Δεν μένει τίποτα άλλο...

Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από μια παλαιά χώρα..

Ο οποίος είπε: «Δύο απέραντα και χωρίς κορμό πόδια από πέτρα». 

Στέκονται στην έρημο. Κοντά τους, στην άμμο...

Μισοβυθισμένο, ένα σπασμένο πρόσωπο, κατσουφιασμένο, 

Και ζαρωμένο χείλος με χλεύη ψυχρής εντολής, 

Πες ότι ο γλύπτης του διάβασε καλά αυτά τα πάθη, 

Τα οποία όμως επιβιώνουν, σφραγισμένα σε αυτά τα άψυχα πράγματα, 

Το χέρι που τα έπλασε και η καρδιά που τα έτρεφε, και στο βάθρο εμφανίζονται αυτές οι λέξεις: 

«Το όνομά μου είναι Οζυμανδίας, βασιλιάς των βασιλιάδων: Κοιτάξτε τα έργα μου, Δυνατά, και απελπιστείτε! Δεν μένει τίποτα άλλο. Γύρω από τη φθορά από εκείνο το κολοσσιαίο ναυάγιο, απέραντο και γυμνό, η μοναχική και επίπεδη άμμος απλώνεται πολύ μακριά».

Ozymandias, Shelley, 1817.

[σε ελεύθερη μετάφραση]

Πορτρέτο του Διονύσου, ανακαλύφθηκε στους Αζανούς της  Μικράς Ασίας. Oι Aζανοί ταυτίζονται με το σημερινό χωριό Çavdarhısar, στον δυτικό παραπόταμο του Pύνδακου (Kocasu), τον ποταμό Penkalas (Çavdarsuyu)