Η φύση έπαιξε ρόλο στην προέλευση της Μεγάλης Σφίγγας;
Βρίσκεται στο οροπέδιο της Γκίζας κατά μήκος της δυτικής όχθης του Νείλου , η Μεγάλη Σφίγγα είναι το παλαιότερο αναγνωρισμένο μνημειακό γλυπτό στην Αίγυπτο.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η Μεγάλη Σφίγγα χτίστηκε γύρω στο 2500 π.Χ., περίοδος που αντιστοιχεί στην κυριαρχία του Φαραώ Khafre, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την επίβλεψη της κατασκευής της Δεύτερης Πυραμίδας στη Γκίζα.
Πολλά μυστήρια περιβάλλουν τη Μεγάλη Σφίγγα, συμπεριλαμβανομένης της αρχικής της εμφάνισης και του συμβολισμού που προοριζόταν να μεταφέρει. Είναι αξιοσημείωτο ότι έχει δοθεί μικρή έμφαση στην εξέταση της προϋπάρχουσας κατάστασης του τοπίου και της πιθανής επιρροής του φυσικού περιβάλλοντος στο σχεδιασμό του.
Σε μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU), οι επιστήμονες αναδημιούργησαν περιβαλλοντικές συνθήκες πριν από 4.500 χρόνια. Σκοπός τους ήταν να απεικονίσουν πώς τα μοτίβα του ανέμου αλληλεπιδρούσαν με τους βραχώδεις σχηματισμούς, συμβάλλοντας δυνητικά στη διαμόρφωση του μνημείου.
«Τα ευρήματά μας προσφέρουν μια πιθανή ιστορία προέλευσης για το πώς μπορούν να προκύψουν σχηματισμοί σαν Σφίγγα από τη διάβρωση», εξηγεί ο Leif Ristroph, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Επιστημών Courant του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, η οποία έγινε αποδεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Fluids.
«Τα εργαστηριακά μας πειράματα έδειξαν ότι εκπληκτικά σχήματα που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν, στην πραγματικότητα, να προέρχονται από υλικά που διαβρώνονται από γρήγορες ροές», πρόσθεσε ο Leif Ristroph.
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε χαρακτηριστικούς σχηματισμούς βράχων που βρέθηκαν σε ερήμους που σχηματίζονται από τη συσσώρευση σκόνης και άμμου η οποία εκτοξεύεται από τον άνεμο. Οι ερευνητές προτείνουν την πιθανότητα ότι η Μεγάλη Σφίγγα μπορεί να προήλθε ως ένα φυσικό yardang, που στη συνέχεια αναπτύχθηκε και σμιλεύτηκε από τον άνθρωπο στο εμβληματικό μνημείο το οποίο αναγνωρίζεται σήμερα.
Για να υποστηρίξουν αυτή τη θεωρία, οι συγγραφείς της μελέτης από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του NYU εργάστηκαν με μαλακούς πηλούς που περιείχαν ενσωματωμένο λιγότερο διαβρώσιμο υλικό, προσομοιώνοντας το τοπίο της βορειοανατολικής Αιγύπτου όπου βρίσκεται η Μεγάλη Σφίγγα.
Στη συνέχεια υπέβαλαν αυτούς τους σχηματισμούς σε ένα υδάτινο ρεύμα με ταχεία ροή, μιμούμενο τη διαβρωτική δράση του ανέμου, που σταδιακά τους χάραξε και τους αναμόρφωσε, οδηγώντας τελικά στην εμφάνιση μιας δομής που μοιάζει με τη Μεγάλη Σφίγγα.
Το σκληρότερο ή πιο ανθεκτικό υλικό μέσα σε αυτούς τους τύμβους πήρε το ρόλο του σχηματισμού του «κεφαλιού» του λιονταριού, ενώ διάφορα άλλα χαρακτηριστικά, όπως ένας γλυπτός «λαιμός», «πόδια» που ακουμπούν στο έδαφος μπροστά και μια τοξωτή «πλάτη», άρχισε να παίρνει μορφή.
«Τα αποτελέσματά μας παρέχουν μια απλή θεωρία προέλευσης για το πώς σχηματισμοί που μοιάζουν με Σφίγγα μπορούν να προκύψουν από τη διάβρωση», παρατηρεί ο Ristroph. «Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, γιαρντάνγκ που υπάρχουν σήμερα τα οποία μοιάζουν με καθισμένα ή ξαπλωμένα ζώα, υποστηρίζοντας τα συμπεράσματά μας».
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
περισσότερα,
https://www.nyu.edu/
https://www.heritagedaily.com/2023/11/study-suggests-that-nature-played-a-role-in-the-origins-of-the-great-sphinx/149066