Ο θρύλος της Νησίδας και του Ποζίλιπο

Από το Ποζίλιπο η Νησίδα της Νάπολης, σε ταχυδρομική κάρτα.

Posillipo, ή ανάπαυλα από τις ανησυχίες, από μία αρχαία ελληνική λέξη. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς γιατί το όνομα αυτού του τόπου σημαίνει ανακούφιση από τον πόνο και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς γιατί οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι το επέλεξαν ως τόπο αναψυχής. Εδώ η ιστορία και οι θρύλοι συνδυάζονται σε ένα ενιαίο σύνολο, δίνοντας ζωή σε ένα μαγευτικό φυσικό περιβάλλον.

Πως να μη βρεις ανακούφιση από τον πόνο και το άγχος σε ένα μέρος σαν αυτό. Το όνομα της περιοχής Posillipo της Νάπολης νοτιοδυτικά της Chiaia που ξεκινά από την περιοχή Mergellina και ανεβαίνει στην άκρη του λόφου μέχρι το Capo Posillipo. 

Το νόημα και ο μύθος του υπέροχου ακρωτηρίου της Νάπολης     

Η έννοια του «Posillipo», Pausilypon -παυσίλυπον-(Pusìlleco στη ναπολιτάνικη διάλεκτο), προέρχεται από τα δύο ουσιαστικά ελληνικής προέλευσης: «Pause-Παύση» και «Lypon-Λύπη που σημαίνει αυτός που έπαψε την λύπη . Και δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες που ανακάλυψαν το θαύμα αυτού του τόπου ήταν οι πρώτοι που το κατοίκησαν και ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, ιδιαίτερα τον 1ο αιώνα π.Χ. Ήταν ένας πλούσιος Ρωμαίος ιππότης από την εποχή του Αυγούστου, ο Publius Vedius Pollio, ο οποίος έχτισε ένα όμορφο συγκρότημα κατοικιών. Η βίλα καταλάμβανε μια πολύ μεγάλη έκταση με κτίρια, κήπους, αμπελώνες και στοές και μέσω του σπηλαίου Seiano, μπορούσες να φτάσεις στην παραλία του Coroglio και στα ρωμαϊκά λιμάνια Pozzuoli και Miseno. Το μέγεθος της βίλας ήταν τέτοιο που ο Οβίδιος τη συνέκρινε με πόλη.

Ο θρύλος της Νησίδας και του Ποζίλιπο 

Λέγεται ότι ο νεαρός Posillipo ερωτεύτηκε παράφορα μια γυναίκα που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά του.Αντικείμενο της διαμάχης ήταν η Νισίδα, η κλασική μάγισσα που μάγεψε ψυχρά τα θύματά της, κάνοντάς τα να πέσουν στο δίχτυ του ανεκπλήρωτου έρωτα μόνο και μόνο για να τους προκαλέσει ταλαιπωρία, για να ευχαριστήσει τη δική της κακιά φύση. Αγνοώντας όλα αυτά, ο νεαρός Posillipo προσπάθησε μάταια να ξεκινήσει μια σχέση αγάπης με τη γυναίκα, αλλά τίποτα δεν επηρέασε την πέτρινη καρδιά της. Βασανισμένος από την αδυναμία αυτής της αγάπης και ανίκανος να ζήσει την ύπαρξή του, με ηρεμία, στο ίδιο μέρος όπου έμενε και εκείνη η γυναίκα, ο Posillipo αποφάσισε να κάνει μια απερίσκεπτη χειρονομία και με σκοπό να αυτοκτονήσει ρίχτηκε στη θάλασσα. 

Η μοίρα, όμως, επιφύλασσε ένα διαφορετικό σχέδιο για τον νεαρό που μεταμορφώθηκε σε ακρωτήρι όπου, αέναα, τα κύματα της θάλασσας έσπαγαν και εξάντλησαν την πορεία τους. Παρόμοια τύχη είχε και η Νισίδα και μάλιστα μεταμορφώθηκε στον «βράχο» που βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το ακρωτήρι στο οποίο είχε μεταμορφωθεί ο νεαρός.

Παρακμή 

Με το τέλος της αρχαίας εποχής, ολόκληρος ο πληθυσμός της Νάπολης κλείστηκε στα οχυρωματικά τείχη και ολόκληρη η περιοχή έπεσε σε παρακμή, λεία βαρβαρικών επιδρομών και παραμέλησης. Στη σύγχρονη εποχή, η περιοχή παρέμεινε ουσιαστικά ανεκμετάλλευτη μέχρι την κατασκευή της Via Posillipo μεταξύ 1812 και 1824. Ο δρόμος ξεκινά από το λιμάνι της Mergellina και εκτείνεται κατά μήκος της ακτής, σχεδόν παράλληλα με την ακτή.

Η Αναγέννηση 

Από το 1960, ολόκληρη η γειτονιά επηρεάστηκε από το αυξανόμενο φαινόμενο της αστικοποίησης που οδήγησε στην ανέγερση πολλών κτιρίων σε βάρος του πρασίνου και του τοπίου. Ωστόσο, παρόλα αυτά, μέχρι σήμερα τα κύρια σημεία ενδιαφέροντος στην περιοχή εξακολουθούν να είναι παρόντα και επισκέψιμα. Μεταξύ αυτών, πώς να μην αναφέρουμε το υπέροχο βυθισμένο πάρκο της Gaiola, τον διάσημο βράχο των δύο μοναχών, που ονομάστηκε έτσι από την αγάπη για μια γυναίκα που αμφισβητείται μεταξύ δύο αδερφών και το πάρκο Virgiliano, με θέα που κόβει την ανάσα. 

Η θάλασσα των Ναπολιτάνων

Όταν «η εποχή» φτάνει, όπως λένε στη Νάπολη, δηλαδή με τον πρώτο ήλιο, άρα από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, το Posillipo γίνεται ο επιλεγμένος προορισμός για όσους θέλουν να κάνουν μια βουτιά, να πάρουν λίγο ήλιο, όλα αυτά χωρίς να πάνε μακριά από το κέντρο της πόλης. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές παραθαλάσσιες παραλίες στην περιοχή που προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα.

Όλα ξεκίνησαν βέβαια με τον μύθο  για τον ανεκπλήρωτο έρωτα του νεαρού Posillipo προς τη Nisida. Βασανισμένος από τα βάσανα της αγάπης, ο νεαρός άνδρας ρίχτηκε στη θάλασσα αλλά ένα ξόρκι μετέτρεψε τον πόνο σε ακρωτήριο ενώ τη  Nisida σε βράχο, θυμίζοντας την αιώνια σχέση τους.

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Posillipo και η Nisida, λόγω των θέσεων στις οποίες γεννήθηκαν, θα είναι προορισμένοι να κοιτάζονται για πάντα, όντας ο ένας μπροστά στον άλλο και ο ισθμός που τους χωρίζει θα παραμείνει το έμβλημα εκείνης της τραγικής αγάπης.

Αυτός ο μύθος είναι το κλασικό παράδειγμα του νόμου του μπούμερανγκ, το κακό που γίνεται όλο επιστρέφει και, συνήθως, ακόμη και διπλό. Όπως το Posillipo είναι σήμερα τόπος αγάπης και θα είναι πάντα έτσι, η Νησίδα θα παραμείνει όχι μόνο απομονωμένη -γιατί είναι νησί- αλλά και τόπος μεγάλης θλίψης και απομόνωσης όπως και η φυλακή που στέκεται από πάνω της.

Γεωδίφης

Πηγές:

1.Leggende Napoletane-Matilde Serao, 1881

2. Η αρχαία Παρθενόπη των Ροδίων Ναυτικών

https://geogeodifhs.blogspot.com/2023/05/blog-post_22.html