Τι είναι το αρκοσόλιο;

Αρκοσόλια στο νεκροταφείο Ζιάς-Λαγουδίου,τοξωτές κόγχες που χρησιμοποιούσαν ως τάφους.Φωτογραφία από τη σελίδα dikaiosnet.

Είδος ταφής, που δεν ήταν άγνωστο στους ειδωλολάτρες αλλά που χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους χριστιανούς ξεκινώντας από τον 3ο αιώνα μ.Χ. Γνωστά σε κατακόμβες και σε δωμάτια που γειτνιάζουν με τις βασιλικές. Αποτελούνταν από μια ταφική κιβωτό τοποθετημένη σε τοίχο και πάνω από μια κόγχη, κυρίως ημικυκλική αλλά μερικές φορές και ορθογώνια ή τραπεζοειδή. Περιείχαν σώματα μαρτύρων, ή που σε κάθε περίπτωση αποτελούσαν αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας, μερικές φορές εμπλουτίζονταν με πίνακες, ζωφόρους, μάρμαρο κά.

Από το arcus «τόξο, αψίδα» + solium «βασιλικός θρόνος, νεκρικό κρεβάτι». Λατινική λέξη, αναφέρεται κυρίως στους αψιδωτούς χριστιανικούς τάφους των κατακομβών. Το «ἀρκοσόλιον» χρησιμοποιείται ως βασιλικός θρόνος, νεκρικό κρεβάτι, σαρκοφάγο ή ακόμη για ονομασία μνημείου [ Ελληνικό Μονόγλωσσο λεξικό].

Συχνά περιέχει δανεισμένα στοιχεία από τους αρχαιοελληνικούς λυκιακούς τάφους της Μ.Ασίας. Αρκοσόλιο έχει και ο τάφος της Σεβαστής στο Κακό Πρινάρι της πόλης Κω.

Το αρκοσόλιο (από το λατινικό: arcosolium, ή «τοξωτός τάφος») είναι μια αρχιτεκτονική τυπολογία που χρησιμοποιείται για ταφικά μνημεία και, ειδικότερα, στις κατακόμβες.

Τυπικό για τις ρωμαϊκές κατακόμβες, το αρκοσόλιο αποτελούνταν από μια σαρκοφάγο ή έναν τάφο κλεισμένο με μαρμάρινες ή πλάκες τοιχοποιίας και εισαγόμενο σε μια κόγχη που καλύπτεται από ένα στρογγυλό τόξο, συχνά σκαμμένο στον τοίχο. 

Τάφος με μυτερό αρκοσόλιο στο μοναστήρι του San Isidoro de León, Ισπανία.

Η ταφή καταλάμβανε εξ ολοκλήρου το κάτω μέρος της κόγχης και ο χώρος που δημιουργήθηκε κάτω από την καμάρα ήταν συχνά διακοσμημένος με πίνακες. 

Από τον 13ο αιώνα (ξεκινώντας από το Μαυσωλείο του Καρδινάλιου De Braye του Arnolfo di Cambio) αυτή η δομή επαναλήφθηκε στην τυπολογία του τείχους ταφικού μνημείου, που καλύπτεται από μια αψίδα, με το άγαλμα του νεκρού να βρίσκεται στον τάφο και σε πιο σπάνιες περιπτώσεις σε θέση προσευχής. 

Στην Αναγέννηση η αψίδα έγινε στρογγυλή και πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν αυτήν την τυπολογία, όπως στον τάφο του Leonardo Bruni του Bernardo Rossellino ή του Carlo Marsuppini από τον Desiderio da Settignano, που βρίσκονται και οι δύο στη βασιλική Santa Croce στη Φλωρεντία. Ένα άλλο σημαντικό μνημείο είναι το μαυσωλείο της Maria Pereyra Camponeschi στη βασιλική του San Bernardino all'Aquila.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια και την εγκυκλοπαίδεια Τρεκάνι

περισσότερα,

Ο «Τάφος της Σεβαστής», του 17ου αιώνα; 

https://geogeodifhs.blogspot.com/2023/04/17.html