Η άγνωστη ιστορία ενός πασίγνωστου αγάλματος...

Αυτό το άγαλμα βρέθηκε το 1927 κοντά στο αρχαίο Ωδείο της Κω κατά τη διάρκεια των ανασκαφών των Ιταλών αρχαιολόγων.

Μόλις ο Κώος εργάτης το ξέθαξε από το έδαφος όπου κρυβόταν για εκατοντάδες χρόνια, φώναξε με όλη του τη δύναμη ...« Ο Ιπποκράτης!». 

Όταν τον άκουσαν οι συνάδελφοι του έτρεξαν να δουν τι ήταν αυτό που βρήκε ο τυχερός συνάδελφος τους. Ο ένας γυρνάει και λέει στον άλλο ο «Ιπποκράτης μας». Σύντομα η είδηση διαδίδεται στην πόλη, στα χωριά σε όλο το νησί και πέρα από αυτό, σε όλο τον κόσμο και η μεγάλη ανακάλυψη του αγάλματος του Ιπποκράτη γίνεται πρώτο θέμα σε όλο τον πλανήτη.

Ο  Ιταλός αρχαιολόγος Luciano Laurenzi που προΐσταται της έρευνας δεν λέει τίποτα. Οι κατακτητές και πρώην ένοικοι του νησιού βλέποντάς την αναπάντεχη εξέλιξή των πραγμάτων αρπάζουν την ευκαιρία που έψαχναν. Οι θεσμοί μαζεύονται και καμία θέση των αρχαιολόγων δεν γίνεται γνωστή, παρά μόνο μια ανακοίνωση όπου κάνουν γνωστό ότι βρέθηκε το άγαλμα του Πατέρα της Ιατρικής.

Ο κόσμος μαθαίνει το τρομερό νέο που μεταδίδεται πιο γρήγορα από τον τηλέγραφο, στόμα με στόμα. 

Όλοι θέλουν να τον δουν από κοντά , να τον θαυμάσουν, να τον αγγίξουν! Παίρνουν τα γαδούρια τους γέροι και γριές από τα πιο μακρινά μέρη του νησιού και κατεβαίνουν στη Χώρα, μαζί τους ολόκληρες οικογένειες με τα παιδιά. Ουρές γίνονται για το προσκύνημα στον Μέγα Ιπποκράτη, τον κορυφαίο των Ασκληπιάδων και γέννημα θρέμμα της μάνας Κω. Οι Ιταλοί τρίβουν τα χέρια τους, αυτή τη φορά έχουν ένα μοναδικό όπλο για την προπαγάνδα τους , για το έργο τους και τη  διαφήμισή του νησιού που αναζητούσαν με κάθε τρόπο. 

Οικειοποιούνται το εύρημα αλλά δεν μένουν εκεί φτιάχνουν μεγάλη επιγραφή που τοποθετούν στον επίσης φερόμενο από τους Οθωμανούς Πλάτανο του Ιπποκράτη σε ιταλική αντί ιωνική γραφή. Προωθούν το υδρολογικό συνέδριο τους μετά από δύο χρόνια στο οποίο θα παραβρεθούν μεγάλοι και γνωστοί γιατροί της εποχής εκείνης, που θα ασπαστούν με δέος το λαξεμένο από κώτικο μάρμαρο αριστούργημα.

Το άγαλμα μεταφέρεται στο νεοσύστατο Αρχαιολογικό Μουσείο του Petracco στα τέλη της δεκαετίας του ΄30 και τοποθετείται σε περίοπτη θέση, τα χρόνια περνούν και φτάνουμε στο σήμερα. Όλα άρχισαν από τη δυνατή, γλυκιά φωνή, το στιγμιαίο συναίσθημα του άγνωστου συμπατριώτη μας που ποτέ δεν μπόρεσα να μάθω ούτε το μικρό όνομα του....

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας

Φωτογραφία, ταχυδρομική κάρτα του 1980, από το άγαλμα του φερόμενου ως Ιπποκράτη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω.