Από τη λεκάνη απορροής μέχρι τη βρύση

Πίνοντας το νερό που λιώνει ο παγετώνας σε μια σπηλιά πάγου στην Αλάσκα.

Πώς μεταχειριζόμαστε το νερό της λεκάνης απορροής για να το κάνουμε ασφαλές για κατανάλωση.

Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τυχεροί που, όταν ανοίγουμε τη βρύση, βγαίνει καθαρό, ασφαλές και υψηλής ποιότητας νερό.

Αλλά μια έρευνα της Γερουσίας της Αυστραλίας για την παρουσία PFAS ή για τα χημικά επαναφέρει την ασφάλεια του πόσιμου νερού μας στο προσκήνιο.

Η Lidia Thorpe, η ανεξάρτητη γερουσιαστής που ηγείται της έρευνας, λέει ότι οι γέροντες στην κοινότητα των Αβορίγινων του Wreck Bay στη Νέα Νότια Ουαλία "αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό από τα πακέτα φροντίδας ηλικιωμένων" λόγω ανησυχιών για τις επιπτώσεις στην υγεία του PFAS στο πόσιμο νερό τους.

Λοιπόν, πώς θεωρείται το νερό ασφαλές για κατανάλωση στην Αυστραλία; Και γιατί η ποιότητα του νερού διαφέρει σε ορισμένες περιοχές;

Δείτε τι συμβαίνει μεταξύ μιας λεκάνης απορροής και της βρύσης σας.

Ανθρώπινη παρέμβαση στον κύκλο του νερού

Δεν υπάρχει «νέο» νερό στη Γη. Το νερό που πίνουμε μπορεί να είναι ηλικίας έως και 4,5 δισεκατομμυρίων ετών και ανακυκλώνεται συνεχώς μέσω του υδρολογικού κύκλου . Αυτό μεταφέρει νερό από το έδαφος στην ατμόσφαιρα μέσω της εξάτμισης και πάλι πίσω (για παράδειγμα, μέσω της βροχής).

Οι άνθρωποι παρεμβαίνουν σε αυτόν τον φυσικό κύκλο παγιδεύοντας και ανακατευθύνοντας νερό από διάφορες πηγές για χρήση. Πολλά συμβαίνουν πριν φτάσει στο σπίτι σας.

Η ποιότητα του νερού όταν ανοίγετε τη βρύση εξαρτάται από μια σειρά παραγόντων , συμπεριλαμβανομένης της τοπικής γεωλογίας, του είδους των δραστηριοτήτων που συμβαίνουν στις λεκάνες απορροής και των διαφορετικών επεξεργασιών που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία του.

Πώς αποφασίζουμε τι είναι ασφαλές;

Οι κατευθυντήριες οδηγίες για το πόσιμο νερό της Αυστραλίας ορίζουν τι θεωρείται ασφαλές, καλής ποιότητας πόσιμο νερό.

Οι οδηγίες ορίζουν αποδεκτές τιμές ποιότητας νερού για περισσότερους από 250 φυσικούς, χημικούς και βακτηριακούς ρύπους. Λαμβάνουν υπόψη τυχόν πιθανές επιπτώσεις στην υγεία από την κατανάλωση του ρύπου κατά τη διάρκεια της ζωής τους, καθώς και την  γεύση και το χρώμα του νερού.

Οι κατευθυντήριες γραμμές δεν είναι υποχρεωτικές, αλλά παρέχουν τη βάση για να καθοριστεί εάν η ποιότητα του νερού που πρέπει να παρέχεται στους καταναλωτές σε όλα τα μέρη της Αυστραλίας είναι ασφαλής για κατανάλωση. Οι κατευθυντήριες γραμμές υπόκεινται σε  αναθεώρηση για να διασφαλιστεί ότι αντιπροσωπεύουν τα πιο πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία.

Από τη λεκάνη απορροής μέχρι τη βρύση

Το πόσιμο νερό των Αυστραλών προέρχεται κυρίως από φυσικές λεκάνες απορροής . Οι πηγές περιλαμβάνουν επιφανειακά , υπόγεια και θαλασσινά ύδατα (μέσω αφαλάτωσης).

Η πρόσβαση του κοινού σε αυτές τις περιοχές συνήθως περιορίζεται για τη διατήρηση της βέλτιστης ποιότητας του νερού .

Η διήθηση και ο καθαρισμός του νερού γίνεται φυσικά στις λεκάνες απορροής καθώς διέρχεται από το έδαφος, τα ιζήματα, τα πετρώματα και τη βλάστηση.

Ωστόσο, το νερό της λεκάνης απορροής υπόκειται σε περαιτέρω επεξεργασία μέσω τυπικών διαδικασιών που συνήθως εστιάζουν σε:

• αφαίρεση σωματιδίων (για παράδειγμα, χώμα και ιζήματα)
• διήθηση (για την απομάκρυνση των σωματιδίων και των ρύπων τους)
• απολύμανση (για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας χλώριο και χλωραμίνη για να σκοτωθούν βακτήρια και ιούς)
• προσθήκη φθορίου για την πρόληψη της τερηδόνας
• προσαρμόζοντας το pH για να εξισορροπηθεί η χημεία του νερού και να διευκολυνθεί η διήθηση.

Αυτό το νερό παραδίδεται στις βρύσες μας μέσω ενός δικτυωτού συστήματος — ενός δικτύου υπόγειων δεξαμενών, σωλήνων, αντλιών και εξαρτημάτων.

Σε περιοχές όπου δεν υπάρχει δικτυωτό σύστημα, το πόσιμο νερό μπορεί να ληφθεί και από δεξαμενές βρόχινου νερού. Αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα του πόσιμου νερού μπορεί να ποικίλλει.

Πηγές μόλυνσης μπορεί να προέρχονται από λεκάνες απορροής στέγης που τροφοδοτούν δεξαμενές βρόχινου νερού καθώς και από τη βρύση λόγω του μολύβδου στα υδραυλικά εξαρτήματα και υλικά .

Λοιπόν, πληρούν όλα τα νερά αυτά τα πρότυπα;

Ορισμένες αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές , ειδικά οι κοινότητες των Πρώτων Εθνών, βασίζονται σε επιφανειακά και υπόγεια ύδατα κακής ποιότητας για το πόσιμο νερό τους.

Το αγροτικό και περιφερειακό νερό μπορεί να υπερβαίνει τις συνιστώμενες οδηγίες για το αλάτι, τους μικροβιακούς ρυπαντές και τα ιχνοστοιχεία, όπως ο μόλυβδος, το μαγγάνιο και το αρσενικό.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και άλλες υπηρεσίες προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν .

Υπάρχουν πολλές επιπτώσεις από την κακή ποιότητα των περιφερειακών υδάτων. Αυτά περιλαμβάνουν την επίδρασή του σε αυξημένα ποσοστά τερηδόνας στους ανθρώπους των Πρώτων Εθνών. Αυτό συμβαίνει όταν η πρόσβαση σε παγωμένα ποτά με ζάχαρη είναι φθηνότερη και ευκολότερη από την πρόσβαση σε νερό καλής ποιότητας.

Τι γίνεται με το PFAS;

Υπάρχει επίσης εκ νέου ανησυχία για την παρουσία PFAS ή «για πάντα» χημικών ουσιών στο πόσιμο νερό.

Πρόσφατη έρευνα που εξετάζει την τοξικότητα των χημικών ουσιών PFAS μαζί με την παρουσία τους σε ορισμένες λεκάνες απορροής πόσιμου νερού στην Αυστραλία και στο εξωτερικό έχει προκαλέσει μια πρόσφατη αξιολόγηση της μόλυνσης από πηγές νερού.

Μια ανασκόπηση από το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC) πρότεινε τη μείωση των ορίων για τέσσερις χημικές ουσίες PFAS στο πόσιμο νερό: PFOA, PFOS, PFHxS και PFBS.

Η ανασκόπηση χρησιμοποίησε δημόσια διαθέσιμα δεδομένα και διαπίστωσε ότι τα περισσότερα αποθέματα πόσιμου νερού είναι προς το παρόν κάτω από τις προτεινόμενες νέες κατευθυντήριες τιμές για το PFAS.

Ωστόσο, τα καυτά σημεία του PFAS παραμένουν όπου λεκάνες απορροής πόσιμου νερού ή άλλες πηγές (για παράδειγμα, υπόγεια ύδατα) έχουν επηρεαστεί από δραστηριότητες όπου το PFAS έχει χρησιμοποιηθεί σε βιομηχανικές εφαρμογές. Και ορισμένες κοινότητες έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με μια συσχέτιση μεταξύ των αυξημένων επιπέδων PFAS στις κοινότητές τους και των ομάδων καρκίνου .

Ενώ ορισμένα PFAS έχουν αναγνωριστεί ως καρκινογόνα , δεν είναι βέβαιο ότι το PFAS προκαλεί καρκίνο. Όμως είναι ακόμα υπό συζήτηση .

Είναι σημαντικό ότι η αξιολόγηση των επιπέδων έκθεσης από όλες τις πηγές στον πληθυσμό δείχνει ότι τα επίπεδα PFAS μειώνονται, πράγμα που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε κίνδυνος έκθεσης έχει επίσης μειωθεί με την πάροδο του χρόνου.

Τι θα λέγατε για την αφαίρεση του PFAS από το νερό;

Οι περισσότερες πηγές πόσιμου νερού δεν συνδέονται με βιομηχανικούς ρύπους όπως το PFAS. Έτσι, οι πηγές νερού γενικά δεν υπόκεινται σε δαπανηρές διαδικασίες επεξεργασίας, όπως η αντίστροφη όσμωση , που μπορεί να αφαιρέσει τους περισσότερους υδάτινους ρύπους, συμπεριλαμβανομένου του PFAS. Αυτές οι επεξεργασίες είναι ενεργοβόρες και δαπανηρές και με βάση τις πρόσφατες αξιολογήσεις της ποιότητας του νερού από το NHMRC δεν θα χρειαστούν.

Ενώ οι προσμείξεις είναι παντού, είναι η δόση που κάνει το δηλητήριο . 

Οι εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις χημικών ουσιών συμπεριλαμβανομένου του PFAS, αν και δεν είναι επιθυμητές, μπορεί να μην είναι επιβλαβείς και δεν δικαιολογείται η ολική απομάκρυνσή τους.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το The Conversation 

https://theconversation.com/how-we-treat-catchment-water-to-make-it-safe-to-drink-242206