Η διαφορετική προέλευση των σεισμών

Επίκεντρα σεισμών που εκδηλώθηκαν στον πλανήτη μας κατά το χρονικό διάστημα, 1963-1998. Οι περισσότεροι σεισμοί (90%)συμβαίνουν κοντά στα όρια των τεκτονικών πλακών , στα σημεία όπου οι πλάκες απομακρύνονται ή πλησιάζουν μεταξύ τους. Ο σεισμός στον πλανήτη μας συνήθως προκαλείται από ξαφνική απελευθέρωση συσσωρευμένης ενέργειας στο φλοιό της Γης. Τον αντιλαμβανόμαστε στην επιφάνειά της καθώς μέρος της ενέργειας μεταφέρεται εκεί με τα σεισμικά κύματα. Οι σεισμοί συμβαίνουν και σε άλλα ουράνια σώματα όπως η Σελήνη, ο Άρης και ο Ήλιος, σε κάποιο άλλο άστρο, πλανήτη ή δορυφόρο πλανήτη, σε ένα αστέρα νετρονίων κλπ. Ο σεισμός σε κάθε τέτοια περίπτωση έχει διαφορετική προέλευση και τα σεισμικά κύματα μπορεί να είναι διαφορετικού τύπου από τα γήινα ελαστικά, όπως για παράδειγμα τα σεισμικά κύματα ενός μαγνητικού σεισμού σε ένα αστέρα νετρονίων. Το υπόλοιπο 10% των παγκόσμιων σεισμών σχετίζονται με ηφαιστειακή δραστηριότητα και συνήθως είναι λιγότερο ισχυροί από τους τεκτονικούς. Ο σεισμός μπορεί να είναι και το άμεσο αποτέλεσμα από μία μη φυσική διεργασία, όπως για παράδειγμα μία έκρηξη, μία υπόγεια πυρηνική δοκιμή . Σεισμός μπορεί να παραχθεί και από μία έκρηξη στην ατμόσφαιρα της Γης .Υπάρχουν περιπτώσεις σεισμών που συμβαίνουν με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας και τότε ονομάζονται κρυογενείς. Εκτός από τα προηγούμενα αίτια, υπάρχει και ένα ελάχιστο ποσοστό σεισμών που ονομάζονται εγκατακρημνισιγενείς, επειδή οφείλονται στην εγκατακρήμνιση οροφών υπογείων κοιλωμάτων (π.χ. σπηλαίων) λόγω διάβρωσης. Πηγές-ΝΑΣΑ,Βικιπαίδεια

Γεωδίφης