Ένας από τους παλαιότερους δεινόσαυρους της Ευρώπης

Μια περιεκτική νέα περιγραφή του Plateosaurus trossingensis παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη, τον τρόπο ζωής και το γενεαλογικό δέντρο των πρώιμων δεινοσαύρων. Κατά τη διάρκεια αυτής της ανάλυσης, ανακαλύφθηκαν τραύματα στα οστά, τα οποία οι παλαιοντολόγοι ερεύνησαν λεπτομερέστερα.

Χάρη σε πολυάριθμα ευρήματα στην κεντρική Ευρώπη, το φυτοφάγο Plateosaurus trossingensis είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση και την έρευνα των πρώιμων δεινοσαύρων. Ο πρώτος πλήρης σκελετός αυτού του είδους από το Trossingen στη Βάδη-Βυρτεμβέργη ανακαλύφθηκε το 1912 από τον Eberhard Fraas και αποτέλεσε τη βάση για την πρώτη λεπτομερή περιγραφή του είδους το 1926.

Ο Joep Schaeffer, παλαιοντολόγος στο Κρατικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Στουτγάρδης, επανεξέτασε αυτόν τον σκελετό του Plateosaurus trossingensis και έδωσε σημαντικές λεπτομέρειες για τα χαρακτηριστικά αυτού του εμβληματικού είδους δεινοσαύρων, τη βιολογία του και τις σχέσεις με άλλους πρώιμους δεινόσαυρους.

Αυτή η πρώτη λεπτομερής επανεξέταση του ολοτύπου του Plateosaurus trossingensis μετά από σχεδόν 100 χρόνια, δημοσιεύτηκε στο  Journal of Systematic Palaeontology  και αποτελεί μια σημαντική βάση για μελλοντική έρευνα για τους δεινόσαυρους.

Κατά την ανάλυση πολλαπλών σκελετών από διαφορετικές συλλογές Plateosaurus trossingensis, οι παθολογίες των οστών στην ουρά τράβηξαν την ιδιαίτερη προσοχή του παλαιοντολόγου. Μαζί με μια διεθνή ομάδα ερευνητών, ο Schaeffer εξέτασε αυτούς τους τραυματισμούς με περισσότερες λεπτομέρειες προκειμένου να διερευνήσει τις πιθανές αιτίες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό  PLOS ONE .

Ένας από τους μεγαλύτερους δεινόσαυρους από την Ύστερη Τριασική

Ο Πλατεόσαυρος έζησε πριν από περίπου 210 εκατομμύρια χρόνια στην Ύστερη Τριασική εποχή. Αυτός ο πρώιμος δεινόσαυρος μπορούσε να φτάσει τα 10 μέτρα μήκος και να ζυγίζει έως και 4 μετρικούς τόνους. Μία από τις σημαντικότερες τοποθεσίες όπου έχουν βρεθεί σκελετοί Πλατεόσαυρων είναι το Trossingen στη Βάδη-Βυρτεμβέργη. 

Τα περισσότερα από τα απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν εκεί βρίσκονται στις συλλογές του Κρατικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Στουτγάρδης, όπως και ο ολότυπος του Plateosaurus trossingensis. Συνολικά, υπάρχουν ήδη περισσότερα από 250 ευρήματα ατόμων πλατοσαυρίδων από τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Γαλλία.

Βάση για μελλοντική έρευνα δεινοσαύρων

Η τελευταία περιεκτική περιγραφή του ολοτύπου του Plateosaurus trossingensis από το 1926 έγινε από τον παλαιοντολόγο Friedrich von Huene. Από τότε, έχουν γίνει συζητήσεις για το αν ο Plateosaurus trossingensis είναι το μόνο είδος του γένους.

«Με βάση τα νέα ευρήματα και τα ερευνητικά αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών, μπόρεσα να λάβω υπόψη νέες πτυχές στην ανάλυσή μου και να παρέχω σημαντικές λεπτομέρειες για την ανατομία του κρανίου και του υπόλοιπου σκελετού.

«Εξέτασα επίσης και ενημέρωσα τη θέση του Plateosaurus trossingensis στο φυλογενετικό δέντρο, δείχνοντας τις σχέσεις αυτού του πρώιμου δεινοσαύρου με άλλους. Η νέα περιγραφή του Plateosaurus trossingensis είναι μια σημαντική βάση για μελλοντικά ερωτήματα στην πρώιμη έρευνα για τους δεινόσαυρους και για την αξιολόγηση άλλων ευρημάτων απολιθωμάτων», λέει ο Schaeffer.

Ερευνητές δεινοσαύρων ερευνούν παθολογίες των οστών

Ένας τραυματισμός στα οστά της ουράς του δεινοσαύρου τράβηξε την προσοχή του επιστήμονα και άλλων παλαιοντολόγων. Τρία από τα αιμικά τόξα φάνηκε να έχουν τραυματιστεί στον ολότυπο του Πλατεόσαυρου όταν το άτομο ήταν νεότερο, ωθώντας μια ερευνητική ομάδα παλαιοντολόγων και έναν κτηνίατρο να αναλύσουν άλλους σκελετούς. Σχεδόν το 15% των απολιθωμάτων Plateosaurus που εξετάστηκαν εμφάνισαν αυτούς τους τραυματισμούς, οι οποίοι δεν οδήγησαν στο θάνατο των ζώων, αλλά άφησαν σημαντικές ζημιές.

«Γνωρίζουμε ήδη πολλά για τους Πλατεόσαυρους, για παράδειγμα, πόσο βαραίνουν, τι έτρωγαν ή ακόμα και πότε έγιναν σεξουαλικά ώριμοι. Πολλά είναι επίσης γνωστά για τον βιότοπό τους χάρη στην ανάλυση των πετρωμάτων που περιέχουν τα απολιθώματα. Κάθε κομμάτι του παζλ μας βοηθά να κατανοήσουμε περισσότερα για τη βιολογία και την οικολογία των ζώων. Ως εκ τούτου, είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό για εμάς να εντοπίσουμε τους τραυματισμούς και να ανακαλύψουμε την αιτία», λέει ο Schaeffer.

Οι επιστήμονες εξετάζουν διάφορα σενάρια για την προέλευση των παθολογιών. Μια πιθανότητα είναι ότι τα ζώα θα μπορούσαν να είχαν κολλήσει στη λάσπη, τα τραύματα θα είχαν συμβεί όταν πάλευαν να βγουν από τη λάσπη με τις ουρές τους. Μια δεύτερη επιλογή είναι ότι οι δεινόσαυροι χτυπούν την ουρά τους κατά τη διάρκεια κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Οι επιθέσεις από αρπακτικά είναι μια άλλη υπόθεση.

Τα αρπακτικά ήταν η αιτία των τραυματισμών του Πλατεόσαυρου;

«Ένας θηρευτής που θα μπορούσε να προκαλέσει τους τραυματισμούς είναι ο σαρκοφάγος δεινόσαυρος Liliensternus, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθός του, θα μπορούσε να έχει τραυματίσει μόνο νεαρά άτομα Plateosaurus. Άλλοι πιθανοί θηρευτές ήταν οι φυτόσαυροι και οι πρόγονοι των κροκοδείλων. Αυτοί οι συγγενείς κροκοδείλων επιτέθηκαν συνήθως στα θύματά τους από κάτω και από το πίσω μέρος, κάτι που θα ταίριαζε με τα τραύματα στα οστά, αν και δεν άφησαν σημάδια στα δόντια.

«Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχουν ανακαλυφθεί απολιθώματα αυτών των συγγενών κροκοδείλων στο Trossingen, αλλά ορισμένα δείγματα είναι γνωστά από τις σύγχρονες τοποθεσίες. Για να διευκρινίσουμε αυτό το ερώτημα, πρέπει επομένως να περιμένουμε περαιτέρω ευρήματα», λέει ο Δρ Eudald Mujal, παλαιοντολόγος που ειδικεύεται στη διατήρηση απολιθωμάτων και την παλαιοοικολογία στο Κρατικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Στουτγάρδη.

Γεωδίφης με πληροφορίες από Journal of Systematic Palaeontology,PLoS ONE 

Περισσότερα,

Joep Schaeffer, Osteological redescription of the holotype of Plateosaurus trossingensis (Dinosauria: Sauropodomorpha) from the Upper Triassic of SW Germany and its phylogenetic implications,  Journal of Systematic Palaeontology  (2024).  DOI: 10.1080/14772019.2024.2335387

Joep Schaeffer et al, Paleobiological implications of chevron pathology in the sauropodomorph Plateosaurus trossingensis from the Upper Triassic of SW Germany,  PLOS ONE  (2024).  DOI: 10.1371/journal.pone.0306819