Όταν το ψωμί σαπίζει

Αρχαίοι λαοί χρησιμοποιούσαν μουχλιασμένο ψωμί σε μολυσμένα τραύματα και κοψίματα για να θεραπεύσουν ορισμένους ασθενείς και κανείς δεν κατάλαβε γιατί. 

Μέχρι το 1928, όταν ανακαλύφθηκε από τον Alexander Fleming ότι η πενικιλίνη είχε μεγάλη επίδραση ως αντιβιοτικό στα βακτήρια.

Όταν το ψωμί σαπίζει, εκκρίνει έναν μύκητα που ονομάζεται Penicillium, από τον οποίο προέρχεται η πενικιλίνη, το πιο διάσημο αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται μέχρι στιγμής για τη θεραπεία βακτηρίων, ένας γνωστός τρόπος από πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων αυτών στην Αυστραλία, την Κίνα, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ινδία. 

Ήταν γνωστές οι χρήσιμες ιδιότητες των μυκήτων και των φυτών στη θεραπεία λοιμώξεων. Ωστόσο, οι αρχαίοι θεραπευτές δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν ή να απομονώσουν επακριβώς τα ενεργά συστατικά σε αυτούς τους οργανισμούς.

Μια χημική ανάλυση των οστών των αρχαίων Νουβίων έδειξε ότι κατανάλωναν τακτικά τετρακυκλίνη, πιθανότατα στην μπύρα τους.

Γεωδίφης