Έχεις ελεύθερη ζωή...

Ο  θρυλικός Κήπος του μισητού Ιταλού διοικητή De Vecchi.  Αν δεν αποκατασταθεί άμεσα θα χαθεί και αυτό το μνημείο για πάντα.

Από καιρό έχει σταματήσει να ενδιαφέρει την τοπική κοινότητα και παραμένει κλειστό για άγνωστο σε εμένα λόγο... Οι κίονες του από μονζονίτη είναι από την βασιλική-καμάρι του Λιμανιού, του Άη Γιώργη που χάθηκε σύμφωνα με την καλύμνικη λαογραφία τη Μεγάλη Παρασκευή, ας πούμε του 554 μ.Χ.

Εκεί κάπου στον 6ο αιώνα μ.Χ, λίγο μετά τον Αγαθία, τελείωσαν όλα.

Ακολουθεί ένας σκοτεινός, δουλικός κόσμος γεμάτος πόνο, απελπισία, χωρίς καμία προοπτική έως ότου ξαφνικά ανοίγουν τα αμπάρια. Είσαι ελεύθερος σου λένε, έχεις ελεύθερη ζωή...

Αντικαθιστάς στην εξίσωση το φόβο με κανόνες, τις ανάγκες, τα θέλω σου. Είσαι ελεύθερος, έχεις πλέον τη δικιά σου ακαταπίεστη βούληση. 

Ο καιρός περνά... η πρώην κοινότητα από καταπιεσμένους, πολιορκημένους πλέον ευτυχεί και ο Αφέντης μεταμορφώνεται, στο νησί των Μακάρων: 

Η Μηχανή του Χρήματος αρχίζει να τρώει τα πάντα. Τον αυθορμητισμό, τη ζεστασιά, την ομορφιά και, πάνω από όλα, τη δημιουργικότητα.

Τώρα πια με γκαζιάρικο κάρο, βίλα, πισίνα, ομάδα που κερδίζει, σύντροφο-ισσα κουκλο-κουκλάρα, οι λογαριασμοί δεν σου λείπουν. 

«Ότι θέλω, δικό μου με ένα κλικ», λες με τον τρόπο σου.

Είσαι περήφανος για την αφεντιά σου, έχεις κοινό με like , ουαου ... και γύρω σου ανθρώπους, δημόσια, αρμόδια πρόσωπα που δεν μπορούν πλέον να γράψουν τις δικές τους ιστορίες και υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι δεν μπορούν ούτε να τις διαβάσουν....

Ο δρόμος προς το αύριο έχει από καιρό πάψει να είναι στρωμένος με θάρρος, αγώνα και αποφασιστικότητα.

Έχεις την ελευθερία να κάνεις ότι γουστάρεις χωρίς να ξέρεις τι είναι σωστό και που οδηγεί ο δρόμος με τη μηχανή κοψίματος, χωρίς πυξίδα και ζυγαριά. 

Αυτή είναι η πραγματική, αληθινή ελευθερία της επιλογής. Είναι όμως αυτή η ελεύθερη ζωή;

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας