγουν εσκεμμένα στα θαλάσσια οικοσυστήματα του Σαρωνικού Κόλπου. Είναι πραγματικά αδιανόητο πώς - ένα νησί 2.000 κατοίκων που επιθυμεί να προβάλλεται ως λίκνο πολιτισμού και οικολογικής ευαισθησίας, το οποίο δέχεται ετησίως 300.000 επισκέπτες υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων, που διοργανώνει θεσμούς για την βιώσιμη ανάπτυξη, όπως το Blue Heritage Round Table Hydra και το Blue Life Hydra κτλ.και διαθέτει πόρους που άλλα νησιά δεν μπορούν καν να ονειρευτούν - αντιλαμβάνεται με αυτό τον τρόπο την ευθύνη του απέναντι στο θαλάσσιο περιβάλλον.

Αυτή η κατάσταση αντικατοπτρίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο πολλά από τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας, αποκαλύπτοντας το πραγματικό κόστος της υποτιθέμενης κουλτούρας, του νεοπλουτισμού, της “πασαρέλας” των superyacht και των celebrities, που είτε εν αγνοία τους, είτε εθελοτυφλώντας, συμμετέχουν σε μία ύψιστη ύβρη προς τη θάλασσα, με το κόστος των προστίμων να μετακυλίεται τελικά στους Έλληνες πολίτες.

Η παράνομη υπαίθρια χωματερή τροφοδοτεί καθημερινά τον παρακείμενο χείμαρρο με τόνους πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που καταλήγουν εσκεμμένα στα θαλάσσια οικοσυστήματα του Σαρωνικού Κόλπου.

Χ.Α.Δ.Α. της Ύδρας: Χρονικό Εγκληματικής Αναποτελεσματικότητας.

Το τεράστιο πρόβλημα του παράνομου ΧΑΔΑ της Ύδρας δεν είναι καινούργιο. Αντιθέτως, είναι γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, παραμένει άλυτο, παρά τις συνεχείς δεσμεύσεις για την οριστική του αντιμετώπιση από τις αρμόδιες αρχές (Δήμος, Περιφέρεια, ΥΠΕΝ κλπ.).

Από το 2015, μάλιστα, όλοι εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουμε ανελλιπώς κάθε χρόνο το πρόστιμο που έχει επιβάλλει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνέχιση της λειτουργίας του παράνομου αυτού χώρου ανεξέλεγκτης προώθησης χιλιάδων τόνων απορριμμάτων στη θάλασσα.

Παράλληλα, οι δημόσιες εξαγγελίες που διαρκώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις κυβερνητικές και δημοτικές αρχές περί της δήθεν επίλυσης του προβλήματος ξεκινούν από το 2019. Μέχρι σήμερα, όμως, το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται: στην Υδρα, στο τέλος κάθε ημέρας, και στο τέλος κάθε πολιτιστικής πρωτοβουλίας και δράσης, ελλείψει άλλου σχεδίου, τόνοι απορριμμάτων εναποτίθενται στον παράνομο ΧΑΔΑ με σκοπό να καταλήξουν στη θάλασσα.

Η ανοχή ή σιωπηρή αποδοχή από τους αρμόδιους φορείς της συνεχιζόμενης πρόκλησης εκτεταμένης θαλάσσιας ρύπανσης συνιστά σαφή παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των θεμελιωδών αρχών προστασίας της δημόσιας υγείας, διά της συνέχισης εγκληματικών πρακτικών που οδηγούν στην προώθηση χιλιάδων τόνων απορριμμάτων προς τη θάλασσα. Σήμερα, παρόλο που έπειτα από δεκαετίες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες δείχνουν να έχουν ολοκληρωθεί και κονδύλι 20 εκατομμυρίων ευρώ έχει δεσμευτεί για την κατασκευή ολοκληρωμένης εγκατάστασης διαχείρισης αστικών αποβλήτων στο νησί, αυτή δεν πρόκειται να ξεκινήσει να λειτουργεί τουλάχιστον για τα επόμενα 2 ή 3 χρόνια - χρονικό διάστημα που μοιάζει με άλλοθι για την παράταση του προβλήματος.

Η χωματερή βρίσκεται στη θέση Κρίταμι, μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από την πόλη της ’Υδρας.

Έως τότε, όμως, θα συνεχίζεται η καθημερινή απόρριψη τόνων απορριμμάτων στη θάλασσα; Σε ένα κράτος όπου ο νόμος είναι σαφής και συγκεκριμένος για την πρόκληση περιβαλλοντικής ρύπανσης, πώς είναι δυνατόν να μην κινητοποιείται καμία θεσμική ή δικαστική αρχή για να επιβάλει την άμεση εφαρμογή ενδιάμεσης λύσης, ώστε η μεταβατική περίοδος να μην μετατραπεί σε ανοχή της συνέχισης της μη αναστρέψιμης περιβαλλοντικής καταστροφής που προκαλείται καθημερινά στην Ύδρα;

Είναι καιρός να ξυπνήσουμε όλοι από τον επικίνδυνο λήθαργο στον οποίο μοιάζει να βρισκόμαστε σε σχέση με την ανεξέλεγκτη θαλάσσια ρύπανση. Σε αυτή τη χρόνια απραξία πολιτείας και πολιτών, συμβάλλει πλέον και ο στοχευμένος αποπροσανατολισμός από κάθε λογής εταιρείες και αλυσίδες σούπερ μάρκετ, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εθνικοί ρυπαντές, οι οποίοι, παρέα με κάποια ιδρύματα, προσπαθούν διακαώς να μας πείσουν ότι το πρόβλημα της θαλάσσιας ρύπανσης καταπολεμάται με επικοινωνιακούς όρους και πράσινες καμπάνιες εταιρικής ανευθυνότητας - greenwashing.

Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, τόσο στην περίπτωση της Ύδρας, όσο και στα πολυάριθμα αντίστοιχα περιβαλλοντικά εγκλήματα που απειλούν τη θαλάσσια ζωή και τις επόμενες γενιές στην Ελλάδα, θα συνεχίσει με όλες του τις δυνάμεις να αξιοποιεί κάθε νομικό και θεσμικό εργαλείο, ευελπιστώντας τελικά στην αφύπνιση των αρμοδίων φορέων και της κοινωνίας των πολιτών. Αυτό που χρειάζεται, πάνω απ’ όλα, για να γίνουμε επιτέλους μια κανονική χώρα, είναι οι νόμοι και οι θεσμοί να μην αποτελούν ζητούμενα, αλλά να λειτουργούν σταθερά και αξιόπιστα.

Για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας “Αρχιπέλαγος”

Θοδωρής Τσιμπίδης t.tsimpidis@archipelago.gr