Μήπως ζούμε σε μία τεράστια «υπερκοιλότητα»;

Οι αστροφυσικοί έχουν προτείνει μια υπόθεση: ο Γαλαξίας βρίσκεται στην άκρη μιας τεράστιας έκτασης του διαστήματος .

Μια ομάδα επιστημόνων υπέθεσε ότι ο Γαλαξίας είναι ένα συνεχόμενο τμήμα μιας «υπερκοιλότητας», μιας τεράστιας περιοχής του τοπικού σύμπαντος που είναι ασυνήθιστα χαμηλή σε ύλη. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση ενός από τα βασικά προβλήματα στη σύγχρονη κοσμολογία: να εξηγήσει τις διαφορές στην τιμή της σταθεράς Hubble σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης του σύμπαντος. 

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Πανεπιστήμιο του Αγίου Ανδρέα στη Σκωτία, αυτή η υπόθεση υποδηλώνει ότι το σύμπαν μπορεί να διαστέλλεται ταχύτερα από ό,τι υποδηλώνει η κανονική σχετικότητα. Ωστόσο, απαιτούνται περαιτέρω μελέτες και πειράματα για να επιβεβαιωθεί αυτή η υπόθεση. 

Η σταθερά Hubble παίζει σημαντικό ρόλο στην κοσμολογία, καθορίζοντας τον ρυθμό διαστολής του σύμπαντος και την ηλικία του. Η αξία του μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι το σύμπαν διαστέλλεται πιο αργά από πριν. Ωστόσο, η πραγματική τιμή αυτής της σταθεράς στην περιοχή μας δεν ανταποκρίνεται σε υπολογισμούς από τη Μεγάλη Έκρηξη, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαφορά 7-8 km/s/Mp, καθιστώντας την ένα κοσμολογικό μυστήριο. 

Πρόσφατα, η ιδέα ότι ο Γαλαξίας βρίσκεται στην άκρη μιας τεράστιας κοιλότητας μεγέθους περίπου 60 megapixel (περίπου 200 εκατομμύρια έτη φωτός) επιπλέει. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, η σκοτεινή ύλη σχηματίζει γαλαξίες με τη μορφή δικτύων νηματίων και κόμβων, τα οποία συνδυάζονται σε σμήνη και υπερσμήνη. 

Σε αυτήν την «υπερκοιλότητα», η ύλη συγκεντρώνεται κατά μήκος των ορίων της «κενής φυσαλίδας», γεγονός που μπορεί να εξηγήσει ορισμένες από τις αποκλίσεις. Λόγω των δομικών χαρακτηριστικών αυτής της περιοχής, ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος στην περιοχή μας είναι πιθανό να είναι υψηλότερος από αυτόν που ανιχνεύεται από τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μικροκυμάτων. 

Ωστόσο, αυτή η υπόθεση έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Σε αυτό το πλαίσιο, οι επιστήμονες εφάρμοσαν την τροποποιημένη Νευτώνεια μηχανική (MOND). Τα μοντέλα υπολογιστών υποθέτουν ότι υπάρχει μια «υπερκοιλότητα» (και ότι είμαστε μέσα σε αυτήν) και μπορούν να προσαρμόσουν τα δεδομένα, απαιτώντας αλλαγές σε ορισμένες αρχές της γενικής σχετικότητας. 

Γεωδίφης με πληροφορίες από τη σελίδα Exploring D Cosmos/quora.com