Τα ρήγματα στη Λήμνο...
Τα ρήγματα στη Λήμνο, στην Ελλάδα, φιλοξενούν ευρείες ζώνες πυριτιωμένου πετρώματος-από μετεωρικά ρευστά που θερμαίνονται στον φλοιό. Αυτή η μελέτη δείχνει πώς η αρχιτεκτονική των ρηγμάτων ελέγχει τη ροή και την αλλοίωση των ρευστών—επηρεάζοντας τη σεισμικότητα και τους πόρους.
Υδροθερμική πυριτιοποίηση και ενεργό ρήγμα: Στοιχεία από το ρήγμα Κόρνου-Αγίου Ιωάννη, Λήμνος, Ελλάδα L.R. Berio; F. Balsamo; A. Lucca; M. Pizzati; F. Storti; L. Aldega; A. Cipriani; L. Dallai; F. Lugli; L. Mantovani; V. Moretto; T. Trua; S. Zanchetta; G. Viola Συγγραφέας και Πληροφορίες Άρθρου GSA Bulletin (2025) https://doi.org/10.1130/B37810.1
Η διαγένεση που σχετίζεται με τα ρήγματα επηρεάζει κρίσιμα τις πετροφυσικές και μηχανικές ιδιότητες των ρηγματικών ζωνών, επηρεάζοντας την κυκλοφορία των ρευστών και τη σεισμικότητα στον ανώτερο φλοιό. Παραμένουν ερωτήματα σχετικά με τη σύνθεση των ορυκτοποιητικών ρευστών και τον ρόλο της αρχιτεκτονικής των ρηγμάτων στον έλεγχο της κατανομής της υδροθερμικής πυριτιοποίησης. Αυτή η μελέτη απάντησε σε αυτά τα ερωτήματα εντοπίζοντας την πηγή των υδροθερμικών ρευστών και καταγράφοντας τη χωρική μεταβλητότητα των υδροθερμικών προϊόντων κατά μήκος του ρήγματος Κόρνου-Αγίου Ιωάννη (Λήμνος).
Το ρήγμα Κόρνου-Αγίου Ιωάννη είναι ένα εκτεταμένο σύστημα ρηγμάτων μήκους ~10 χιλιομέτρων που παραμορφώνει, σε μικρό βάθος (<1 χλμ), ψαμμίτες Ηώκαινου-Μιόκαινου και ηφαιστειακά πετρώματα.
Η διεπιστημονική προσέγγιση, που συνδυάζει δομική ανάλυση, πετρογραφία, ορυκτολογία, γεωχημεία και μικροθερμομετρία εγκλεισμού ρευστών, αποκάλυψε ότι η πυριτιοποίηση έλαβε χώρα σε ένα επιθερμικό περιβάλλον υποβοηθούμενο από την κυκλοφορία υδροθερμικών ρευστών οξέος-θειικού (θερμοκρασία ~160−170 °C).
Τα ορυκτά ρευστά ήταν κυρίως μετεωρικής προέλευσης, με πιθανό υπολειμματικό μαγματικό συστατικό. Η ένταση της πυριτιοποίησης μειώνεται με την απόσταση από την κύρια επιφάνεια ολίσθησης, σχηματίζοντας όγκους πετρωμάτων πάχους έως και 250μ. που, τοπικά, υπερβαίνουν το πλάτος της ζώνης βλάβης του ρήγματος. Κατά μήκος της ρήξης, μόνο ένα τμήμα ρηγμάτων μήκους ~4 χλμ. παρουσιάζει τσιμεντοποίηση πυριτίου.
Αυτή η μεταβλητότητα κατά μήκος της ρήξης εξηγείται καλύτερα από τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη του συστήματος ρηγμάτων. Τα μοτίβα μαλακών και σκληρών συνδέσμων σε κλίμακα χιλιομέτρου σε συνδυασμό με γεωμετρικές πολυπλοκότητες δεύτερης τάξης (π.χ., ράμπες και άκρες αναμετάδοσης με ρήγματα που έχουν υποστεί ρήξη) εντόπισαν τη ροή ρευστού και προώθησαν εκτεταμένες αλλοιώσεις. Τα ευρήματά μας έχουν επιπτώσεις στην κατανόηση της δομής διαπερατότητας των ζωνών ρηγμάτων με τσιμεντοποίηση πυριτίου, με σημασία για την αξιολόγηση των σεισμικών κινδύνων και την εξερεύνηση των φυσικών πόρων σε πυριτοκλαστικά πετρώματα.
https://pubs.geoscienceworld.org/gsa/gsabulletin/article-abstract/doi/10.1130/B37810.1/653521/Hydrothermal-silicification-and-active-extensional?redirectedFrom=fulltext
https://x.com/GSAPublications/status/1916849884411396388
