Η ατόλη Aldabra

Τα μεγάλα κοραλλιογενή νησιά στα ανοιχτά της αφρικανικής ακτής φιλοξενούν γιγάντιες χελώνες και μοναδική ορνιθοπανίδα.

Η ατόλη Aldabra στον Ινδικό Ωκεανό είναι ένας από τους μεγαλύτερους υπερυψωμένους κοραλλιογενείς υφάλους στον κόσμο. Αυτή η ατόλη , που αποτελείται από κοραλλιογενή νησιά που περικλείουν μια ρηχή λιμνοθάλασσα, είναι γνωστή για τα εκατοντάδες ενδημικά είδη-συμπεριλαμβανομένης της γιγάντιας χελώνας Aldabra -που ζουν εκεί. Σύμφωνα με την UNESCO , το Aldabra περιέχει «ένα από τα πιο σημαντικά φυσικά ενδιαιτήματα για τη μελέτη εξελικτικών και οικολογικών διεργασιών».

Βρίσκεται πάνω από 400 χιλιόμετρα (250 μίλια) βορειοδυτικά της Μαδαγασκάρης και περισσότερα από 600 χιλιόμετρα (375 μίλια) ανατολικά της ηπειρωτικής Αφρικής, η Aldabra είναι ένα από τα κοραλλιογενή εξωτερικά νησιά των Σεϋχελλών . Το OLI-2 (Operational Land Imager-2) στο Landsat 9 κατέγραψε αυτήν την εικόνα της απομακρυσμένης ατόλης στις 24 Ιουνίου 2022. Οι παλίρροιες ρέουν μέσα και έξω από τη λιμνοθάλασσα μέσω καναλιών μεταξύ των μεγάλων περιμετρικών νησιών. Η στεριά βρίσκεται σε υψόμετρο μόλις 8 μέτρων (26 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Λόγω της απομονωμένης θέσης των νησιών, του ανώμαλου εδάφους και της έλλειψης γλυκού νερού, το ανθρώπινο αποτύπωμα στην ατόλη είναι σχετικά μικρό. Ένας ερευνητικός σταθμός στο Δυτικό νησί (ονομάζεται επίσης νησί Picard) λειτουργεί από το 1971, αλλά ο τουρισμός είναι περιορισμένος και ελέγχεται προσεκτικά. Η ατόλη Aldabra χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1982 και περιοχή Ραμσάρ το 2009.

Αν και η ατόλη μπορεί να είναι απομακρυσμένη και τραχιά, δεν είναι έρημη. Περιέχει μια ποικιλία οικοτόπων που έχουν ωθήσει την εξέλιξη της ειδικά προσαρμοσμένης χλωρίδας και πανίδας. Οι ποικίλοι βιότοποι της ατόλης υποστηρίζουν πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου αναπαραγωγικού πληθυσμού φρεγατόπουλων στον Ινδικό Ωκεανό και ενός από τους δύο μόνο πληθυσμούς ωκεάνιων φλαμίνγκο στον κόσμο.

Σε μια αξιοσημείωτη περίπτωση, ένα είδος πτηνού στην Άλνταμπρα εξελίχθηκε σε μη πτήση -δύο φορές. 

Τα νησιά ήταν εντελώς υποβρύχια τουλάχιστον μία φορά στην ιστορία τους, όταν η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας ήταν υψηλότερη , εξαφανίζοντας όλη τη ζωή στην ατόλη. Το αρχείο απολιθωμάτων περιέχει στοιχεία για ένα πουλί της ίδιας οικογένειας με τις φαλαρίδες πριν από την τελευταία βύθιση και ενός ιπτάμενου που εξελίχθηκε για να ζει στο έδαφος μετά την επανεμφάνιση των νησιών. Με την έλλειψη χερσαίων αρπακτικών και την αφθονία τροφής, το πουλί ευδοκιμούσε χωρίς την ικανότητα να πετάξει.

Επτά διαφορετικοί τύποι υγροτόπων , συμπεριλαμβανομένων των ρηχών θαλάσσιων νερών και των βυθών, υπάρχουν στο Aldabra. Τα μαγκρόβια δάση περιστοιχίζουν μεγάλο μέρος των πλευρών των μεγάλων νησιών που βλέπουν στη λιμνοθάλασσα. Παρέχουν θέσεις φωλιάσματος για τα πουλιά, καθώς και χώρους τροφοδοσίας για χελώνες, καρχαρίες και άλλα θαλάσσια είδη.

Στην ξηρά, η κυρίως φυτοφάγα γιγάντια χελώνα Aldabra (παραπάνω) βρίσκεται στην κορυφή της επίγειας τροφικής αλυσίδας. Ο πληθυσμός αυτού του είδους κοινωνικής χελώνας υπολογίζεται ότι ξεπερνά τις 100.000. Τα αρσενικά μπορούν να ζυγίζουν έως και 250 κιλά (550 λίβρες) και να έχουν μήκος 1,2 μέτρα (4 πόδια).

Το 2018, μια μικρή ομάδα από γιγάντιες χελώνες Aldabra εισήχθη εκ νέου στη γειτονική Μαδαγασκάρη, όπου καμία γιγάντια χελώνα δεν είχε ζήσει για 600 χρόνια λόγω υπερκυνηγιού. Οι οικολόγοι πιστεύουν ότι τα  πλάσματα θα μπορούσαν να προωθήσουν την αναγέννηση των δασών σε βοσκήσιμες εκτάσεις μοιράζοντας σπόρους μέσω της κοπριάς τους. Μπορούν επίσης να καταστείλουν τον κίνδυνο πυρκαγιάς τρέφοντας με χόρτα και ξερά φύλλα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Παρατηρητήριο της Γης

Εικόνα του Παρατηρητηρίου της Γης της NASA από τον Wanmei Liang , χρησιμοποιώντας δεδομένα Landsat από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ . Φωτογραφία του Dennis Hansen, Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Ιστορία της Lindsey Doermann .