Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε και μέλη του ΦΟΔΣΑ- Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων...
Μπορεί να μη με γνωρίζετε, πήρα το όνομα μου από κάποιο από τη Ρόδο που κάποτε με είχε στην κατοχή του, στα χρόνια της μεγάλης δίψας που εσείς οι ξεδιψασμένοι δεν κατανοείτε. Όμως, είμαι γέννημα θρέμμα της Κω, ζω και βασιλεύω εδώ και 160000 χρόνια, μένω βόρεια από την τοποθεσία Λάκκοι.
Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι από ποτάμι έχω γίνει ρέμα και ότι από τα αρχαία χρόνια στερούμαι τη δυνατότητα ψήφου στον δικό σας κόσμο. Μια πικρή αλήθεια λέει ότι πλέον δεν έχω καμία ισχύ αφού δεν μπορώ με κανένα τρόπο να σας επιλέξω ή να σας απορρίψω εγώ και τα αδέλφια μου.
Όμως ακόμη και αν είχα το δικαίωμα δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω ψηφοφόρος σας. Επειδή τα έργα σας, οι πράξεις των συνεργατών σας με θίγουν ιδιαίτερα, μας υποβαθμίζουν όλο περισσότερο. Δεν με πείθουν οι ευκαιρίες που έβλεπε στην επιλογή του ένα μεγάλο ποσοστό των συμπατριωτών μας. Εξακολουθώ εγώ και τα αδέλφια μου να σας σεβόμαστε παρά τους «Βρούτους» που σας αμφισβητούν, αν και δεν το κρύβω ότι όλο αυτό έντονα με προβληματίζει.
Επειδή ένα ρέμα όσο και αν έχει ξεπέσει στις μέρες σας, ακόμη και αν τραυλίζει, χωρίς φοβικό πρέπει να μιλήσει.
Άκουσέ με προσεκτικά Δήμαρχε, των Κώων
Με τα νερά μου ξεδίψαγα τον γιο του Ηρακλείδη όταν παιδί πήγαινε στην Κω Μεροπίδα, τον τρομερό στα νερά Νεβρό τον προπάππου τους, τους βουκολικούς Ηρώνδα και Θεόκριτο και τόσους άλλους που τόσο μας πρόσεχαν, μας σεβόντουσαν και ήταν ενωμένοι και όχι εχθρικοί απέναντι μας.
Στις όχθες μου όλα αυτά τα χρόνια σηκώνω τις βρωμιές, τις αλχημείες σας χωρίς να με ρωτήσετε, τι τραβάω. Με τα νερά μου τρώτε και πίνετε από τον Μεγάλο Κάμπο του νησιού και στη φουσκωμένη από ξενοδοχεία κοιλάδα της Καρδάμαινας.
Για τη μεταφορά των σκουπιδιών στον ΧΥΤΑ της Κω, αν και γεμάτη παλινωδίες η στάση σου, οφείλω να ταχθώ με την Κω, τον τόπο μας, τον αέρα μας, τα νερά μας, άλλωστε πως θα μπορούσα να αντιταχτώ στις διδαχές του Ιπποκράτη, που εσείς από καιρό έχετε λησμονήσει.
Μετά τη μεγάλη καταστροφή του Ιούλη, υποφέρω ακόμη περισσότερο, είμαι βαθύτατα τραυματισμένος, τα σωθικά μου κακοβαστάζουνε. Χαροπαλεύω και χωρίς τη συμπόνοια , την αγκαλιά σας νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρω.
Τα λεβεντόπαιδα του Φόδσα δεν τα γνωρίζω ,ούτε αυτά την αφεντιά μου, τους αγώνες μου.Από πολύ μακριά έχουν πολλά να πουν χωρίς να ξέρουν σε τι κατάσταση είμαι. Το ίδιο έκαναν όταν με επέλεγαν αγνοώντας τους αδίστακτους νόμους των Ματιάδων. Τώρα οι ίδιοι λένε ότι είναι καλύτερο βρωμιές άλλων να κάνουν πολλά χιλιόμετρα με πλοία και νταλίκες μέσα από οικισμούς για να φανούν λυσιτελείς σε ένα πρόβλημα που δεν λύθηκε με την αρχική επιλογή τους.
Θυμάμαι ένα δημοτικό προύχοντα στον οποίο κάνατε επίσης κέντρο πνεύματος, που έλεγε σε ένα δήμαρχο εθισμένο τελευταία στα παγκάκια, να πάρει τα σκουπίδια του και να τα πετάξει στο Ασκληπιείο του.Έτσι, μέσα από αυτούς και αυτά προέκυψε η τωρινή κατάσταση μου.
Δείτε πως έχω καταντήσει από τότε, δεν αντέχω άλλο, θα χαθώ φίλοι μου για πάντα.
Κάποιοι από τα μακρινά γραφεία τους επιχειρούν να ανατρέψουν τη σοφία αιώνων επειδή έτυχε να βολεύει η άποψη τους το μικρό μαντρί, όχι το μαντρί των πολλών αδικημένων, των βασανισμένων.
Μη διαπράξεις ένα ακόμη έγκλημα στις πλάτες μου, στις πλάτες των παιδιών σας.
Μην τους αφήσεις Δήμαρχε, αλλά και εσύ ρε αθεόφοβε κάνε κάτι για αυτό τον τόπο που βουλιάζει από την αδιαφορία και την ανεπάρκεια όλων σας.
«Οι ελπίδες δεν είναι παρά τα όνειρα των ξύπνιων»... είχε πει ο αρχαίος ποιητής Πίνδαρος, αν σας λέει κάτι.
Ξυπνήστε λοιπόν και μην τους αφήσετε να σκάψουν άλλη μια φορά ένα ακόμη μεγάλο λάκκο στον βαθύ ύπνο σας....
Σας ευχαριστώ, να με συγχωράτε για τον τόνο της άρρωστης φωνής και την πονεμένη ψυχή μου...
«Ρέμα του Ροδίτη»
Λάκκοι, Αντιμάχεια Κω
