Αιωνιότητα και ακουστική τελειότητα

«Μην σπαταλάτε νέα δάκρυα για παλιούς πόνους», Ευριπίδης.

Είπε ο Δίας: «Θα κατηγορεί ο άνθρωπος πάντα τους Θεούς; Όταν δημιουργεί κακά για τον εαυτό του, μας φορτώνει με τα κακά του, και την ανοησία του αποκαλεί μοίρα» - Όμηρος, Οδύσσεια.

Αν ρίξεις ένα κέρμα στο κέντρο της σκηνής, μπορείς να το ακούσεις και από τις τελευταίες κερκίδες, σαν να είσαι στην πρώτη. Αιωνιότητα και ακουστική τελειότητα. Η ελληνική ιδιοφυΐα.

Για αιώνες το Θέατρο της Επιδαύρου φημίζεται για την τέλεια ακουστική του: ανακαλύφθηκε ότι είναι ο ασβεστόλιθος των εδωλίων που λειτουργεί ως φίλτρο, εξαλείφοντας τη χαμηλή συχνότητα των ήχων, ενώ οι σειρές των καθισμάτων ενισχύουν την υψηλή συχνότητα που προέρχονται από τη σκηνή.

Ένα από τα θαύματα της αρχαίας Ελλάδας,  με μέγιστη χωρητικότητα 15.000 θεατών, αυτό το εξαιρετικό θέατρο που έχτισε ο Πολύκλειτος ο νεότερος το 360 π.Χ. φιλοξενούσε μουσική, τραγούδια και δραματικά παιχνίδια που αποτελούσαν μέρος της λατρείας του Ασκληπιού.

Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Αλ. Μινωτή, 1956.φωτογραφία του Δημήτρη Χαρισιάδη.

Ένα αληθινό κόσμημα που έχει επιβιώσει σε όλο του το μεγαλείο από τις επιθέσεις της φύσης και την έλλειψη πολιτισμού μέρους της ανθρωπότητας.

«Στην Επίδαυρο, στην ησυχία, στη μεγάλη γαλήνη, άκουσα την καρδιά του κόσμου να χτυπάει», Χ. Μίλερ.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Υπουργείο Τουρισμού