Πλατεία Ελευθερίας, Κω
Σαν πίνακας ζωγραφικής της δεκαετίας του ΄60.
Η πλατεία των χρωμάτων και των αναμνήσεων των παιδικών χρόνων μας.
Το πιο κεντρικό σημείο της κώτικης γης με τις πολλές πινελιές, τα καμώματα του χρόνου με μινωική, μυκηναϊκή, δωρική, κλασσική,ελληνιστική κατοίκηση, του αρχαίου αμυντικού τείχους, του θρυλικού Γυμνασίου των Εφήβων.
Των Ρωμαίων, των Βυζαντινών, της Αγίας Παρασκευής , στον μεσαιωνικό προμαχώνα Del Carretto των Ιπποτών, του Ναζή Μπέη των Οθωμανών,το Τζαμί του Φόρου ,του Duce των Ιταλών, του Φασισμού με το Dopolavoro, το καφενείο Πανελλήνιον στην Casa di Fascio με το κινηματοθέατρο του Bernabiti, την Μαυριτανική Κρήνη του Mario Paolini, του Αρχαιολογικού Μουσείου και της Δημοτικής Αγοράς του Petracco, την συκαμινιά όπου κρεμάστηκε ο αγωνιστής Ηλίας Καπίρης από τους Γερμανούς.
Την Πλατεία της Λαμπρής με τα καροτσάκια και το περίπτερο όπου πετούσαμε τα βαρελότα μετά την Ανάσταση.
Σε ένα χώρο που έκλαψαν και χόρεψαν την ενσωμάτωση τους με τη μητέρα πατρίδα οι Κώοι και ονομάζεται σήμερα Πλατεία Ελευθερίας.
Γεωδίφης
Πηγές:
1. Παιδί της Ρέας, τριλογία
2. Παλιές φωτογραφίες της Κω/φβ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Τα ανέμελα δίχως πολλές έγνοιες ποδήλατα και η μαυριτανική κρήνη του Παρθενοπαίου Παολίνι με τους λούστρους μετά τον μεγάλο σεισμό του ΄33, από μάρμαρα κώτικα μιας παλιότερης και από παραλίγο ηφαιστειακούς, κίονες από τη χαμένη σήμερα μεγαλειώδη βασιλική του Αγίου Γεωργίου, στην πλατεία των χρωμάτων και των αναμνήσεων των παιδικών χρόνων μας. Εκεί όπου ζητωκραύγασαν, μέθυσαν, χόρεψαν την ενσωμάτωση τους με τη μητέρα πατρίδα οι Κώοι και ονόμασαν Πλατεία Ελευθερίας. Οι σελίδες της ιστορίας, της γεωγραφίας, του τόπου είναι σαν ένα σκονισμένο, ξεχασμένο παλίμψηστο, γιατί καθώς τις διαβάζεις προσεκτικά, έρχονται στο φως ως αχτίδες, γραφές αρχαίες ή νεότερες: Με την αμετάβλητη ανθρώπινη φύση των συνανθρώπων μας, γεμάτες πάθος για Ζωή, Ευτυχία, Ελευθερία, Ανεξαρτησία που στηρίζουν σαν τον γονατιστό άτλαντα μοναδικά, αμέτρητα γεγονότα ανά τους αιώνες του νησιού...
