Άγιοι Ανάργυροι

«Η μνήμη είναι το ημερολόγιο που όλοι κουβαλάμε μαζί μας», Οσκαρ Γουάιλντ. 

Τίποτα δεν πάει πραγματικά χαμένο όσο το θυμόμαστε.Χτύπησε μέσα μου σαν δεύτερη καρδιά το ωραίο αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη από το Σύλλογο φίλων Μουσικής «Αρίων», σε ένα γεμάτο από αναμνήσεις χώρο στους Αγ. Αναργύρους Καρδάμαινας.

Με αφορμή τη χθεσινή επίσκεψη στους Αγίους Αναργύρους, η επιστολή του πατέρα μου προς τους καλούς φίλους του.

Η επιστολή του Γιώργου Κουτσουράδη προς τους παιδικούς του φίλους και συμπατριώτες Τάσο και Ηρακλή Καραναστάση,η οποία αναφέρεται στις εντυπώσεις του από επίσκεψη στην εκκλησιά του χωριου-παλιά Καρδαμαινα, Άγιοι Ανάργυροι, βρέθηκε στο αρχείο του Τάσου Καραναστάση».

Την διαφύλαξε,μετά τον θανατό του, η ανεψιά του Ελένη Παπαχαρτοφύλη και ευγενώς μου την παρεδωσε.Επέστρεψε έτσι,μετά από πολλές Δεκαετίες, ένα ενδιαφερον κείμενο από τον αποδέκτη πίσω στον αποστολέα!!

«Το μυαλό μου στρέφεται στα 105 χρόνια πίσω, όταν ο συμαίος αυτός έφτιαχνε τις εικόνες του. Ενας αιώνας πίσω, ένας μεγάλος χρόνος που πέρασε, φτωχέ Συμαίε, κανείς δεν σε σκέπτεται, παρά μονάχα εγώ που σε διαβάζω τώρα και αναπολώ». 

ΙΣΤΟΡΗΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ ΟΥΤΟΣ ΝΑΟΣ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΑΝΕΣΚΙΔΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΑΙΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1854.

«105 χρόνια, ένας αιώνας και εσύ πάντα εδώ στο δεσποτικό. Γραμμένο με το χέρι σου διαλαλείς ότι ένας αιώνας δεν σε έκανε να ξεχασθείς. Που να φύγω εγώ λοιπόν κοντά από το δεσποτικό. Από την αριστερή πλευρά είναι ένα παραθύρι και αγναντεύω τον αντίκρυ λόφο. Η « τσούλλα»,ο δρόμος προς την Αντιμάχεια. Ακόμα βλέπω από το ανοικτό παράθυρο την φοινικιά. Άλλος στόχος αυτός .Θα είναι και τούτο το δένδρο ενός αιώνα. Εχει ύψος μεγάλο, πολύ μεγάλο. Ποιος να το φύτεψε. Πόσο θα ζήσει ακόμα. Δεν έγραψε ο φυτεψας την χρονολογία, σαν τον Συμιακό μας με τις εικόνες του. Να και το παλιό μας σχολείο, που οι παππούδες μας φοιτούσαν να μάθουν το χτοήχι και τον Απόστολο. Θεέ μου, πώς μπόρεσαν  και έζησαν και πρόκοψαν αυτοί  οι ξεριζωμένοι άνθρωποι και είχαν και κοινό ταμείο για να φτιάχνουν ναούς και τέμπλα και εικόνες από καλούς τεχνίτες. Που ενδιαφέρονταν για τα κοινά, για να μας δώσουν σε μας την ζωή, την παράδοση. Την μνήμη των σκέπτομαι και από ψυχής συντετριμμένης αναφωνώ ,να είναι αιωνία σας η μνήμη.... 

Αχιλλέας Κουτσουράδης

Περισσότερα,

1.Οδοιπορικό στη Παλιά Καρδάμενα

https://geogeodifhs.blogspot.com/2021/07/blog-post_25.html

2.Παλιά Καρδάμαινα

https://geogeodifhs.blogspot.com/2021/08/blog-post_12.html

3.Αρχαίο ποτάμι διηγείται την ιστορία της Καρδάμαινας;

https://geogeodifhs.blogspot.com/2018/06/blog-post.html

4.«ἐν Ἁλασάρνῃ» 

https://geogeodifhs.blogspot.com/2021/05/blog-post_6.html

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Ένα μικρό σχόλιο στην ανάρτησή του καθηγητή. Η φοινικιά δεν υπάρχει. Όμως υπάρχει ο Αρίων και οι ανθρώποι του που συνεχίζουν το έργο των προγόνων τους...Για κάποιους Κως παραμένει η πόλη, ευτυχώς όχι για όλους. Συγχαρητήριά για την χθεσινή προσπάθεια , που ετοιμαζόταν για ένα χρόνο. Έλαμψαν με την απουσία τους οι διοργανωτές-κυνηγοί ψήφων... «Θεέ μου, πώς μπόρεσαν και έζησαν και πρόκοψαν αυτοί οι ξεριζωμένοι άνθρωποι και είχαν και κοινό ταμείο για να φτιάχνουν ναούς και τέμπλα και εικόνες από καλούς τεχνίτες. Που ενδιαφέρονταν για τα κοινά, για να μας δώσουν σε μας την ζωή, την παράδοση. Την μνήμη των σκέπτομαι και από ψυχής συντετριμμένης αναφωνώ ,να είναι αιωνία σας η μνήμη...». θα κρατήσω, πέρα από την ωραία εκδήλωση τα λόγια ενός ευαισθητοποιημένου δημάρχου που τόσο τον κυνήγησαν οι σύμμαχοι μας Άγγλοι... 

Μάταια αναζήτησα την αρχαία επιγραφή στην Αγία Τράπεζα, που είχαν πει οι παλαιότεροι και είχαν γράψει οι Herzog-Ζαρράφτης.Ασβεστωμένη ή κάποια άλλη στη θέση της, δεν ξέρω.«Οι καιροί είναι κακοί.Τα παιδιά δεν υπακούουν πλέον στους γονείς τους και ο καθένας γράφει ένα βιβλίο» Κικέρων, 43 π.Χ.