Ο θάνατος του Ήλιου...
Ένα ακόμη ήσυχο βράδυ έρχεται, με βρίσκει στον Βωμό του Διόνυσου, εκεί όπου οι αρχαίοι Κώοι γιόρταζαν με τραγούδια και χορούς τις αστρονομικές μεταβολές μέσα στο αρχαίο τείχος της πόλης.
Τίποτα δεν ήταν τυχαία φτιαγμένο στην αρχαία Κω.Ο σχεδιασμός της αρχαίας πόλης είναι γνωστό ότι είχε σχέση με αστρονομικές θεωρήσεις και ευθυγράμμιση, που μπορεί να έχει να κάνει με την ανατολή του ήλιου στο θερινό ηλιοστάσιο, μια πρακτική αρκετά διαδεδομένη τουλάχιστον από τα ελληνιστικά χρόνια.
Οι αρχαίοι Έλληνες κατασκευαστές έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο ουράνιο κόσμο, τα άστρα, τους αστερισμούς ,τη σελήνη , τον ήλιο, και ευθυγράμμιζαν σημαντικά μνημεία ακολουθώντας αστρονομικές παρατηρήσεις που συνδέονταν με το φως και το ηλιοστάσιο.
Στο απώτερο μέλλον αυτός ο υπέροχος κόσμος που είναι γύρω μας, ότι βλέπουμε και ζούμε, θα πάψει να υπάρχει.
Ένα ερώτημα που συχνά περνάει από το μυαλό μας έχει να κάνει με την οριστική δύση του ήλιου, τι θα συμβεί στο ηλιακό σύστημα - και πόσο θα διαρκέσει;
Πότε θα τελειώσει και πώς θα εξαφανιστεί;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα έχουν δοθεί από τους επιστήμονες, εξαρτώνται από το πώς ορίζουμε τον θάνατο, το τέλος του ηλιακού συστήματος.
Ο ήλιος αναμένεται να διαρκέσει άλλα 5 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε και θα γίνει ασταθής και θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα. Το ηλιακό μας σύστημα υπάρχει εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια . Ενώ αυτό ακούγεται σαν πολύς καιρός, είναι απλώς ένα στιγμιότυπο στην ιστορία των 13,8 δισεκατομμυρίων ετών του σύμπαντος.
Το ηλιακό σύστημα αποτελείται από 8 πλανήτες, αρκετούς νάνους πλανήτες , εκατοντάδες φεγγάρια και δισεκατομμύρια αστεροειδείς, κομήτες και μετεωροειδή. Τα ακριβή όρια του ηλιακού συστήματος αποτελούν αντικείμενο συζήτησης , αλλά υπάρχουν τρεις κύριοι υποψήφιοι: η Ζώνη Κάιπερ , μια περιοχή παγωμένων αντικειμένων πέρα από τον Ποσειδώνα, η ηλιόπαυση, όπου τελειώνει το μαγνητικό πεδίο του ήλιου και το Νέφος του Όορτ, ένα θεωρητικό παγωμένο νέφος που βρίσκεται πέρα από τη Ζώνη Κάιπερ και την ηλιόσφαιρα. Και, φυσικά, στο κέντρο όλων αυτών, ο ήλιος τα κρατά όλα ενωμένα με την τεράστια βαρύτητά του .
Όπως όλα τα αστέρια, ο ήλιος τελικά θα πεθάνει . Αυτή τη στιγμή, δημιουργεί θερμότητα και φως μετατρέποντας το υδρογόνο σε ήλιο στον πυρήνα του μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται πυρηνική σύντηξη . Ο ήλιος θα συνεχίσει να καίει υδρογόνο για περίπου άλλα 5 δισεκατομμύρια χρόνια, δήλωσε ο Φρεντ Άνταμς , θεωρητικός αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Αλλά μόλις εξαντληθεί αυτό το καύσιμο υδρογόνου, ο ήλιος θα γίνεται όλο και πιο ασταθής. Ο πυρήνας του θα καταρρεύσει, η επιφάνειά του θα διασταλεί και θα μεταμορφωθεί σε έναν δροσερό, φουσκωμένο κόκκινο γίγαντα που θα καταπιεί τον Ερμή και στη συνέχεια την Αφροδίτη .
Ενώ ο πλανήτης μας μπορεί να βρίσκεται στα όρια της επιφάνειας του κόκκινου γίγαντα, είπε ο Άνταμς, οι πιθανότητες είναι ότι θα απορροφηθεί κι αυτός από τον κόκκινο γίγαντα. Μέχρι αυτό το σημείο, όμως, οι άνθρωποι θα έχουν εξαφανιστεί προ πολλού . Ο Άρης πιθανότατα θα επιβιώσει από τον κόκκινο γίγαντα και οι εξωτερικοί πλανήτες θα είναι όλοι με ασφάλεια εκτός εμβέλειας του κόκκινου γίγαντα. Το Νέφος του Όορτ θα αποσταθεροποιηθεί επίσης, είπε ο Στερν, και η ηλιόσφαιρα θα συρρικνωθεί.
Περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια αργότερα, ο ήλιος θα συρρικνωθεί στο μέγεθος της Γης και θα μεταμορφωθεί σε έναν λευκό νάνο - έναν αμυδρό, εξαιρετικά πυκνό πυρήνα του παλιού του εαυτού. Το ηλιακό σύστημα θα γίνει ένα παγωμένο, έρημο μέρος.
«Από άποψη κατοικησιμότητας, αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο το τέλος του ηλιακού συστήματος», δήλωσε ο Άλαν Στερν , πλανητικός επιστήμονας και κύριος ερευνητής της αποστολής New Horizons της NASA .
Ο θάνατος του Ήλιου
Αν και ο θάνατος του ήλιου σηματοδοτεί το τέλος του ηλιακού συστήματος όπως το γνωρίζουμε, δεν σημαίνει απαραίτητα και τον πλήρη θάνατό του. «Μια αυστηρή, απάντηση ενός σπασίκλα είναι ότι το ηλιακό σύστημα δεν θα τελειώσει ποτέ λόγω της εξέλιξης του ήλιου» ή του θανάτου του ήλιου, είπε ο Stern. Ακόμα και όταν ο ήλιος είναι μια καμένη στάχτη, είπε, πολλά αντικείμενα - συμπεριλαμβανομένων γιγάντιων πλανητών όπως ο Δίας - θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε τροχιά γύρω του.
Ακόμα πιο μακριά στο μέλλον, είπε ο Άνταμς, η πιθανότητα σπάνιων γεγονότων αυξάνεται. Χωρίς τη βαρυτική δύναμη του ήλιου, το ηλιακό σύστημα θα γίνεται ολοένα και πιο χαοτικό καθώς μεταβάλλεται η βαρυτική ισορροπία του ηλιακού συστήματος. Ο κίνδυνος συγκρούσεων, διερχόμενων αστεριών ή σουπερνόβα που θα πλησιάσουν πολύ κοντά στο ηλιακό σύστημα και στη συνέχεια θα διαλύσουν τα ουράνια σώματα και τους διαστημικούς βράχους του θα μεγεθυνθεί επίσης.
«Δεν περιμένουμε απλώς μέχρι το σύμπαν να γίνει διπλάσιο σε ηλικία. Περιμένουμε μέχρι να γίνει ένα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερο, ένα τρισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερο και ένα τετράκις εκατομμύριο φορές μεγαλύτερο», εξήγησε. «Αν περιμένετε, αυτές οι τεράστιες χρονικές κλίμακες και τα σπάνια γεγονότα να αρχίσουν να αθροίζονται. Είναι σαν να είναι σπάνιο να κερδίσεις το λαχείο, αλλά αν παίξεις ένα δισεκατομμύριο φορές, οι πιθανότητές σου θα αυξηθούν».
Ακόμα κι αν το ηλιακό σύστημα γλιτώσει μια καταστροφική σύγκρουση, αυτή δεν θα διαρκέσει για πάντα. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι τα πρωτόνια που αποτελούν το σύμπαν μας θα διασπαστούν . Το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ, αλλά θεωρητικά πειράματα έχουν τοποθετήσει τη διάρκεια ζωής του πρωτονίου σε διάστημα μεγαλύτερο των 1034 ετών και αυτός ο αριθμός μπορεί να μετατεθεί ακόμη περισσότερο καθώς τα πειράματα για τη μακροζωία τους συνεχίζονται.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το livescience
περισσότερα,
https://www.livescience.com/space/when-will-the-solar-system-die-out
Decumanus Maximus και αστρονομικές ευθυγραμμίσεις στην αρχαία Κω;
https://geogeodifhs.blogspot.com/2023/01/decumanus-maximus.html