ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΤΙΤΗΛΟΣ1 ΑΡΚΟΙ2 ΑΡΚΟΝΗΣΟΣ3 ΑΡΜΑΘΙΑ1 ΑΣΤΑΚΙΔΑ1 ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ11 ΑΥΓΟ1 ΓΑΔΑΡΟΣ7 ΓΑΙΑ4191 ΓΛΑΡΟΣ1 ΓΥΑΛΙ33 ΔΙΒΟΥΝΙΑ2 ΔΟΛΙΧΗ1 ΕΛΛΑΔΑ1774 ΖΑΦΟΡΑΣ ΜΑΚΡΥΣ1 ΙΑΣΟΣ4 ΙΜΙΑ2 ΚΑΛΑΒΡΟΣ1 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ4 ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ1 ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ2 ΚΑΛΥΜΝΟΣ164 ΚΑΜΗΛΟΝΗΣΙ2 ΚΑΝΔΕΛΙΟΥΣΑ3 ΚΑΡΠΑΘΟΣ13 ΚΑΣΟΣ8 ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ20 ΚΑΣΤΡΙ1 ΚΕΔΡΕΑΙ[SEDIR]1 ΚΕΡΑΜΟΣ1 ΚΙΝΑΡΟΣ1 ΚΝΙΔΟΣ26 ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ1 ΚΟΥΝΕΛΙ1 ΚΡΕΒΑΤΙΑ1 ΚΩΣ2365 ΛΕΒΙΘΑ3 ΛΕΙΨΟΙ6 ΛΕΠΙΔΑ1 ΛΕΡΟΣ32 ΛΕΣΒΟΣ1 ΛΥΤΡΑ1 ΜΥΝΔΟΣ1 ΝΕΚΡΟΘΗΚΗ1 ΝΕΡΟΝΗΣΙ1 ΝΗΠΟΥΡΙ1 ΝΗΣΟΣ1 ΝΙΜΟΣ1 ΝΙΣΥΡΟΣ203 ΞΕΝΑΓΟΡΑ ΝΗΣΟΙ1 ΟΦΙΔΟΥΣΑ1 ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ43 ΠΑΤΜΟΣ29 ΠΑΧΕΙΑ6 ΠΕΝΤΙΚΟΝΗΣΙΑ1 ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ1 ΠΙΑΤΑ1 ΠΙΤΤΑ1 ΠΛΑΤΕΙΑ1 ΠΛΑΤΗ2 ΠΟΝΤΙΚΟΥΣΑ1 ΠΡΑΣΟ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙΑ1 ΠΡΑΣΟΥΔΑ ΚΑΤΩ1 ΠΥΡΓΟΥΣΑ5 ΡΟΔΟΣ148 ΡΩ1 ΣΑΒΟΥΡΑ1 ΣΑΜΟΣ14 ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ85 ΣΑΡΑΚΙ1 ΣΑΡΙΑ1 ΣΕΣΚΛΙ1 ΣΟΧΑΣ1 ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΜΕΓΙΣΤΗΣ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΝΙΣΥΡΟΥ]3 ΣΥΜΗ39 ΣΥΡΝΑ4 ΣΦΥΡΝΑ1 ΤΕΛΕΝΔΟΣ1 ΤΕΡΜΕΡΑ1 ΤΗΛΟΣ28 ΤΡΑΓΟΝΕΡΑ1 ΤΡΑΓΟΥΣΑ1 ΤΣΟΥΚΑ1 ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ3 ΧΑΛΚΗ15 ΨΕΡΙΜΟΣ22
Εμφάνιση περισσότερων

Ο Κύκλος του Τίτλερ

Μια δημοκρατία μπορεί να διαρκέσει μόνο 200 χρόνια. Τουλάχιστον, αυτό ισχύει σύμφωνα με τον ιστορικό του 18ου αιώνα Αλεξάντερ Τίτλερ. Ισχυρίστηκε ότι οι δημοκρατίες ακολουθούν πάντα ένα προβλέψιμο μοτίβο και είναι καταδικασμένες να καταλήξουν σε υποδούλωση...

Ο Τίτλερ ήταν Σκωτσέζος δικαστής, συγγραφέας και καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας, καθώς και Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Αφού μελέτησε δεκάδες πολιτισμούς, παρατήρησε μερικά ενδιαφέροντα μοτίβα...

Πίστευε ότι οι δημοκρατίες εξελίχθηκαν φυσικά από την αρχική αρετή στην τελική διαφθορά και παρακμή. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, υποστήριξε ότι «το πατριωτικό πνεύμα και η αγάπη για την ευφυή ελευθερία... διαφθάρηκαν σταδιακά καθώς το έθνος προόδευε σε δύναμη και λαμπρότητα».

Μια καθαρή δημοκρατία ήταν μια «χίμαιρα» ή μια «ουτοπική θεωρία»- δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει επειδή μια δημοκρατία βασιζόταν στην αρετή των πολιτών της για να λειτουργήσει σωστά. Βασικά, χωρίς μια τέλεια κοινωνία πολιτών, μια δημοκρατία εκφυλίζεται σε μια χειρότερη μορφή διακυβέρνησης.

Οι Δημοκρατίες είχαν επίσης αυτό το πρόβλημα, και οι άνθρωποι που απογοητεύτηκαν από το να φανταστούν μια εύρυθμη δημοκρατία φαντάζονταν «μια δημοκρατία όχι ανθρώπων, αλλά αγγέλων»

Όλες οι κυβερνήσεις, σύμφωνα με τον Τάιτλερ, λειτουργούσαν στην πραγματικότητα είτε ως μοναρχίες είτε ως ολιγαρχίες, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εκλέγονταν οι ηγέτες τους. Μόλις αναλάβει ένας ηγέτης, ο λαός πρέπει να υπακούει. Οι δημοκρατίες δεν αποτελούν εξαίρεση.

Οι ψηφοφόροι στις δημοκρατίες επηρεάζονταν πάντα από τη «πιο χυδαία διαφθορά και δωροδοκία», αλλά από τη στιγμή που οι ηγέτες ανήλθαν στην εξουσία, αυτοί οι ηγέτες δεν ενεργούσαν πλέον προς το συμφέρον του λαού. Ο λαός έπρεπε να υποταχθεί στην κυριαρχία του «σαν να βρισκόταν υπό την κυριαρχία ενός μονάρχη».

Ο Τίτλερ παρατήρησε επίσης κάποιες εντυπωσιακές ομοιότητες σχετικά με το πώς καταλήγουν οι δημοκρατίες. Οι δημοκρατίες καταρρέουν πάντα με τον ίδιο τρόπο - κακή νομισματική πολιτική.

Ο Τίτλερ γράφει: «Η πλειοψηφία ψηφίζει πάντα τους υποψηφίους που υπόσχονται τα περισσότερα οφέλη από το δημόσιο ταμείο, με αποτέλεσμα μια δημοκρατία να καταρρέει πάντα λόγω χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής, ακολουθούμενη πάντα από μια δικτατορία»

Από τη δημοκρατία στη δικτατορία φαίνεται σαν ένα μεγάλο άλμα, αλλά ο Τίτλερ παρουσίασε τα βήματα που ακολουθούν πάντα αυτοί οι πολιτισμοί-αυτός είναι ο «Κύκλος Τίτλερ» και διαρκεί περίπου 200 χρόνια. Οι πολιτισμοί χωρίζονται σε μια σειρά από στάδια, με το καθένα να οδηγεί αναπόφευκτα στο επόμενο στάδιο.

Τα στάδια είναι τα εξής: «Από τη δουλεία στην πνευματική πίστη· πνευματική πίστη στο μεγάλο θάρρος· θάρρος στην ελευθερία· ελευθερία στην αφθονία· αφθονία στον εγωισμό· εγωισμός στην εφησυχασμό· εφησυχασμός στην απάθεια· απάθεια στην εξάρτηση· εξάρτηση πίσω στη δουλεία».

Αρχικά, οι πολιτισμοί ξεκινούν υποδουλωμένοι σε ανώτερους - σκεφτείτε το αποικιακό παρελθόν της Αμερικής ή την υποδούλωση του Ισραήλ στην Αίγυπτο. Αλλά μετά από μια θαρραλέα επανάσταση, η ελευθερία επιτυγχάνεται.

Και μέσω της ελευθερίας επιτυγχάνεται μεγάλη αφθονία-ένας πολιτισμός γίνεται πλούσιος και ισχυρός. Ο εγωισμός και η εφησυχασμός παραμονεύουν, ωστόσο, στη γωνία. Εδώ ξεκινά η παρακμή.

Ο Τίτλερ ισχυρίζεται ότι ο πλούτος ενός έθνους είναι αυτός που αποδυναμώνει τον λαό του: «Είναι ένας νόμος της φύσης στον οποίο καμία εμπειρία δεν έχει ποτέ προσφέρει εξαίρεση, ότι το αυξανόμενο μεγαλείο και η χλιδή ενός έθνους πρέπει να εξισορροπούνται από την παρακμή των ηρωικών του αρετών».

Η έλλειψη αρετής μέσα σε ένα έθνος οδηγεί στην εξατομίκευσή του. Η απάθεια απέναντι στον συνάνθρωπό του - και στο σύστημα στο σύνολό του - είναι συνηθισμένη. Στη συνέχεια, οι τύραννοι έχουν την άδεια να καταλάβουν τον έλεγχο. Αυτό τελικά επαναφέρουν ένα έθνος στο στάδιο της δουλείας.

Ο Κύκλος του Τίτλερ υποδεικνύει την αναπόφευκτη εκτροπή των δημοκρατιών σε τυραννίες, μια παρατήρηση που επεσήμαναν και άλλοι στοχαστές όπως ο Αριστοτέλης. Ήταν όμως σωστή η θεωρία του Τάιτερ; Είναι η δημοκρατία καταδικασμένη να αποτύχει μετά από μερικές εκατοντάδες χρόνια; Πού βρισκόμαστε τώρα στον κύκλο;


Atlas Press

Μια συλλογή Χρήσιμων Γνώσεων που έχτισαν τον Δυτικό Πολιτισμό. Μια σύγχρονη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

https://x.com/realAtlasPress/status/1927712680934089105

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Recent Posts Widget