Το μυστήριο με τις μινιατούρες φέρετρα σε εξαφανισμένο ηφαίστειο

Βρέθηκαν το 1836 σε ένα εξαφανισμένο ηφαίστειο στη Σκωτία.

 Το κάθισμα του Άρθουρ, το σβησμένο ηφαίστειο που δεσπόζει πάνω από το τοπίο του Εδιμβούργου σε υψόμετρο μόλις 250 μέτρων, είναι γνωστό όχι μόνο για τη γεωλογία και την εκπληκτική του θέα αλλά και για μια τόσο περίεργη όσο και αινιγματική ανακάλυψη: μια σειρά από μικρά φέρετρα με μικροσκοπικές φιγούρες που σχεδόν 200 χρόνια μετά την τυχαία ανακάλυψή τους, παραμένουν τυλιγμένα στο μυστήριο. 

Γνωστό στα γαελικά ως Suidhe Artair, είναι η υψηλότερη κορυφή στο σύμπλεγμα των λόφων που σχηματίζουν το πάρκο Holyrood, που βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο ανατολικά του Κάστρου του Εδιμβούργου. Σχηματίστηκε πριν από πάνω από 300 εκατομμύρια χρόνια από ηφαιστειακή δραστηριότητα, έχει διαμορφωθεί από τους παγετώνες και το πέρασμα του χρόνου. Στην κορυφή του, απομεινάρια αρχαίων οχυρών μαρτυρούν το πέρασμα όπως οι Βοταδινοί κατά την Εποχή του Σιδήρου. Αργότερα, έγινε το σκηνικό για ιστορικά γεγονότα, από βασιλικούς εορτασμούς μέχρι συμβολικές θρησκευτικές πράξεις. Η εξέχουσα θέση του το έχει κάνει επίσης τόπο μύθων, που κυμαίνονται από ιστορίες για τον βασιλιά Αρθούρο (είναι μια από τις τοποθεσίες που λέγεται ότι ήταν το Κάμελοτ) έως θρύλους μεσαιωνικών θαυμάτων.

Ήταν καλοκαίρι του 1836 όταν μια ομάδα αγοριών αποφάσισε να εξερευνήσει τις βορειοανατολικές πλαγιές του Arthur’s Seat αναζητώντας κουνέλια. Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού τους, έπεσαν πάνω σε μια μικρή σπηλιά κρυμμένη πίσω από πλάκες από σχιστόλιθο. Μέσα, προσεκτικά τοποθετημένα σε τρεις βαθμίδες, υπήρχαν 17 μικροσκοπικά φέρετρα, το καθένα από τα οποία περιείχε μια ξύλινη φιγούρα. Αυτά τα φέρετρα, μήκους μόλις 10 εκατοστών, ήταν διακοσμημένα με προσεκτικά ραμμένα υφάσματα και οι φιγούρες φαινόταν ότι είχαν φιλοτεχνηθεί από έναν σχολαστικό τεχνίτη. Τα αγόρια, μη κατανοώντας τη σημασία του ευρήματος τους, κατέστρεψαν μερικά από τα φέρετρα, αφήνοντας άθικτα μόνο οκτώ από τα αρχικά 17. Σήμερα, αυτά τα οκτώ εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας.

Από την ανακάλυψή τους, τα φέρετρα έχουν εμπνεύσει αμέτρητες θεωρίες. Εκείνη την εποχή, κάποιοι πρότειναν ότι ήταν τεχνουργήματα μαγείας . Τοπικές εφημερίδες περιέγραψαν την ανακάλυψη ως «εργαστήριο σατανικών ξορκιών» και μερικές μάλιστα συνέδεσαν τα φέρετρα με πρακτικές μαύρης μαγείας.

Άλλοι ερμήνευσαν το εύρημα ως συμβολική ταφική παράδοση. Μερικοί πίστευαν ότι τα φέρετρα αντιπροσώπευαν «τιμητικές ταφές» για ανθρώπους που είχαν πεθάνει μακριά από την πατρίδα τους. Μια άλλη θεωρία πρότεινε ότι τα φέρετρα συνδέονταν με θαλάσσιες δεισιδαιμονίες, παρόμοιες με τις γερμανικές παραδόσεις που χρησιμοποιούσαν μικροσκοπικές φιγούρες ως προστατευτικά γούρια. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες συνδέει τα φέρετρα με τους περιβόητους φόνους του Burke και του Hare, δύο ανδρών που σκότωσαν 16 ανθρώπους το 1828 για να πουλήσουν τα σώματά τους σε ανατόμους στο Εδιμβούργο. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, τα φέρετρα μπορεί να ήταν ένας συμβολικός φόρος τιμής στα θύματα, αν και υπάρχουν αποκλίσεις σχετικά με το φύλο των μορφών (όλα άντρες) έναντι των θυμάτων, που ήταν κυρίως γυναίκες.

Η σύγχρονη ανάλυση έχει αποκαλύψει συναρπαστικές λεπτομέρειες. Οι φιγούρες φαίνεται να έχουν κατασκευαστεί από παιχνίδια, πιθανώς ξύλινους στρατιώτες, και το ύφασμα που τις καλύπτει χρονολογείται από τη δεκαετία του 1830. Αυτό υποδηλώνει ότι τα φέρετρα δεν είχαν θαφτεί πολύ πριν την ανακάλυψή τους. Παρά τις προόδους αυτές, ο σκοπός των φέρετρων παραμένει μυστήριο. Δημιουργήθηκαν ως φόρος τιμής στους νεκρούς, ως τελετουργικά αντικείμενα ή ίσως ως παιχνίδια που μεταμορφώθηκαν σε κάτι με συμβολικό νόημα;

National Museums Scotland, An unsolved mystery: the coffins found on Arthur’s Seat

S.P. Menefee, A.D.C Simpson, The West Port Murders and the Miniature Coffins From Arthur’s Seat in The Book of the Old Edinburgh Club, New Series vol.3, Edinburgh 1994, pp.63–81

https://www.labrujulaverde.com/en/2025/01/the-mystery-of-the-miniature-coffins-found-in-1836-on-an-extinct-volcano-in-scotland/