Γιγάντιες υπόγειες σήραγγες που δεν κατασκευάστηκαν από ανθρώπους ή τη φύση;
Μονοπάτια και διαδρομές στο WHSA. (Από Science Advances ).
Ένα τεράστιο δίκτυο αρχαίων σηράγγων λαξευμένων βαθιά κάτω από τη Νότια Αμερική αψηφά κάθε εξήγηση - ούτε οι άνθρωποι ούτε οι φυσικές δυνάμεις φαίνεται να ευθύνονται.
Η μυστηριώδης ανακάλυψη τεράστιων υπόγειων σηράγγων στη Βραζιλία και την Αργεντινή έχει αμφισβητήσει μακροχρόνιες υποθέσεις σχετικά με τα προϊστορικά περιβάλλοντα. Αυτά τα απέραντα λαγούμια, που εντοπίστηκαν για πρώτη φορά από τον Heinrich Frank , καθηγητή γεωλογίας, είναι μεγάλα και πολύπλοκα για να έχουν δημιουργηθεί από φυσικές γεωλογικές διεργασίες ή πρώιμη ανθρώπινη δραστηριότητα. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2018 που δημοσιεύτηκε στο Science Advances , η κορυφαία θεωρία δείχνει πλέον την εξαφανισμένη μεγαπανίδα , ειδικά τους γιγάντιους βραδύποδες του εδάφους , ως τους αρχιτέκτονες αυτών των υπόγειων θαυμάτων.
Σήραγγες πέρα από τη γεωλογία: Η αφύσικη προέλευση των λαγουμιών
Οι σήραγγες -μερικές εκτείνονται σε μήκος άνω των 600 μέτρων και έχουν ύψος έως και 1,8 μέτρα - έχουν βρεθεί σε αξιοσημείωτο αριθμό σε όλη την περιοχή Ρίο Γκράντε ντο Σουλ στη νότια Βραζιλία. Έχουν καταγραφεί περισσότερες από 1.500 από αυτές τις λεγόμενες «παλαιολαγούμια» και πολλές παρουσιάζουν σταθερά και αδιαμφισβήτητα σημάδια στους τοίχους τους: τεράστιες γρατσουνιές από νύχια , συχνά διατεταγμένες σε παράλληλα μοτίβα. Όταν ο Χάινριχ Φρανκ μπήκε για πρώτη φορά σε μία από αυτές τις σήραγγες που αποκαλύφθηκαν σε ένα εργοτάξιο, αναγνώρισε αμέσως την ανωμαλία.
«Δεν υπάρχει καμία γεωλογική διαδικασία στον κόσμο που να παράγει μακριές σήραγγες με κυκλική ή ελλειπτική διατομή, οι οποίες διακλαδίζονται και ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, με σημάδια από νύχια στα τοιχώματα», δήλωσε ο Φρανκ, προσθέτοντας ότι «έχει δει δεκάδες σπηλιές που έχουν ανόργανη προέλευση και σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολύ σαφές ότι τα ζώα που έσκαβαν δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη δημιουργία τους».
Η τεράστια κλίμακα, η γεωμετρία και τα χαρακτηριστικά των λαγούμιων αποκλείουν γεωλογικές διεργασίες όπως η διάβρωση ή οι σωλήνες λάβας ως πηγή προέλευσης. Επίσης, δεν μοιάζουν με καμία γνωστή ανθρωπογενή δομή. Αντίθετα, κάθε ένδειξη υποδηλώνει ότι η εκσκαφή έγινε από προϊστορικά ζώα - κυρίως, τον γιγάντιο βραδύποδα του εδάφους ( Megatherium ή σχετικά γένη), ο οποίος περιπλανιόταν στη Νότια Αμερική κατά την Πλειστόκαινο εποχή , πριν από περίπου 8.000-10.000 χρόνια .
Αυτά τα βραδύποδα είχαν το μέγεθος ελεφάντων , με ισχυρά άκρα και τεράστια νύχια , χαρακτηριστικά που θα τα καθιστούσαν κατάλληλα για ανασκαφή. Δεδομένου του μήκους και της πολυπλοκότητας των μεγαλύτερων σηράγγων, είναι πιθανό ότι μερικές δημιουργήθηκαν σε διάστημα πολλαπλών γενεών , πιθανώς ως κοινόχρηστες φωλιές ή μακροπρόθεσμα καταφύγια για αυτά τα τεράστια φυτοφάγα ζώα.
Διαδρομές και ίχνη στο WHSA.Από Science Advances.
Ανθρώπινη αλληλεπίδραση με γιγάντιους βραδύποδες: Στοιχεία προϊστορικών συναντήσεων
Ενώ η κατασκευή των σηράγγων αποδίδεται πλέον ευρέως σε βραδύποδες, η σχέση τους με τους πρώτους ανθρώπους προσθέτει μια άλλη συναρπαστική διάσταση. Στο Εθνικό Πάρκο White Sands στο Νέο Μεξικό, οι ερευνητές έχουν καταγράψει αλληλοσυνδεόμενα απολιθωμένα ίχνη ανθρώπων και γιγάντιων βραδύποδων , που διατηρούνται σε αρχαίους πυθμένες λιμνών. Αυτά τα ίχνη αναλύονται στη μελέτη του 2018 που δημοσιεύτηκε στο Science Advances , η οποία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι όχι μόνο συνάντησαν αυτά τα τεράστια πλάσματα, αλλά πιθανότατα τα κυνηγούσαν .
Από Science Advances.
Οι συγγραφείς περιγράφουν πολλαπλές περιπτώσεις όπου τα ανθρώπινα ίχνη φαίνεται να ακολουθούν τα ίχνη του βραδύποδα σε ένα σκόπιμο μοτίβο καταδίωξης . Σε ορισμένες τοποθεσίες, τα ίχνη τους δείχνουν ακανόνιστες κινήσεις , όπως κυκλική κίνηση ή έγερση , που συνάδουν με αμυντική συμπεριφορά. Η ερμηνεία υποδηλώνει ενεργή θήρευση και όχι απλή συνύπαρξη.
«Είναι πιθανό η συμπεριφορά να ήταν παιχνιδιάρικη, αλλά οι ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις με τους βραδύποδες πιθανώς ερμηνεύονται καλύτερα στο πλαίσιο της καταδίωξης ή/και του κυνηγιού», έγραψαν οι παλαιοντολόγοι. «Οι βραδύποδες θα ήταν τρομερά θηράματα. Τα δυνατά τους χέρια και τα αιχμηρά νύχια τους τούς έδιναν θανατηφόρο εύρος και σαφές πλεονέκτημα σε συγκρούσεις από κοντά».
Αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν μια πιο σύνθετη άποψη για το τοπίο του Πλειστόκαινου, όπου οι πρώτοι άνθρωποι δεν ήταν απλώς θησαυροφάγοι , αλλά ενεργά αρπακτικά που έρχονταν σε επαφή με τη μεγαλύτερη πανίδα του περιβάλλοντός τους. Ενισχύουν επίσης την πιθανότητα οι βραδύποδες να αναζητούν καταφύγιο - όπως εκτεταμένες υπόγειες σήραγγες - ως αμυντικές στρατηγικές ενάντια σε απειλές , συμπεριλαμβανομένου του Homo sapiens .
Παλαιολαγούμια: Μια Νέα Κατηγορία Απολιθωμένων Δομών
Η αναγνώριση αυτών των νοτιοαμερικανικών σηράγγων ως παλαιολαγουμιών αντιπροσωπεύει μια παραδειγματική αλλαγή τόσο στην παλαιοντολογία όσο και στη γεωλογία. Για δεκαετίες, η έννοια της μεγαπανιδικής ανασκαφής θεωρούνταν περιθωριακή, κυρίως επειδή κανένα σύγχρονο ζώο συγκρίσιμου μεγέθους δεν σκάβει τόσο περίτεχνες κατασκευές. Ωστόσο, η αφθονία , η διατήρηση και η εσωτερική συνοχή αυτών των σηράγγων καθιστούν δύσκολο να τις απορρίψουμε ως οτιδήποτε άλλο εκτός από το έργο εξαφανισμένων γιγάντων που σκάβουν λαγμιές.
Ορισμένα από αυτά είναι τόσο μεγάλα που έχουν εκληφθεί λανθασμένα ως φρέατα ορυχείων ή φυσικές σπηλιές . Η αναγνώρισή τους ως δομές κατασκευασμένες από ζώα απαιτούσε διεπιστημονικές προσπάθειες—συνδυάζοντας γεωλογική χαρτογράφηση , βιολογική εξαγωγή συμπερασμάτων και ανάλυση ιχνών απολιθωμάτων . Αυτές οι προσπάθειες έχουν βοηθήσει στη διάκριση των σημαδιών από νύχια από άλλα διαβρωτικά φαινόμενα και στην επιβεβαίωση της απουσίας χρήσης εργαλείων ή ανθρώπινης παρέμβασης .
Με τον αυξανόμενο αριθμό τοποθεσιών που εντοπίζονται σε όλη τη Βραζιλία, την Αργεντινή και άλλα μέρη της Νότιας Αμερικής, οι ερευνητές εξετάζουν τώρα τους οικολογικούς ρόλους που μπορεί να έπαιξαν αυτές οι δομές. Ήταν διάδρομοι μετανάστευσης, χώροι ωοτοκίας ή κλιματικά καταφύγια; Κάθε νέα σήραγγα προσφέρει περισσότερες ενδείξεις σχετικά με τις στρατηγικές ζωής της εξαφανισμένης μεγαπανίδας και πώς διαμόρφωσαν τα τοπία στα οποία κατοικούσαν.
Ένας ξεχασμένος υπόγειος κόσμος κάτω από τα πόδια μας
Τα αναδυόμενα στοιχεία από αυτά και οι απολιθωμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων και μεγαπανίδας αμφισβητούν προηγούμενες αντιλήψεις για τη ζωή στο τέλος της Εποχής των Παγετώνων. Οι γιγάντιοι βραδύποδες, αντί να είναι παθητικοί βοσκοί, ήταν μηχανικοί οικοσυστημάτων , ικανοί να αναδιαμορφώσουν το περιβάλλον τους. Οι σήραγγές τους, που διατηρούνται για χιλιάδες χρόνια, αφηγούνται μια ιστορία πολυπλοκότητας συμπεριφοράς και οικολογικής προσαρμογής .
Εν τω μεταξύ, οι αλληλεπιδράσεις με τους ανθρώπους υποδηλώνουν έναν κοινό εξελικτικό χώρο , έναν χώρο όπου συνέβαινε ανταγωνισμός, θήρευση , και ίσως ακόμη και συμβίωση . Το αρχείο απολιθωμάτων, που κάποτε ήταν σπάνιο σε τέτοιες αλληλεπιδράσεις, προσφέρει τώρα νέα στοιχεία για τη συμπεριφορά και τη δυναμική ανθρώπων-ζώων κατά το Πλειστόκαινο .
Αυτές οι ανακαλύψεις εγείρουν επίσης ευρύτερα ερωτήματα: Ποιες άλλες μεγαπανιδικές αρχιτεκτονικές δομές παραμένουν ανεξερεύνητες; Πώς θα μπορούσαν παρόμοιες τοποθεσίες να αναδιαμορφώσουν την κατανόησή μας για την πρώιμη ανθρώπινη μετανάστευση και τα γεγονότα εξαφάνισης της πανίδας ; Καθώς οι παλαιοντολόγοι συνεχίζουν να ανακαλύπτουν νέα στοιχεία, είναι σαφές ότι η ιστορία του γιγάντιου νωθρού δεν έχει τελειώσει ακόμη - και είναι θαμμένη όχι μόνο στα οστά, αλλά και στην ίδια τη γη που κάποτε μετακινούσε.
Γεωδίφης με πληροφορίες από τη σελίδα indiandefencereview
https://indiandefencereview.com/scientists-giant-underground-tunnels/