Η αδιαφορία είναι ασθένεια, αλλά η ύπνωση δεν είναι θεραπεία...
.jpg)
Το μεγαλείο της προχειρότητας, τσαπατσουλιάς, κακογουστιάς δίπλα σε ένα κόσμημα των προπατόρων μας, το αρχαίο Στάδιο της πόλης. Εκεί όπου κάποτε οι αρχαίοι Κώοι ακόνιζαν το σώμα , το πνεύμα, το μυαλό οι σκουριασμένες σιδεριές, η αδιαφορία , η έλλειψη σεβασμού σήμερα δεν τιμούν πολίτες, φιλοξενούμενους και την ιστορία αυτής της σπουδαίας πόλης.
Ένα μνημείο που δείχνει πιο ξεχασμένο, φυλακισμένο από όλους χωρίς κανένα σχέδιο να αναδειχτεί, ενώ εκατομμύρια ευρωπουλάκια έχουν ξοδευτεί εδώ και κει για ευτελείς λόγους.
Το αρχαίο στάδιο ανακαλύφθηκε πριν από 125 χρόνια από τον Γερμανό που έφερε στο φως το Ασκληπιείο επί οθωμανοκρατίας με ελάχιστους πόρους και χωρίς ευρωπαϊκά προγράμματα , έναν σύγχρονο Ασκληπιάδη με σημαντικό έργο όχι μόνο για τον τόπο αλλά για τις παγκόσμιες επιστήμες. Τον R.Herzog άκουσα ότι θέλει να τιμήσει η τοπική δημοτική κοινότητα σε δημοτικό όχι αρχαιολογικό χώρο και καλά θα κάνει, δια του προέδρου της με προτομή που είχε πληρωθεί με 10000 ευρώ , όμως για άγνωστο λόγο, έχει βαλτώσει η όλη διαδικασία. Μαζί με τον Ιάκωβο Ζαρράφτη, τον Rudolf Herzog πρέπει να τιμηθεί και ο Σκωτσέζος παντρεμένος με Καλυμνιά William Paton σε ενιαίο χώρο για τους λόγους που έχω αναλύσει στο βιβλίο μου: «Ασκληπιείο των Κώων», 2024.
Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε υπηρεσίες και θεσμούς, όμως αυτή τη φορά θα το κάνω. Η υπομονή δοκιμάζεται και η κατάσταση έχει από καιρό ξεφύγει. Αυτό δεν είναι προσωπική άποψη, αλλά διαπίστωση από σχεδόν όλο τον κόσμο μιας κοινότητας που βυθίζεται, παρασύροντας προσπάθειες και έργα αιώνων.
Πέρα από τις παρεμβάσεις που γίνονται από το Υπουργείο Πολιτισμού μετά από τον σεισμό του 2017, οι τοπικές υπηρεσίες οφείλουν να συνεργάζονται με τον Δήμο, ο οποίος με τη σειρά του πρέπει να αναλάβει, να καθοδηγεί πρωτοβουλίες, με πιο ενεργό ρόλο στην ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς και για την καλύτερη λειτουργία, εμφάνιση της πόλης.
Γιατί πολιτισμός δεν είναι να πηγαίνουμε σε ένα λαογραφικό μουσείο χωρίς λαογραφικά εκθέματα, να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις ως θεατές και να κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε μια ωμή πραγματικότητα που σχετίζεται με την εγκατάλειψη, περιθωριοποίηση της πολιτισμικής τοπικής κληρονομιάς στον παμφάγο χρόνο.
Αν αδυνατούν οι τοπικές υπηρεσίες, υπάρχει και άλλος δρόμος: Να δοθούν αρμοδιότητες σε ιδρύματα, ξένα ερευνητικά κέντρα, πανεπιστημιακές σχολές, που πάντα είναι πρόθυμες, να παράξουν ουσιαστικό έργο.
Ο Δήμος Κω όπως και η περιφερειακή διοίκηση αν δεν μπορούν ή δεν ενδιαφέρονται να το πουν: Τότε οι εραστές, εθελοντές αρχαιογεώφιλοι αυτής της πόλης και του πολιτισμού της, που η φωτιά στην καρδιά δεν λέει να σβήσει, όσοι έχουμε μείνει να αναλάβουμε δράση με σχέδιο, υπευθυνότητα και χρονοδιάγραμμα για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί.
Να βγούμε μπροστά από το τέλμα της απραξίας, με στόχους, ευαισθησία μακριά από πολιτικές, προσωπικές αντιπαραθέσεις, φτηνιάρικες δικαιολογίες, αόριστα λόγια των κοινωνικών δικτύων που μόνο ζημιώνουν τον τόπο και τον πολιτισμό μας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιμένει η πόλη θεσμούς, υπηρεσίες ή ακόμη «αρμοδίους» που για δικούς τους λόγους αδυνατούν να ανταποκριθούν στο έργο, την τιμή που έχουν αναλάβει...
Γεωδίφης
Πηγές:
1.Ασκληπιείο των Κώων, 2024
https://geogeodifhs.blogspot.com/2024/02/e-book-2024.html
2.Το αρχαίο Στάδιο της Κω