Για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου

Στις επετείους αξιοποιούμε μια γνωστή ημερομηνία ιστορικά επαληθευμένη η υποθετική, για να αναλογιστούμε συλλογικά την ουσία του εορταζομένου γεγονότος και το νόημα του για το μέλλον. Στη συλλογική μνήμη ενός λαού οι ιστορικές του επέτειοι, ως χρονικά σύμβολα είναι σημεία αναφοράς και παράγοντες πολύτιμοι επιβεβαίωσης της εθνικής του ταυτότητας και συνέχειας. Με την επέτειο το γεγονός γίνεται περίοπτο γιατί η συνεχής ,άμορφη ροη του χρόνου διακόπτεται. Η διακοπή γίνεται σημείο και εικόνα, διακοσμημένη αισθητικά και ιστορικά. Όμως ο μνημειακός, τελετουργικός τρόπος εορτασμού της επετείου ,όσο πιο φανταχτερά, τελετουργικά ,και τελικά επιφανειακά ,επιτελείται, τόσο περισσότερο οδηγεί στην «απαξίωση» της. Υπάρχουν στιγμές στη Ιστορία μας, που μια επέτειος του έθνους μας, γιορτασμένη ,όχι κατ' ανάγκη δημόσια και συλλογικά, και χωρίς το φανταχτερό πανηγυρικό περιτύλιγμα της, αποδίδει περισσότερο το νόημα της.

Μια τέτοια περίπτωση μου θύμισε η 25η Μαρτίου του 1931 στην ιταλοκρατούμενη ,προσεισμική πόλη της Κώ, όπως αναδύεται μέσα από ένα λιτό, αλλά και συγκλονιστικό, χρονογράφημα του Ιπποκράτη Πορφυρίου, γιου του γνωστού εκπαιδευτικού της Κω Κωνσταντίνου Πορφυρίου, που, είχε την καλοσύνη να θέσει στη διάθεσή μου, πριν από αρκετά χρόνια ο καλός  συμπατριώτης  Αλεξης Μανου Παρθενιάδης, που δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας.

Αχιλλέας Γ.Κουτσουράδης

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ:ΚΩΑΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ 

(Ελληνισμός της Δωδεκανήσου.Δελτίον πρόσθετον.Τετάρτη 25η Μαρτίου 1931.Σελ.3) 

---------------------------------------    

Επήγα χθές στον εσπερινό του Ευαγγελισμού στον Μητροπολιτικόν ναόν.

Τι να ιδώ. Ένεκα του φόβου της δουλείας δεν είχαν στρώσει ούτε δάφνας.

Όπως κάμνουν στις απλώς μόνον θρησκευτικές εορτές.

Στους πολυελαίους εκρέμοντο ερυθραί και πράσιναι ταινίαι.

Παραξενεύτηκα.

Είπα προς στιγμήν ότι είχα κάμει λάθος.

Έπειτα όμως κατάλαβα ότι ευρισκόμουν στον ίδιο ναό του Αγίου Νικολάου κατά τον εσπερινόν του Ευαγγελισμού και την παραμονήν της μεγάλης εθνικής εορτής.

Εντρεπόμην να στέκομαι και έφυγα με ένα βάρος στη ψυχή.

Ενόμιζα ότι  οι ματιές των αγίων με κυνηγούσαν, ακόμη και με επέπλητταν ,συγχρόνως δε και μου επαραπονούντο.

Μου εφαίνετο όνειρον,αλλά ήτο σκληρά πραγματικότης.

Οποία καταισχύνη.

Κως, 25 Μαρτίου 1931

Ι.Κ.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Φωτογραφία από το λεύκωμα του Αλ.Μαρκογλου-Κωνσταντίνος Πορφύριος [πατέρας του Ιπποκράτη],προς τιμή του οποίου δόθηκε το όνομα της οδού στο Κούμπουρνο της πόλης Κω. Ο Κ.Πορφύριος[1873-;] ήταν από την Κόνιτσα της Ηπείρου. Το 1903 προσλήφθηκε ως δάσκαλος στο Αρρεναγωγείο της πόλης και για 28 χρόνια δίδαξε και μόρφωσε τους νέους Κώους. Έφυγε από το νησί 2 χρόνια πριν από τον σεισμό.