Από το ναυάγιο του χρόνου

Άνθρωπος ανάμεσα σε γκρεμισμένες γιγάντιες στήλες ενός αρχαίου ελληνικού ναού στην Σελινούντα της Σικελίας,1880. Φωτογραφία από τον Giovanni Crupi.

«Οι αρχαιότητες είναι η ιστορία, ή κάποια απομεινάρια της που ξέφυγε από το ναυάγιο του χρόνου»-Francis Bacon, The Advancement of Learning 1605.

Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες που αποτυπώνει αρχαία κλασικά ερείπια, μια μεταφορά για την Ιστορία, τα ερείπια και τον χρόνο που αντιπαρατίθεται με τη μικρή και φευγαλέα φιγούρα ενός ανθρώπου.  

Η Σελινούντα πήρε το όνομα της από τα αρχαία ελληνικά, από το Σελινοῦς (Selinoûs)δηλαδή, από το σέλινον.Ήταν μια από τις σημαντικότερες ελληνικές αποικίες στη Σικελία.

Ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ, σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη, από μια αποικία από την πόλη των Μεγάρων Υβλαίων της Σικελίας, υπό την ηγεσία ενός ανθρώπου που ονομαζόταν Πάμμιλος, περίπου 100 χρόνια μετά την ίδρυση των Μεγάρων Υβλαίων, με τη βοήθεια αποίκων από τα Μέγαρα της Ελλάδας που ήταν η μητέρα πόλη.

Γεωδίφης