Μπεζ βαλεντινίτης με κόκκινους κρυστάλλους κερμεζίτη στη μήτρα τεράστιου αντιμονίτη από το South-Ham ορυχείο αντιμονίου, Λίμνη Nicolet( Κεμπέκ, Καναδάς). Οι ενώσεις αντιμονίου ήταν γνωστές από τα αρχαία χρόνια και χρησιμοποιούνταν σε κοσμήματα.Οι αρχαίοι το ονόμαζαν στίμμι(στίβι), είναι φανερό ότι το λατινικό όνομα του αντιμονίτη(stibine) προέρχεται από την ελληνική.Το μεταλλικό αντιμόνιο ήταν επίσης γνωστό, αλλά λανθασμένα προσδιορίστηκε ως μόλυβδος.Το τριθειούχο αντιμόνιο αναγνωρίστηκε στην Αίγυπτο ως καλλυντικό ματιών ήδη από το 3100 π.Χ., όταν εφευρέθηκε η μπαλέτα με τα καλλυντικά. Υπάρχουν περισσότερα από 100 ορυκτά του αντιμονίου. Το χαμηλό σημείο τήξης του αντιμονίτη επιτρέπει εύκολα τον διαχωρισμό του από τα δύστηκτα ορυκτά όπως το αρσενικό που συχνά το συνοδεύουν. Το αυτοφυές αντιμόνιο είναι υδροθερμικής προελεύσεως και συναντάται σε φλέβες θειούχων ορυκτών του αργύρου και του αρσενικού, σε φλέβες χαλαζία κά. Χρησιμοποιείται- αν και είναι τοξικό και προκαλεί συμπτώματα όπως αυτά του αρσενικού- στην κατασκευή πλακών(μπαταρίες αυτοκινήτων), σωληνάρια οδοντοπαστών, φαρμακευτικά, τυπογραφία, στα οπλικά συστήματα, βιομηχανία ελαστικών κά. Στην Ελλάδα συναντάται στην Χίο,κοντά στον Λαχανά, στο Φιλαδέλφειο Θεσσαλονίκης, στην ανατολική Χαλκιδική κά. Φωτογραφία-Dave Barthelmy
Γεωδίφης
