Η γέννηση ενός ωκεανού

Ο γήινος φλοιός βρίσκεται πάνω από το μανδύα, ενώ σε πολλά σημεία μεταξύ των δύο παρεμβάλλεται μάγμα. Ο φλοιός της Γης δεν είναι ενιαίος, όπως του Άρη, αλλά διασπασμένος σε τεκτονικές πλάκες. Η γέννηση λοιπόν ενός ωκεανού αρχίζει κατά βάση με κάποιο πανάρχαιο σχίσιμο στην παλιά ηπειρωτική περιοχή, σχίσιμο που ονομάζεται αρχική ηπειρωτική διάρρηξη και τη βαθμιαία απομάκρυνση των δύο ηπειρωτικών τμημάτων εκατέρωθεν της διάρρηξης. Το ηπειρωτικό σχίσιμο μπορεί να εξελιχθεί σε μεσοωκεάνια ράχη στην τυπική ωκεανογένεση μεγάλης κλίμακας, όπως συμβαίνει στο άνοιγμα του Ατλαντικού ωκεανού. Στη μεσοωκεάνια ράχη λαμβάνει χώρα ακριβώς η απομάκρυνση των δύο ηπειρωτικών πλακών και ταυτόχρονη δημιουργία νέου ωκεάνιου φλοιού. Οι μεσοωκεάνιες ράχες είναι περιοχές σεισμικής και ηφαιστειακής δραστηριότητας . Στην θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών οι ράχες θεωρούνται τα όρια των τεκτονικών πλακών. Είναι φανερό ότι η εξέλιξη μιας διάρρηξης είναι σταδιακή και περνά από το στάδιο του σχισίματος στην ταφρογένεση και στη μεσοωκεάνια ράχη. Με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Γεωδίφης