Ο θάνατος του Τάλω
Η Adrienne Mayor, ιστορικός του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, στο βιβλίο της «Gods and Robots» αναφέρει ότι οι αρχαίοι Ελληνες με τους μύθους τους είχαν προβλέψει τα ρομπότ, την τεχνητή νοημοσύνη, τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό και άλλες σύγχρονες τεχνολογίες.Πηγάζουν όλα αυτά από τον Ήφαιστο, τον Έλληνα θεό των τεχνιτών και της μεταλλουργίας. Μία από τις δημιουργίες του ήταν ο Τάλως, τον οποίο η Mayor περιγράφει ως «ρομπότ δολοφόνο από χαλκό». Ποιός ήταν ο Τάλως;
Ένα σημαντικό έργο τέχνης οφείλει τον τίτλο του στον κύριο χαρακτήρα της ζωγραφικής σκηνής, τον Τάλω, τον γίγαντα από χαλκό που προστάτευε το νησί της Κρήτης.
Απεικονίζει μια αφήγηση από την ελληνική μυθολογία: μετά την εκστρατεία για την κατάκτηση του χρυσόμαλλου δέρας του κριαριού του Φρισού, οι Αργοναύτες, με αρχηγό τον Ιάσονα, αποβιβάστηκαν στην Κρήτη όπου, με την παρέμβαση της Μήδειας, προκαλούν το θάνατο του γίγαντα Τάλω.
Ο γίγαντας Τάλως είχε τοποθετηθεί από τους θεούς να φυλάει το νησί της Κρήτης, για να εμποδίσει τους ναυτικούς να αποβιβαστούν, χωρίς την άδεια του βασιλιά Μίνωα.
Ακόμα κι αν είχε ανθρώπινα χαρακτηριστικά, δεν ήταν άνθρωπος αλλά ένας χάλκινος γίγαντας, θωρακισμένος και ανίκητος, τόσο μεγάλος που μπορούσε να ταξιδεύει ολόκληρο το νησί 3 φορές την ημέρα και τόσο δυνατός που μπορούσε να πετάξει τεράστιες πέτρες στη θάλασσα για να κρατήσει τα εχθρικά πλοία.
Κρατήθηκε στη ζωή από μια μόνο φλέβα λιωμένου μολύβδου που κυλούσε στο σώμα του. Αυτή η φλέβα που προστατεύεται από το μπρούντζο ήταν εκτεθειμένη μόνο σε ένα σημείο, κοντά στη φτέρνα, και επομένως αποτελούσε το μόνο αδύνατο σημείο του, το σπάσιμο του οποίου θα προκαλούσε τον θάνατό του.
Όταν οι Αργοναύτες, με διοικητή τον Ιάσονα, μετά από ένα μακρύ ταξίδι στη θάλασσα με το πλοίο Αργώ, έφτασαν στην περιοχή της Κρήτης για να μπορέσουν να αποβιβαστούν εκεί, να ξεκουραστούν και να δροσιστούν, απορρίφθηκαν από τον γίγαντα Τάλω.
Η μάγισσα Μήδεια, που ταξίδεψε με τους Αργοναύτες, με τις δικές της δυνάμεις κατάφερε να θολώσει τις αισθήσεις του γίγαντα Τάλω, που σκόνταψε σε ένα βράχο, έσκισε τη φλέβα στη φτέρνα του και πέθανε.
Στην κύρια πρόσοψη του κρατήρα αναπαρίσταται μια σκηνή με διαφορετικούς χαρακτήρες.
Στο κέντρο κυριαρχεί η μορφή του Τάλως, που παριστάνεται ως ένας μυώδης και γυμνός άνδρας, ετοιμοθάνατος, σε ασταθή ισορροπία, με ένα υπόλευκο χρώμα διαφορετικό από τους άλλους χαρακτήρες, που αντίθετα παίρνει το κοκκινωπό χρώμα της τερακότας του αγγείου.
Αυτός ο χρωματισμός είναι λειτουργικός στην παράσταση του μεταλλικού μπρούτζινου σώματος του Τάλως.
Στα πλάγια υπάρχουν δύο άνδρες με ρούχα και κεφάλι που περιβάλλεται από δάφνινο στεφάνι. Είναι δύο Αργοναύτες, οι Διόσκουροι, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης, αναγνωρίσιμοι από την παρουσία αλόγων και προστάτες των ναυτικών. Ένας από αυτούς κρατά το σώμα του Τάλως. Τα άλογα είναι δυναμικά και φαίνονται στο προφίλ.
Στο άκρο αριστερά διακρίνεται μια γυναικεία μορφή, η μάγισσα Μήδεια, όρθια, ντυμένη με χιτώνα η οποία κρατά στα χέρια της ένα κύπελλο με μια συγκροτημένη και ισορροπημένη στάση.
Στην άκρη δεξιά υπάρχουν δύο άλλες φιγούρες, διατεταγμένες στο επίπεδο του φόντου, οι οποίες μαρτυρούν την κεντρική σκηνή: μια ανδρική φιγούρα με γένια, γυμνή πλάτη, ένα στέμμα στο κεφάλι και μια τρίαινα στο χέρι, που αντιστοιχεί στον θεό της θάλασσας.
Ο Ποσειδώνας με την θεά Αμφιτρίτη και οι δύο προστάτες του νησιού της Κρήτης. Ξαπλωμένη, κάτω δεξιά, μια γυναικεία μορφή φαίνεται να φεύγει και αντιπροσωπεύει την προσωποποίηση του νησιού της Κρήτης, τρομαγμένη από την απώλεια του Τάλως, φύλακά της. Στο βάθος αναπαρίστανται στοιχεία βλάστησης.
