Αγαπητέ φίλε, σου γράφω...

Caro amico, ti scrivo, così mi distraggo un po' 

E siccome sei molto lontano, più forte ti scriverò

Da quando sei partito c'è una grande novità...

Αγαπητέ φίλε, σου γράφω για να αποσπάσω λίγο την προσοχή μου .Και μιας και είσαι πολύ μακριά, θα σου γράψω πιο Δυνατά...

Από τότε που έφυγες, υπάρχουν κάποια μεγάλα, καλά νέα για σένα. Η παλιά χρονιά τελείωσε τώρα. Τι κι αν αυτή η χρονιά πέρασε σε μια στιγμή...

Καλέ φίλε μου ότι πιο σημαντικό έχει γίνει σε εμάς είναι η «Πύλη» σου που με δικά σου έξοδα, βάρη ήθελες τόσο να αποκαταστήσεις και τελικά μετά από λόγια, υποσχέσεις επιτέλους φτιάχτηκε!

Βλέπεις φίλε μου έγινε κάτι σημαντικό για σένα, ενώ εγώ είμαι εδώ, ο Σάκης, ο Γιάννης, ο Αντρέας, ο Αχιλλέας , η Ντόρα , ο Κώστας όλοι μας -κι εσύ εκεί αυτή τη στιγμή.

Η χρονιά που έρχεται σε ένα χρόνο θα περάσει και αυτή... 

Ετοιμάζομαι γι αυτό και αν μπορέσω θα σου ξαναγράψω, αυτά είναι τα τελευταία νέα από τον δικό μας, κάτω κόσμο...  

Η ζωή σου ήταν ευλογία, η μνήμη σου θησαυρός για όλους εμάς...

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την απώλεια του αδελφικού μας φίλου Σωτήρη Βορριά.

«Συναντάς ανθρώπους που σε ξεχνούν. Ξεχνάς ανθρώπους που συναντάς. Αλλά μερικές φορές συναντάς αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Αυτοί είναι οι φίλοι σου», Mark Twain [1835-1910].

Οι φίλοι σου

Παιδί της Ρέας