Τι είναι το μπουαδοκόφινο;

Με κοφίνια μετέφεραν τα κώτικα σταφύλια στην Αίγυπτο και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου. Ήταν αναγκαία, απαραίτητα σκεύη και πάνω από όλα  είχαν πολλές χρήσεις.

Ήταν ένα σκεύος από πλεκτά κλαδιά λυγαριάς ή καλαμιάς ή από βούρλα το οποίο χρησίμευε για εναπόθεση και μεταφορά διαφόρων αντικειμένων. Ήταν ένα μεγάλο καλάθι, ο  αρχαίος κόφινος.

«Στο καλάθι δεν χωράει και στο κοφίνι περισσεύει» λένε οι παλιοί για τον ανικανοποίητο, που είναι δύστροπος.

Κοφίνι, λέξη ελληνιστική που υποδηλώνει την προέλευση του από την οποία προέρχεται το «κοφίνιον», υποκοριστικό του αρχαίου ελληνικού «κόφινος» που αργότερα έγινε «κοφα» των βενετσιάνων.

Τα έφτιαχναν οι κοφιζ-ζήδες συνήθως στο Χάνι της πόλης Κω, όπου είχε πολλές συκαμινιές και κάθονταν από κάτω στους στη σκιά κι έφτιαχναν κοφίνια με καλάμια και βέργες από βούρλα, μας λέει ο Π.Σβουρένος.

Κοφίνιαζαν τα ρούχα της μπουγάδας λένε οι παλιοί αναφερόμενοι σε μια παραλλαγή του. Εκτός από το κανονικό υπήρχε το μελισσοκόφινο, πετροκόφινο, τρυγοκόφινο, ψαροκόφινο και το μπουγαδοκόφινο.

Το μπουαδοκόφινο για τους Κώους ήταν ένα ειδικό κοφίνι όπου συγκεντρώνονταν τα ρούχα για πλύσιμο ή άπλωμα και στέγνωμα.Το μεγάλο κοφίνι που χρησιμεύει για τη συγκέντρωση, τοποθέτηση άπλυτων ή καθαρών ρούχων. 

Η σύνθετη λέξη καταλήγει στην μεσαιωνική μπουγάδα, αβέβαιης ετυμολογίας, προέρχεται από την βενετσιάνικη bugada- λατινική būcāta būkō [βυθίζω, πλένω].Από στόμα σε στόμα έφτασε στις μέρες μας από τον Πομπόνιο, τον Βαρρό [αρχές 1ου αιώνα π.Χ]και τον Κικέρωνα, στην καθομιλουμένη η έκφραση  buccam venīre [«να έρθω πρώτα στο μυαλό»].

Επίσης γνωστή είναι η φράση «της θείας σου το μπουγαδοκόφινο», για το αιδοίο  γυναίκας που έχει πολλές ερωτικές σχέσεις σύμφωνα με το εξαιρετικό «Λεξικό της λαϊκής και της περιθωριακής γλώσσας» του εμπειρικού Γιώργου Κάτου.

Γεωδίφης