To κτίριο που στεγάζει το τωρινό Επιγραφικό Μουσείο στο Ασκληπιείο, σε φωτογραφία της δεκαετίας του ΄30.
Θεωρείται το δεύτερο πιο σημαντικό μουσείο επιγραφών, μετά των Αθηνών, της χώρας μας!
Το Ασκληπιείο της Κω λειτούργησε για περίπου μιά χιλιετία, έως τον 4ο αιώνα μ.Χ όπως αποδεικνύεται από θησαυρό νομισμάτων που βρέθηκε στα δωμάτια του άνω 1ου ανδήρου.
Το Ασκληπιείο έπαψε να λειτουργεί μετά από τον σεισμό του 334 μ.Χ.
Ο σεισμός πιθανότατα πρόλαβε τις αποφάσεις του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, όταν το 382 απαγόρευσε τις παγανιστικές πρακτικές όσο και τις απλές επισκέψεις σε μη χριστιανικούς ναούς και μετά από δύο χρόνια εξέδωσε διάταγμα κατεδάφισης των μη χριστιανικών ιερών.
Οι σεισμοί το ερήμωσαν και οριστικά χάθηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ανασκάφηκε μετά από περίπου 14 αιώνες.
Το πιο φημισμένο θεραπευτήριο της αρχαιότητας το ανακάλυψε ο Κώος Ζαρράφτης κατόπιν υπόδειξης ενός Σκωτσέζου επιγραφολόγου του W.Paton και το έφερε στο φως o Γερμανός R.Herzog στις 15 Οκτωβρίου του 1902.
Το επιγραφικό Μουσείο ιδρύθηκε με σκοπό την προστασία, διατήρηση, μελέτη και έκθεση των αρχαίων επιγραφών σε λίθο του αρχαίου θεραπευτηρίου και λατρευτικού χώρου. Διαθέτει μία μεγάλη συλλογή επιγραφών, που παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής, θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής της αρχαιότητας.
Θεωρείται ένα παγκόσμιο στολίδι, όπου εκτίθεται η συλλογή των επιγραφών που βρέθηκαν στο Ασκληπιείο. Συναντάται κοντά στις Μεγάλες Θέρμες και στο Antiquarium το υποτυπώδες μουσείο όπου είχαν συγκεντρωθεί τα ευρήματα από την πρώτη ανασκαφή.
Το υπάρχον κτίριο σχεδιάστηκε και χτίστηκε σε 2 φάσεις υπό την επίβλεψη του Ιταλού αρχιτέκτονα Mario Paolini το 1936. Το σχέδιο παραπέμπει στην διάταξη των αρχαίων στοών του Ασκληπιείου, συνδυάζει στοιχεία από το ανατολίτικο με το τοπικό λαϊκό στοιχείο, περιλαμβάνει δύο αίθουσες,μία κεραμοσκεπή στοά και μια υδατοδεξαμενή μπροστά από το κεντρικό αίθριο.
Οι περισσότερες επιγραφές προέρχονται από την Κω, ενώ υπάρχουν επίσης αναφορές για το μνημείο από την υπόλοιπη Ελλάδα και την Μικρά Ασία. Χρονολογικά το διαθέσιμο υλικό που εκτίθεται, είναι από τον 4ο αιώνα π.Χ έως και τους ρωμαικούς χρόνους.
Το επιγραφικό μουσείο ιδρύθηκε από την τοπική αρχαιολογική υπηρεσία και λειτούργησε το 1990 υπό την επίβλεψη του αρχαιολόγου Δημήτρη Μποσνάκη. Επίσης την σφραγίδα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης φέρει και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Καλύμνου.
Στην Νότια Αίθουσα του μουσείου υπάρχουν επιγραφές από την Ασυλία, τα Μεγάλα Ασκληπιεία και κατάλογος νικητών, για Κώους ιατρούς και τιμητικά ψηφίσματα, Κώους δικασταγωγούς, για την καλλιτεχνική ζωή και για την Ομοπολιτεία Κω- Καλύμνου.
Στην Βόρεια Αίθουσα, υπάρχουν ιεροί νόμοι για τον Ασκληπιό, διαγραφές για την πώληση της ιερωσύνης, ιεροί όροι κά.
Μεταξύ των επιγραφών, που εκτίθενται είναι οι παρακάτω:
Ιερός νόμος για την απαγόρευση της κοπής των κυπαρισσιών του ιερού άλσους και Ιερός Νόμος για τη λατρεία των Νυμφών,γύρω στο 300 π.Χ. Ψήφισμα ίδρυσης του θησαυρού του Ασκληπιού και Ψηφίσματα πόλεων της Πελοποννήσου για την αναγνώριση Ασυλίας του Ασκληπιείου της Κω πριν το 242 π.Χ. Ψήφισμα για την ορκωμοσία των πολιτών μετά την αποκατάσταση του καθεστώτος της Ομοπολιτείας της Κω με την Κάλυμνο, γύρω στο 208 π.Χ ή λίγο μετά. Του Αυτοκράτορος Νέρωνος προς την πόλη της Κω με αναφορά στον Γάιο Στερτίνιο Ξενοφώντα, μετά το 54 μ. Χ και διάφορα άλλα.
Μετά από το τσουνάμι του Αγαθία, το 554 μ.Χ χάνονται τα ίχνη του Ασκληπιείου της Κω, ενώ ελάχιστα είναι γνωστά για την βυζαντινή περίοδο του.
Τον 12ο-13ο αιώνα χτίστηκε η εκκλησία Παναγιά Ταρσού που καταστράφηκε από τον σεισμό του 1493.
Επικρατεί η άποψη ότι πέτρες από τα ερείπια του μεταφέρθηκαν για να κατασκευαστεί το κάστρο και το μεσαιωνικό τείχος της Κω από τους Ιωαννίτες, ενώ υλικό του φέρεται να έχει χρησιμοποιηθεί στα μουσουλμανικά τζαμιά του Κερμετέ και της πόλης, της Πλατείας Ελευθερίας και του Αγ.Γιώργη του Λιμανιού [Λότζιας]. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει, μόνο τα μουσουλμανικά τεμένη του Κερμετέ πιθανότατα περιέχουν κάποια από τα αρχιτεκτονικά μέλη του μνημείου.
Τον 18ο αιώνα υπήρχε ένα οθωμανικό περιβόλι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν κατά την ιταλική κατοχή από τους Ιταλούς αρχαιολόγους L.Laurenzi [1930] και L.Morricone [1937-38], μαζί με τις εργασίες αποκατάστασης του μνημείου. Η τελευταία ανασκαφή στο Ασκληπιείο έγινε τα τέλη της δεκαετίας του ΄30.
.
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Ιστορία των Σεισμών της Κω, 2018-2023
2. Ασκληπιείο Κω-Ιακ.Ζαρράφτης
3.Επιγραφικό Μουσείο Αθηνών
4. Πληροφορίες από τον L.Morricone, L.Laurenzi.
5.Το Ασκληπιείον της Κω, Μποσνάκης Δ., 2014.
6. Αρχείο L.Morricone/saia
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Επιγραφικό Μουσείο Ασκληπιείου Κω.
Ο χώρος στέγασης του μουσείου πριν από την δημιουργία του ιταλικού κτιρίου, δεκαετία ΄30.
Άποψη του Antiquarium,Αύγουστος 1936.
Το Επιγραφικό Μουσείο ,2020.
Ο ιερός νόμος σε μαρμάρινη επιγραφή, για την απαγόρευση κοπής των κυπαρισσιών στο άλσος του Απόλλωνα, 300 π.Χ. Από το επιγραφικό μουσείο του Ασκληπιείου Κω.
Αρχαίες μαρμάρινες επιγραφές από το μουσείο .
Αναρτήσεις
