Το άγγιγμα του Ήλιου...
Ηλιακός άνεμος που εξέρχεται ραγδαία από την εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου. (NASA/Johns Hopkins APL/Naval Research Lab).
Η NASA αποκαλύπτει τις πιο κοντινές εικόνες που έχουν ληφθεί ποτέ από τον Ήλιο.
Ήλιος από κοντά.Από μια οπτική γωνία, ο Ήλιος είναι μια καλοπροαίρετη σφαίρα πλάσματος και η ζεστασιά του καθιστά τη Γη κατοικήσιμη για δισεκατομμύρια χρόνια, επιτρέποντας σε πολύπλοκα πράγματα όπως τα ανθρώπινα όντα να εξελιχθούν.
Από μια άλλη οπτική γωνία, είναι μια κακόβουλη σφαίρα που στέλνει θανατηφόρα υπεριώδη ακτινοβολία προς το μέρος μας και μερικές φορές εκρήγνυται και εκτοξεύει τεράστιες σταγόνες πλάσματος προς τη Γη. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και η NASA εκτόξευσε το Parker Solar Probe για να διευκρινίσει αυτή την αλήθεια.
Η NASA εκτόξευσε το Parker Solar Probe (PSP) το 2018 και η αποστολή του είναι να εξετάσει το στεμματικό πλάσμα του Ήλιου και το μαγνητικό του πεδίο. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να πλησιάσει πολύ κοντά. Η NASA το περιγράφει ως αποστολή «αγγίγματος του Ήλιου», και αυτό είναι αρκετά ακριβές.
Καθ' όλη τη διάρκεια της αποστολής του, πλησίαζε προοδευτικά, καταρρίπτοντας κάθε φορά νέο ρεκόρ για την πλησιέστερη προσέγγιση στον Ήλιο. Στις 24 Δεκεμβρίου 2024, το διαστημόπλοιο πέταξε μόλις 6,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα (3,8 εκατομμύρια μίλια) από την ηλιακή επιφάνεια.
Αυτό είναι απίστευτα κοντά, αλλά ευτυχώς, το διαστημόπλοιο διαθέτει πολλά επίπεδα προστασίας. Το PSP είναι επίσης το ταχύτερο διαστημόπλοιο που κατασκευάστηκε ποτέ. Ταξίδευε με 692.000 χλμ./ώρα (430.000 μίλια/ώρα) κατά τη διάρκεια της πτήσης του το 2024 και δεν πέρασε πολύ χρόνο τόσο κοντά στο αστέρι.
Το αποτέλεσμα αυτής της τολμηρής πλοήγησης στον στεφανιαίο ορίζοντα είναι οι πιο κοντινές εικόνες του άστρου μας μέχρι σήμερα.
Το PSP φέρει τέσσερα κύρια όργανα, και ένα από αυτά είναι το WISPR , το Wide-field Imager για Solar Probe. Το WISPR διαθέτει δύο κάμερες ανθεκτικές στην ακτινοβολία που μπορούν να αντέξουν την ενέργεια του Ήλιου. Η δουλειά του είναι να απεικονίζει το στέμμα, τον ηλιακό άνεμο και άλλα φαινόμενα κοντά στον Ήλιο. Στην τελευταία πτήση, το WISPR μας έδειξε το ηλιακό στέμμα και τον ηλιακό άνεμο με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί.
«Το Parker Solar Probe μας μετέφερε για άλλη μια φορά στη δυναμική ατμόσφαιρα του πλησιέστερου σε εμάς άστρου», δήλωσε η Nicky Fox, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον.
«Γινόμαστε μάρτυρες από πού ξεκινούν οι απειλές του διαστημικού καιρού για τη Γη, με τα μάτια μας, όχι μόνο με μοντέλα. Αυτά τα νέα δεδομένα θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε σημαντικά τις προβλέψεις μας για τον διαστημικό καιρό, ώστε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των αστροναυτών μας και την προστασία της τεχνολογίας μας εδώ στη Γη και σε όλο το ηλιακό σύστημα».
Η NASA αποκαλύπτει τις πιο κοντινές εικόνες που έχουν ληφθεί ποτέ από τον Ήλιο.Το πρωτοποριακό βίντεο του Parker από το στέμμα του Ήλιου. (NASA)
Υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση ή την παρανόηση του ηλιακού ανέμου και των στεμματικών εκτινάξεων μάζας (CME). Είναι διαρκώς παρούσες δυνάμεις στο Ηλιακό Σύστημα. Ο άνεμος είναι ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει συνεχώς προς τα έξω από τον Ήλιο.
Είναι υπεύθυνο για το πανέμορφο Σέλας που μας αρέσει να το ατενίζουμε, αλλά είναι επίσης υπεύθυνο για την καταστροφή των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και των δορυφόρων. Καθώς επεκτεινόμαστε στον χώρο και συγκεντρώνουμε περισσότερους δορυφόρους σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όχι μόνο τον ηλιακό άνεμο, αλλά και όλα όσα ρέουν από τον Ήλιο, συμπεριλαμβανομένων των στεμματικών εκτινάξεων μάζας (CME).
Ενώ ο ηλιακός άνεμος είναι ένα συνεχές φαινόμενο, οι εκτοξεύσεις μάζας στο στέμμα είναι επεισοδιακές. Πρόκειται για εκτοξεύσεις πλάσματος που μπορούν να φτάσουν στη Γη. Οι εκτοξεύσεις μάζας στο στέμμα μπορούν να περιέχουν δισεκατομμύρια τόνους πλάσματος που κινείται με υψηλές ταχύτητες. Μόνο ένας μικρός αριθμός από αυτές φτάνει στη Γη, αλλά όταν φτάσει, μπορεί επίσης να προκαλέσει γεωμαγνητικές καταιγίδες που μπορούν να προκαλέσουν ζημιές σε δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και άλλο εξοπλισμό.
Το Parker Solar Probe πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό ηλιοφυσικό Γιουτζίν Πάρκερ, ο οποίος επινόησε τον όρο «ηλιακός άνεμος» το 1958. Οι θεωρίες του, αν και αντιμετώπισαν σθεναρή αντίσταση εκείνη την εποχή, έφεραν επανάσταση στην επιστημονική μας κατανόηση του Ήλιου. Πολλά διαστημόπλοια έχουν εκτοξευθεί για να μελετήσουν τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο, αλλά το Parker Solar Probe τα έχει ξεπεράσει όλα.
Κάθε αποστολή έχει αποκαλύψει περισσότερα για τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο, αλλά καμία δεν έχει πλησιάσει τόσο κοντά στο άστρο όσο το PSP. Έχει επίσης το πλεονέκτημα των πιο σύγχρονων τεχνολογιών και οργάνων. Ένα από τα πράγματα που αποκάλυψε είναι η φύση των λεγόμενων αλλαγών.
Όταν μετριέται κοντά στη Γη, ο ηλιακός άνεμος είναι σχεδόν σταθερός. Αλλά πιο κοντά στον Ήλιο, τα πράγματα είναι πιο χαοτικά. Ο Ήλιος έχει εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία και όταν το PSP έφτασε σε απόσταση 14,7 εκατομμυρίων μιλίων από τον Ήλιο, μας έδειξε ότι ορισμένα από αυτά τα πεδία σχηματίζουν ζιγκ-ζαγκ.
Αυτά τα πεδία με ζιγκ-ζαγκ ονομάζονται αναστροφές . Το PSP μας έδειξε επίσης ότι αυτές οι αναστροφές είναι πιο συχνές από ό,τι πιστεύαμε και ότι εμφανίζονται σε συστάδες.
Καθώς το PSP πλησίαζε προοδευτικά και διέσχιζε το στέμμα του Ήλιου, παρατήρησε ότι τα όρια του στέμματος ήταν ανομοιόμορφα και περίπλοκα. Πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο σε επόμενες διελεύσεις, μπόρεσε να εντοπίσει την πηγή των αντιστροφών. Η πηγή είναι κηλίδες στον Ήλιο όπου σχηματίζονται μαγνητικές χοάνες και οι εικόνες έδειξαν ότι οι αντιστροφές είναι εν μέρει υπεύθυνες για τον γρήγορο ηλιακό άνεμο, ένα από τα δύο συστατικά του ανέμου .
«Το μεγάλο άγνωστο ήταν: πώς παράγεται ο ηλιακός άνεμος και πώς καταφέρνει να ξεφύγει από την τεράστια βαρυτική έλξη του Ήλιου;» δήλωσε η Nour Rawafi, η επιστήμονας του έργου για το Parker Solar Probe στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins.
«Η κατανόηση αυτής της συνεχούς ροής σωματιδίων, ιδιαίτερα του αργού ηλιακού ανέμου, αποτελεί μια σημαντική πρόκληση, ειδικά δεδομένης της ποικιλομορφίας στις ιδιότητες αυτών των ρευμάτων - αλλά με το Parker Solar Probe, είμαστε πιο κοντά από ποτέ στην αποκάλυψη της προέλευσής τους και του τρόπου με τον οποίο εξελίσσονται».
Ο αργός ηλιακός άνεμος είναι διπλάσιας πυκνότητας από τον γρήγορο ηλιακό άνεμο και η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο φαίνεται να δημιουργεί μέτρια ισχυρές συνθήκες στη Γη που μπορούν να ανταγωνιστούν τις συνθήκες που δημιουργούνται από τις CME. Ο αργός ηλιακός άνεμος φαίνεται να προέρχεται από τις ισημερινές περιοχές του Ήλιου, αλλά οι επιστήμονες εξακολουθούν να συζητούν από ποιες δομές προέρχονται και πώς απελευθερώνεται το υλικό.
«Δεν έχουμε ακόμη καταλήξει σε τελική συναίνεση, αλλά έχουμε πολλά νέα ενδιαφέροντα δεδομένα», δήλωσε ο Άνταμ Σάμπο, επιστήμονας της αποστολής Parker Solar Probe στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Γκρίνμπελτ του Μέριλαντ.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε μάθει πολλά για τον Ήλιο και το PSP είναι έτοιμο να μας δείξει περισσότερα και ελπίζουμε να δώσει απαντήσεις στα πιο σημαντικά ερωτήματά μας. Το επόμενο περιήλιο του θα είναι τον Σεπτέμβριο του 2025, όταν θα πετάξει ξανά μέσα από το ηλιακό στέμμα. Αυτή η προσέγγιση θα συγκεντρώσει ακόμη περισσότερα δεδομένα για τον αργό ηλιακό άνεμο και άλλες πτυχές του Ήλιου.
Θα μας δώσει επίσης πιο εκπληκτικές εικόνες.
Γεωδίφης με πληροφορίες από τη σελίδα sciencealert
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά από το Universe Today . Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο .
https://www.sciencealert.com/nasa-reveals-the-closest-images-ever-taken-of-the-sun