Ο Κερατόλιθος

Στην προϊστορική εποχή χρησιμοποιούσαν τον κερατόλιθο (φωτογραφία) για την κατασκευή εργαλείων και όπλων. 

Πήρε το όνομα από την ομοιότητά του με κέρας ως προς το χρώμα, το θραυσμό και τη διαφάνεια. 

Ο κερατόλιθος είναι συμπαγής, αδιαφανής, κρυπτοκρυσταλλικός και άμορφος χαλαζίας οργανικής ή ανόργανης προέλευσης που βρίσκεται σε ιζηματογενή πετρώματα. Έχει σκληρότητα 6,5-7 στην κλίμακα Mohs. 

Βρίσκεται σε πετρώματα που αντιστέκονται στην διάβρωση. Οι γεωτρυπανιστές τον φοβούνται επειδή είναι τόσο δύσκολο να διεισδύσουν. Έχει στιλπνή έως θαμπή λάμψη και διάφορα χρώματα. 

Σχηματίστηκε στη θάλασσα σε μικρά βάθη. Συνήθως παρουσιάζεται σε διαστρώσεις που εναλλάσσονται με αργιλικούς σχιστόλιθους και ασβεστόλιθους. Επειδή συχνά είναι φτιαγμένος σχεδόν εξ ολοκλήρου από οργανισμούς που αποτελούν το πλαγκτόν, είναι πολύ πλούσιος σε οργανική ύλη και τυπικά είναι μια σημαντική πηγή πετρελαίου. Η διαγενετική διαδικασία που μετατρέπει τη λάσπη σε πέτρα βοηθά την οργανική ύλη να διαφεύγει, ενώ το ανόργανο υλικό ενσωματώνεται στο πέτρωμα. 

Στον κύκλο των τεκτονικών πλακών, το μεγαλύτερο μέρος του υλικού στο βυθό καταλήγει ανακυκλωμένο βαθιά στη Γη μέσα από τη διαδικασία της καταβύθισης των πλακών. Συνεπώς, το διοξείδιο του πυριτίου στον κερατόλιθο είναι ένα σημαντικό συστατικό που συναντάται στα ηφαιστειακά τόξα όπως αυτό του Αιγαίου, σε κοιτάσματα και γενικά σε όλες τις φυσικές διαδικασίες που αντιστέκονται στην διάβρωση. 

Στην Ελλάδα, ο κερατόλιθος βρίσκεται παντού, κυρίως μέσα στις ιουρασικές αποθέσεις της ανατολικής και δυτικής Ελλάδας.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τις σελίδες Britannica, USGS