Η γη στα χέρια μας...

«Η δράση δεν προκύπτει από τη σκέψη, αλλά από την ετοιμότητα για ευθύνη». Στις 9 Απριλίου 1945, ο Γερμανός θεολόγος και πάστορας Dietrich Bonhoeffer πέθανε κρεμασμένος γυμνός από έναν στύλο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Flossenbürg.

Ένας άγνωστος πόλεμος στην τοποθεσία Πολέμη της Δυτικής Κω, φωτογραφία του 2012.

Όλα καλά δεν είμαστε στην Ανθρωπόκαινο, λέει η γεωλογία. Είναι ζήτημα που περιορίζεται σε στρωματογράφους και γεωχημικούς λένε αυτοί που αποφασίζουν. 

Ακόμη και στην επίσημη απόρριψή της, η Διεθνής Ένωση Γεωλόγων Επιστημόνων σημείωσε ότι η Ανθρωπόκαινος ως έννοια αποτελεί μέρος του λαϊκού πολιτισμού, όπως αποδεικνύεται από την έκθεση του μουσείου αλλά και από διάφορα έργα τέχνης και βιβλία. Ο βαθμός στον οποίο πραγματικά υπάρχει η Ανθρωπόκαινος εξαρτάται από την αναγνώριση και την αποδοχή της χρυσής κλωστής ότι είμαστε όλοι σε μια ενεργή σχέση πέρα ​​δώθε με τη Γη. Μια κοινωνικο-οικολογική σχέση που έχει και θα συνεχίσει να διαμορφώνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ανθρώπου-περιβάλλοντος.

Ο πολιτισμός μας είναι ένα γεγονός, όχι μια εποχή στην γεωλογική ιστορία του πλανήτη.Η Ανθρωπόκαινος είναι ένας όρος, δικής μας κατασκευής και έμπνευσης. Με γεωλογικούς υπολογισμούς και χρονοδιαγράμματα μία εποχή θέλει εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια να καταγραφεί στα στρώματα και στο αρχείο της Γης. Κάποιοι προτείνουν αυτό που γίνεται γύρω μας ότι δεν θα καταγραφεί στα μελλοντικά αρχεία της Γης...

Βρήκα τον εαυτό μου να συμβουλεύει ότι το μόνο πράγμα που έχει πραγματικά σημασία για την Ανθρωπόκαινο είναι ότι επαναπλαισιώνουμε τους εαυτούς μας ως μέρος της δυναμικής ανθρώπου-γης. 

Τα στοιχεία για την Ανθρωπόκαινο δεν βρίσκονται στο χώμα ή στη λάσπη αλλά στο κεφάλι μας. Είναι στον τρόπο που σκεφτόμαστε την ανθρώπινη σχέση μας με τη Γη.

Κανείς δεν προεξοφλεί τις ανθρώπινες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον, ούτε καν οι ειδικοί που καταψήφισαν την πρόταση. Αλλά πολλοί προσκολλώνται σε αυτή τη μη απόφαση για να τροφοδοτήσουν την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά, ότι ακόμη και η επιστήμη μας λέει να μην ανησυχούμε.

Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τον εαυτό μας να χαράξει μια γραμμή στη χρονική κλίμακα, αλλά δεν έχουμε μεγάλους ενδοιασμούς σχετικά με όλα αυτά που γίνονται και βλέπουμε στο νησί , των οικοσυστημάτων του και τελικά του εαυτού μας. 

Στο μεταξύ ο καιρός περνάει, το νερό λιγοστεύει, οι ανάγκες αυξάνονται ,το έδαφος υποφέρει, τα οικοσυστήματα γίνονται κλίνες, οι λόφοι βίλες, οι παραλίες λατομεία...

Μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας ως ζωντανό είδος σε ένα τόσο ευλογημένο τόπο;

«Η γη στα χέρια, τα θέλω μας».

Καλώς ήρθατε στον κόσμο αλλά όχι στην εποχή των ανθρώπων... 

Γεωδίφης

Τα ιζήματα της λίμνης Crawford, όπου εντοπίστηκαν τα χημικά και φυσικά σήματα που αφήνει το είδος μας στα φυσικά συστήματα. Από τον Tim Patterson (Πανεπιστήμιο Carleton).