Γιατί το Κέιμπριτζ χρειάζεται τα Ελληνικά

Εισαγωγή του «Senior Wrangler» (του κορυφαίου αποφοίτου στα Μαθηματικά) στο Cambridge το 1842, Richard Bankes Harraden (εικονογράφηση στο H.P. Stokes, Ceremonies of the University of Cambridge, Cambridge UP, 1927).

Μέχρι πριν από έναν αιώνα, όλοι οι φοιτητές στο Κέιμπριτζ έπρεπε να γνωρίζουν Αρχαία Ελληνικά, ανεξάρτητα από το μάθημα που επιθυμούσαν να σπουδάσουν εκεί. Όσοι εισέρχονταν χωρίς αυτά έπρεπε να τα μάθουν εν κινήσει και να περάσουν εξετάσεις στο δεύτερο έτος, αν επιθυμούσαν να λάβουν οποιοδήποτε άλλο πτυχίο. Το 1891, ο Τζ. Κ. Στίβεν έγραψε ένα συγκλονιστικό δοκίμιο για να αντισταθεί στους προοδευτικούς που επιδίωκαν να καταργήσουν την απαίτηση για (όπως λέει) όλους τους λάθος λόγους. 

Οι ίδιες εξετάσεις δευτέρου έτους εξέταζαν επίσης ένα βασικό επίπεδο στα Λατινικά, τη θεολογία (με βάση τον Paley) και τα μαθηματικά. Αν και τα ελληνικά καταργήθηκαν το 1919, το τεστ για τα άλλα μαθήματα καταργήθηκε εντελώς μόλις το 1960.

Εισήχθη επίσημα το 1824, αλλά η εισαγωγή χωρίς ελληνικά θα ήταν εξαιρετικά σπάνια τους τρεις περίπου αιώνες πριν από τότε.

Ο συγγραφέας πίστευε ότι η μελέτη της ελληνικής γλώσσας, ακόμη και χωρίς άμεση πρακτική εφαρμογή, ήταν διανοητικά πολύτιμη και εμπλουτιστική. Θεωρούσε τα πανεπιστήμια υπεύθυνα για τον καθορισμό υψηλών ακαδημαϊκών προτύπων και προσδοκιών, αντί απλώς να αντικατοπτρίζουν το πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία.

Η ελληνική γλώσσα έχει ασκήσει σημαντικό αντίκτυπο στη γλώσσα της επιστήμης και του ακαδημαϊκού χώρου, ιδιαίτερα σε τομείς όπου η ακρίβεια και η σαφήνεια είναι πρωταρχικής σημασίας. Πολλοί επιστημονικοί όροι προέρχονται από ελληνικές λέξεις, αντανακλώντας την επιρροή των αρχαίων Ελλήνων λογίων σε τομείς όπως η ιατρική, τα μαθηματικά, η αστρονομία και η φιλοσοφία.

Εδώ, δημοσιεύω ολόκληρο το άρθρο:

https://antigonejournal.com/2025/05/the-living-languages-compulsory-greek-j-k-stephen/

Αναφέρεται σε ένα δοκίμιο, πιθανώς του J.K. Stephen, που υπερασπιζόταν την υποχρεωτική μελέτη των ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στα τέλη του 19ου αιώνα. Το δοκίμιο υποστήριζε ότι η πρόσβαση στα ελληνικά, παρά το γεγονός ότι δεν έπαιζε άμεσο ρόλο στη μετασχολική ζωή ενός μαθητή, τον εμπλούτιζε βαθιά πνευματικά. Γράφτηκε σε μια εποχή που τα ελληνικά διδάσκονταν πιο συχνά στα σχολεία και αντιμετώπιζαν προκλήσεις από τις μεταβαλλόμενες εκπαιδευτικές φιλοσοφίες και τον μεταβαλλόμενο ρόλο των γυναικών στα πανεπιστήμια.

Η ελληνική γλώσσα δεν εξαφανίστηκε ποτέ εντελώς στη νότια Ιταλία, αν και η περιοχή στην οποία μιλιόταν περιορίστηκε σημαντικά από την εξέλιξη των λατινικών. Αρχεία που δείχνουν ότι η Μεγάλη Ελλάδα ήταν κυρίως ελληνόφωνη χρονολογούνται ήδη από τον 11ο αιώνα (το τέλος της βυζαντινής κυριαρχίας στη Νότια Ιταλία).

Γεωδίφης με πληροφορίες από  τη σελίδα Αντιγόνη

https://antigonejournal.com/