Οι αρχαίες Σειρηνούσες, γη των σειρήνων και πετεινών

Το Positano και οι θρυλικές Σειρήνες του Li Galli, ποτέ δεν έχουν σταματήσει να σαγηνεύουν.

Η Ακτή Αμάλφι με τις τρεις νησίδες Li Galli, σύμφωνα με αρχαίο ελληνικό μύθο κατοικούνταν από σειρήνες, που μάγευαν με το τραγούδι τους περαστικούς ναυτικούς. Ανήκουν στον δήμο του Ποζιτάνο στην Καμπανία της Ιταλίας, στην αρχαιότητα τα νησιά των Σειρήνων βρίσκονταν στα ανοιχτά της χερσονήσου του Σορέντο.

Πολλές σειρήνες λέγεται ότι κατοικούσαν στα νησιά γύρω από την Νάπολη, οι πιο γνωστές από τις οποίες ήταν η Παρθενόπη, η Λευκωσία και η Λυγεία. Μία από αυτές έπαιζε λύρα, άλλη τραγουδούσε ή έπαιζε φλάουτο. 

Αναφέρονται τον 1ο αιώνα π.Χ από τον Πατέρα της Γεωγραφίας, τον Στράβωνα.

Στις αρχαίες ιστορίες, οι σειρήνες απεικονίζονταν να έχουν σώματα πουλιού και ανθρώπινα κεφάλια, αλλά οι μεσαιωνικές ερμηνείες τις απεικόνιζαν ως γοργόνες. Οι όροι Sirenai και Sirenusai, από το λατινικό Sirenusae, σημαίνουν τόσο τις ίδιες τις σειρήνες όσο και την κατοικία τους. 

Οι Σειρήνες της μυθολογίας ήταν με κεφάλι, μισό σώμα γυναίκας και μισό σώμα αρπακτικού πουλιού. Είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και όχι πτηνόμορφα, όταν πέθαιναν, μεταμορφώνονταν σε πέτρες κυρίως στην ετρούσκικη τέχνη. Συνδέθηκαν με τον θάνατο, θεωρήθηκαν θεότητες που τραγουδούσαν για όσους κατοικούσαν μακάρια στα νησιά των Ηλυσίων, και γι' αυτό εικονίζονται στα ταφικά μνημεία.

Το αρχιπέλαγος των Σειρήνων αποτελείται από το Gallo Lungo - το μεγαλύτερο νησί, τη La Rotonda [Στρογγυλή] και τη La Castelluccia. Ολόκληρη η περιοχή είναι μέρος της προστατευόμενης θαλάσσιας περιοχής της Punta Campanella.

Από ψηλά το μεγαλύτερο νησί μοιάζει με δελφίνι, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα πολύ μικρό αρχιπέλαγος με θέα στο νότιο τμήμα της χερσονήσου Σορέντο.

Το προηγούμενο όνομα των Galli, είναι Σειρηνούσα μια ομάδα τριών μικρών νησιών στη θάλασσα στα ανοιχτά του Ποζιτάνο. Το σύγχρονο όνομα των  Galli προέρχεται επίσης από αρχαίο μύθο: οι σειρήνες ήταν μισές ανθρώπινες και μισές πετεινοί («galli» σημαίνει κόκορες στα ιταλικά).

Η παράδοση λέει ότι το Ποζιτάνο ιδρύθηκε από τον Ποσειδώνα, τον Έλληνα θεό της θάλασσας, ως φόρο τιμής στην αγαπημένη του Πασιτέα. Το πιο σίγουρο είναι ότι την περιοχή επισκέφτηκαν Φοίνικες και Έλληνες ναυτικοί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τα δυτικά, σε μια εποχή που η πόλη ήταν ακόμη  αρχαίος οικισμός.

Γιατί λέγεται Αμάλφι; Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ηρακλής, ο Έλληνας ημίθεος, αγαπούσε μια νύμφη που ονομαζόταν Αμάλφη, η οποία, δυστυχώς, πέθανε νέα. Θλίψη για το θάνατο της αγαπημένης του και αναζητώντας το πιο όμορφο μέρος στη γη για να την θάψει, επέλεξε το σημερινό Αμάλφι, δίνοντας το όνομά της στο σημείο.

Το αρχιπέλαγος ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1920 από τον Ρώσο χορευτή και χορογράφο Leonide Massine. Την εποχή εκείνη το Galli ήταν καλυμμένο από ρωμαϊκά ερείπια και ήταν ακατοίκητο. Το αγόρασε και έχτισε μια βίλα και ένα θέατρο με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ. Μετά το θάνατό του, το Galli αγοράστηκε από τον διάσημο Ρώσο χορευτή Rudolf Nureyev, ο οποίος ονειρευόταν να δημιουργήσει μια σχολή χορού. Τα νησιά ανήκουν επί του παρόντος στον επιχειρηματία Giovanni Russo και μπορεί να τα επισκεφτεί κανείς μόνο με πρόσκληση.

Γεωλογικά η χερσόνησος του Σορέντο αντιπροσωπεύει το τελευταίο τμήμα της ιζηματογενούς κορυφογραμμής των βουνών Lattari, που ξεχωρίζει απέναντι από το Τυρρηνικό Πέλαγος για να χωρίσει τον Κόλπο του Σαλέρνο από αυτόν της Νάπολης. 

Αυτή η κορυφογραμμή αναπτύσσεται στην κατεύθυνση ΒΑ-ΝΔ και είναι διατεταγμένη εγκάρσια στην αλυσίδα των Απεννίνων και αποτελεί ένα ανάγλυφο που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δύο μεγάλες κοιλότητες: την πεδιάδα της Καμπανίας και τον κόλπο της Νάπολης στα βόρεια, την Piana del Sele και τον κόλπο του Σαλέρνου στα νότια. 

Η χερσόνησος μοιράζεται τα ίδια τεκτονικά χαρακτηριστικά με το κοντινό νησί Κάπρι, από το οποίο χωρίζεται από ένα μικρό τμήμα θάλασσας, τη Bocca Piccola, περίπου  με 5χλμ. πλάτος και 70μ. βάθος.

Η ραχοκοκαλιά της κορυφογραμμής αποτελείται από μια ισχυρή διαδοχή ασβεστολιθικών και δολομιτικών πετρωμάτων στο τμήμα που εκτείνεται από το Sella di Cava dei Tirreni έως το Punta Scutolo (Meta) και συνεχίζει να αναδύεται περαιτέρω μέχρι την Punta Campanella στην απότομη νότια κλίση. Αυτές οι εμφανίσεις, εκτός από το ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά ολόκληρης της χερσονήσου, σχηματίζουν επίσης πολυάριθμους βράχους και μικρά νησιά [Galli, Vetara, Vervece, scoglio a Penna, κ.λπ], που υπάρχουν τόσο κατά μήκος των ακτών του Sorrento όσο και του Amalfi.

Γεωδίφης

Πηγές:

1.Caratteristiche geologiche della penisola sorrentina

2.Μύθος των Κώων για το Ακρωτήριο Χελώνη, e-book

3.Epilithozoan fauna associated with ferromanganese crustgrounds on the continental slope segment between Capri and Li Galli Islands (Bay of Salerno, Northern Tyrrhenian Sea, Italy), Francesco Toscano

4.Σειρήνες, https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/metamorfoseis/page_235.html

Τα νησιά των Σειρήνων, η ακτή Αμάλφι, το Ποσιτάνο στην χερσόνησο Σορέντο.

Το νησί δελφίνι, η αρχαία Σειρηνούσα μεταξύ Κάπρι και Ποζιτάνο.

Η μεγαλύτερη Σειρηνούσα, μία νησίδα που μοιάζει με δελφίνι.

Οι τρείς νησίδες [Rotonda, Castelucia, μεγάλο Gallo] του αρχιπελάγους των Σειρηνουσών.