Η μεγάλη εικόνα

Ένας από τους πιο ωραίους δρόμους της Κω, εκεί στον Αμπάβρη, σε οδηγούσε στον Ναό του Πισίου Απόλλωνα στην ημιμυθική Κω Μεροπίδα πριν από 26 αιώνες.

«Δεν υπάρχει περίπτωση καθόλου:είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι από μια μοναδική μοίρα. Κανείς δεν βρίσκει ποτέ το ένα, γεμίζουν οι χωματερές της πόλης, γεμίζουν τα σκουπίδια, γεμίζουν τα τρελοκομεία, γεμίζουν τα νοσοκομεία, γεμίζουν τα νεκροταφεία, τίποτα άλλο γεμίζει», Charles Bukowski.

Αλήθεια, που ακριβώς είμαστε στον γεωλογικό χρόνο; 

Είμαστε τεχνικά ακόμα σε μια εποχή παγετώνων, άσχετα αν οι πάγοι λιώνουν στον πλανήτη.

Αυτήν τη στιγμή ζούμε στην τεταρτογενή παγετώδη, που είναι μια σειρά παγετωδών και μεσοπαγετωδών περιόδων που ξεκίνησαν περίπου 2,58 εκατομμύρια χρόνια πριν. 

Η πιο πρόσφατη εποχή των παγετώνων, γνωστή ως η τελευταία παγετώδης περίοδος, συνέβη από περίπου 115.000 έως 11.700 χρόνια πριν.Τότε μπορούσες από την Κω να πας στην Αλικαρνασσό και τη Σάμο με τα πόδια.

Τώρα βρισκόμαστε σε μια μεσοπαγετώδη περίοδο που ονομάζεται Ολόκαινο. Είναι η περίοδος που η Κως μεταμορφώθηκε σε νησί, κυρίως από το λιώσιμο των πάγων. Ακόμη δεν μπήκαμε στην Ανθρωπόκαινο, λένε οι επιτροπές από τους επαγγελματίες σοφούς.Ζούμε την τρέλα του Ολοκαίνου.

Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από ένα θερμότερο κλίμα και την υποχώρηση των παγετώνων που είχαν καλύψει μεγάλα τμήματα της Γης κατά την τελευταία παγετώδη περίοδο. Είναι βαθύς ο χρόνος, δεν τελειώνεις εύκολα μαζί του...

«Τα ανθρώπινα όντα δεν σκέφτονται ποτέ μόνοι τους, το βρίσκουν πολύ άβολο. Ως επί το πλείστον, τα μέλη του είδους μας απλώς επαναλαμβάνουν αυτό που τους λένε - και αναστατώνονται αν εκτεθούν σε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη», πάνω κάτω είναι όπως τα λέει ο Michael Crichton στον χαμένο κόσμο του,  «The Lost World».

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας