Αδύναμος από τον χρόνο και τη μοίρα, αλλά δυνατός σε θέληση

Δεν έχει κέρδος ένας αδρανής βασιλιάς,

Δίπλα σε αυτή την ήσυχη εστία, ανάμεσα σε αυτούς τους άγονους βράχους,

Ταίριαξα με μια ηλικιωμένη σύζυγο, γνώρισα και βοήθησα

Άνισοι νόμοι για μια άγρια φυλή,

Αυτό τον θησαυρό, που κοιμάται, και τρέφεται, και δεν με γνωρίζει.

Δεν μπορώ να ξεκουραστώ από το ταξίδι: Θα πιω

Η ζωή μέχρι τη λάσπη: Όλες οι στιγμές που έχω απολαύσει

Πολύ, έχω υποφέρει πολύ, και οι δύο με αυτά

Που με αγαπούσε, και μόνο, στην ακτή, και όταν

Μέσα από το ξέσπασμα παρασύρονται οι βροχερές Υάδες

Έξω από τη σκοτεινή θάλασσα: Έχω γίνει όνομα.

Για πάντα περιπλανώμενος με πεινασμένη καρδιά

Πολλά έχω δει και γνωρίσει· πόλεις ανθρώπων

Και τρόποι, κλίματα, συμβούλια, κυβερνήσεις,

Εγώ ο ίδιος όχι λιγότερο σημαντικός, αλλά τιμημένος από όλους τους ίδιους.

Και μεθυσμένη απόλαυση μάχης με τους συνομηλίκους μου,

Μακριά στις δονούμενες πεδιάδες της ανεμοδαρμένης Τροίας.

Είμαι μέρος όλων όσων έχω γνωρίσει.

Κι όμως, κάθε εμπειρία είναι μια αψίδα μέσα από την οποία διαπερνά

Λάμπει αυτός ο αταξίδευτος κόσμος του οποίου το περιθώριο ξεθωριάζει

Για πάντα και για πάντα όταν μετακομίζω.

Πόσο βαρετό είναι να σταματάς, να βάζεις ένα τέλος,

Να σκουριάζει άλουστο, να μην λάμπει στη χρήση!

Όπως η αναπνοή ήταν ζωή! Ζωή στοιβαγμένη πάνω στη ζωή

Ήταν όλοι πολύ μικροί, και ένα για μένα

Λίγα μένουν: αλλά κάθε ώρα σώζεται

Από εκείνη την αιώνια σιωπή, κάτι περισσότερο,

Ένας φέρνει νέα πράγματα· και ήταν απαίσιος

Για τρεις ήλιους να αποθηκεύσω και να συσσωρεύσω,

Και αυτό το γκρίζο πνεύμα που λαχταρά την επιθυμία

Να ακολουθείς τη γνώση σαν ένα βυθιζόμενο αστέρι,

Πέρα από τα όρια της ανθρώπινης σκέψης.

Αυτός είναι ο γιος μου, ο δικός μου Τηλέμαχος,

Στον οποίο αφήνω το σκήπτρο και το νησί,—

Αγαπημένος μου, με διορατικότητα να εκπληρώσω

Αυτή η εργασία, με αργή σύνεση για να κάνει ήπια

Ένας τραχύς λαός, και μέσα από μαλακούς βαθμούς

Υποτάξτε τα στο χρήσιμο και το καλό.

Ο πιο άμεμπτος είναι αυτός, κεντραρισμένος στη σφαίρα

Από κοινά καθήκοντα, αξιοπρεπές να μην αποτυγχάνεις

Σε γραφεία τρυφερότητας και αμοιβής

Γνώρισε λατρεία στους οικιακούς μου θεούς,

Όταν λείπω, αυτός κάνει τη δουλειά του, εγώ τη δική μου.

Εκεί βρίσκεται το λιμάνι· το πλοίο φουσκώνει τα πανιά του:

Εκεί σκοτεινιάζουν οι σκοτεινές, πλατιές θάλασσες. Ναυτικοί μου,

Ψυχές που έχουν μοχθήσει, και έχουν εργαστεί, και έχουν σκεφτεί μαζί μου-

Που πάντα με ένα χαρούμενο καλωσόρισμα πήρε

Η βροντή και ο ήλιος, και αντίθετα

Ελεύθερες καρδιές, ελεύθερα μέτωπα - εσύ κι εγώ είμαστε γέροι·

Τα γηρατειά έχουν ακόμα την τιμή και τον κόπο του.

Ο θάνατος κλείνει τα πάντα: αλλά κάτι πριν το τέλος,

Κάποια αξιόλογη δουλειά μπορεί ακόμα να γίνει,

Όχι άκομψοι άνθρωποι που πάλεψαν με τους Θεούς.

Τα φώτα αρχίζουν να λαμπυρίζουν από τους βράχους:

Η μακριά μέρα λιγοστεύει: το αργό φεγγάρι ανεβαίνει: το βάθος

Στέναζε τριγύρω με πολλές φωνές. Ελάτε, φίλοι μου,

Δεν είναι πολύ αργά για να αναζητήσουμε έναν νεότερο κόσμο.

Σπρώξτε μακριά, και κάθεστε καλά για να χτυπήσετε

Οι αυλακώσεις που ηχούν· για τον σκοπό μου ισχύει

Να πλεύσω πέρα από το ηλιοβασίλεμα και τα λουτρά

Από όλα τα αστέρια της δυτικής μουσικής, μέχρι να πεθάνω.

Μπορεί οι κόλποι να μας παρασύρουν:

Ίσως αγγίξουμε τα Ευτυχισμένα Νησιά,

Και δείτε τον μεγάλο Αχιλλέα, που τον γνωρίζαμε.

Όσο κι αν πολλά λαμβάνονται, τόσο πολλά μένουν· και όμως

Δεν είμαστε πλέον η δύναμη που παλιά

Κίνησε γη και ουρανό, αυτό που είμαστε, είμαστε·

Μία ίση διάθεση ηρωικών καρδιών,

Αδύναμος από τον χρόνο και τη μοίρα, αλλά δυνατός σε θέληση

Να αγωνίζεσαι, να αναζητάς, να βρίσκεις και να μην υποχωρείς.

Οδυσσέας του Alfred Tennyson

Ο Άλφρεντ, Λόρδος Τέννυσον[1809-1892], ήταν ο κορυφαίος βικτωριανός ποιητής στην Αγγλία. Η ποίησή του είναι αξιοσημείωτη για τη μετρική της ποικιλία, την πλούσια εικονοποιία και τις λεκτικές μελωδίες της.Ο Τέννυσον διέθετε ισχυρή ποιητική δύναμη, την οποία οι πρώτοι αναγνώστες του συχνά απέδιδαν στην «αγγλικότητά» του και την αρρενωπότητά του. Γνωστά μεταξύ των εκτενέστερων έργων του είναι η Μοντ και τα Ειδύλλια του Βασιλιά, το τελευταίο αναμφισβήτητα η πιο διάσημη βικτωριανή διασκευή του θρύλου του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.

https://www.poetryfoundation.org/poems/45392/ulysses