ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΤΙΤΗΛΟΣ1 ΑΡΚΟΙ2 ΑΡΚΟΝΗΣΟΣ3 ΑΡΜΑΘΙΑ1 ΑΣΤΑΚΙΔΑ1 ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ11 ΑΥΓΟ1 ΓΑΔΑΡΟΣ7 ΓΑΙΑ3792 ΓΛΑΡΟΣ1 ΓΥΑΛΙ31 ΔΙΒΟΥΝΙΑ2 ΔΟΛΙΧΗ1 ΕΛΛΑΔΑ1544 ΖΑΦΟΡΑΣ ΜΑΚΡΥΣ1 ΙΑΣΟΣ4 ΙΜΙΑ2 ΚΑΛΑΒΡΟΣ1 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ4 ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ1 ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ2 ΚΑΛΥΜΝΟΣ159 ΚΑΜΗΛΟΝΗΣΙ2 ΚΑΝΔΕΛΙΟΥΣΑ3 ΚΑΡΠΑΘΟΣ13 ΚΑΣΟΣ8 ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ20 ΚΑΣΤΡΙ1 ΚΕΔΡΕΑΙ[SEDIR]1 ΚΕΡΑΜΟΣ1 ΚΙΝΑΡΟΣ1 ΚΝΙΔΟΣ26 ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ1 ΚΟΥΝΕΛΙ1 ΚΡΕΒΑΤΙΑ1 ΚΩΣ2248 ΛΕΒΙΘΑ3 ΛΕΙΨΟΙ6 ΛΕΠΙΔΑ1 ΛΕΡΟΣ32 ΛΕΣΒΟΣ1 ΛΥΤΡΑ1 ΜΥΝΔΟΣ1 ΝΕΚΡΟΘΗΚΗ1 ΝΕΡΟΝΗΣΙ1 ΝΗΠΟΥΡΙ1 ΝΗΣΟΣ1 ΝΙΜΟΣ1 ΝΙΣΥΡΟΣ190 ΞΕΝΑΓΟΡΑ ΝΗΣΟΙ1 ΟΦΙΔΟΥΣΑ1 ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ43 ΠΑΤΜΟΣ29 ΠΑΧΕΙΑ6 ΠΕΝΤΙΚΟΝΗΣΙΑ1 ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ1 ΠΙΑΤΑ1 ΠΙΤΤΑ1 ΠΛΑΤΕΙΑ1 ΠΛΑΤΗ2 ΠΟΝΤΙΚΟΥΣΑ1 ΠΡΑΣΟ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙΑ1 ΠΡΑΣΟΥΔΑ ΚΑΤΩ1 ΠΥΡΓΟΥΣΑ5 ΡΟΔΟΣ136 ΡΩ1 ΣΑΒΟΥΡΑ1 ΣΑΜΟΣ14 ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ64 ΣΑΡΑΚΙ1 ΣΑΡΙΑ1 ΣΕΣΚΛΙ1 ΣΟΧΑΣ1 ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΜΕΓΙΣΤΗΣ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΝΙΣΥΡΟΥ]3 ΣΥΜΗ38 ΣΥΡΝΑ4 ΣΦΥΡΝΑ1 ΤΕΛΕΝΔΟΣ1 ΤΕΡΜΕΡΑ1 ΤΗΛΟΣ28 ΤΡΑΓΟΝΕΡΑ1 ΤΡΑΓΟΥΣΑ1 ΤΣΟΥΚΑ1 ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ3 ΧΑΛΚΗ15 ΨΕΡΙΜΟΣ22
Εμφάνιση περισσότερων

Η ανοικοδόμηση της «Πομπηίας του Αιγαίου»

Ήδη από τη δεκαετία του 1920 η Κως είχε προβλεφθεί με ρυθμιστικό σχέδιο και έγινε αντικείμενο σημαντικών κατασκευών: νέοι δρόμοι, υδραγωγείο, εγκατάσταση ηλεκτρισμού και αριστοκρατικά δημόσια κτίρια όπως το Κυβερνητικό Μέγαρο, το Δημαρχείο, η εκκλησία Agnus Dei, τα σχολεία αρρένων και γυναικών, το νοσοκομείο, για να ονομάσουμε τα κύρια γενικής χρησιμότητας, όλα σχεδιασμένα υπό την αιγίδα του Florestano Di Fausto στον συνήθη «ξέγνοιαστο ισλαμιστικό εκλεκτικισμό» [A.Giglio] που αναπτύχθηκε στη Ρόδο .

Μερικά από αυτά τα κτίρια είναι από τα καλύτερα αποτελέσματα  ενός στυλ που επικρατούσε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 και σε μεγάλο βαθμό με θέα την παραλία και το λιμάνι, είναι έκτοτε η εντυπωσιακή εικόνα της Κω για όσους φθάνουν από τη θάλασσα: πάνω απ' όλα , όχι μόνο για το μέγεθός του, το Κυβερνητικό Μέγαρο (1927-29) ξεχωρίζει, αν και ογκώδες μοιάζει με παραμυθένιο, με τη ρητορική και την μνημειακότητα που η φασιστική ελιτ επιδίωκε.

Στην Κω τα χρόνια πριν από τον σεισμό, ο Petracco είχε επίσης πραγματοποιήσει πολλά έργα στο ίδιο στυλ, απλοποιημένα σε σύγκριση με τον Di Fausto και με ευρέως διαδεδομένο ντεκό άρωμα: το ξενοδοχείο Gelsomino [1928-29], ιπποτικό γοτθικό, χτισμένο ακριβώς στην ώρα του για να φιλοξενήσει τον βασιλιά Vittorio Emanuele III και τους αυλικούς του, τη βίλα  μπροστά στη θάλασσα [1927, μια καθαρή διακόσμηση], τα σπίτια για αξιωματικούς INCIS [1929-30, με μπαρόκ αέτωμα, κατεδαφίστηκε μετά τον πόλεμο] και την ενδιαφέρουσα εγκατάσταση SIER [1927-29] στο Μανδράκι, απέναντι από το ιπποτικό φρούριο, με το οποίο συνδέεται για τις μεσαιωνικές επάλξεις του.

Το σπίτι με θέα στο λιμάνι με τέσσερα διαμερίσματα για μοναχικούς υπαλλήλους, το κτίριο της πρώην κρατικής πολεοδομίας, όπου γεννήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας, είναι του Bernabiti: αφού έφτασε στο Αιγαίο πριν από λίγους μήνες, είναι επομένως η πρώτη του τεκμηριωμένη δουλειά, αλλά ίσως σε αυτή την περίπτωση είναι απλώς ο σχεδιαστής και όχι  αρχιτέκτονας.

Στις 23 Απριλίου 1933 η Κως καταστράφηκε από έναν τρομακτικό σεισμό  [6,6 βαθμών ή 10ου βαθμού στην κλίμακα Mercalli] με εκατοντάδες νεκρούς: ολόκληρη η παλιά πόλη μέσα στα μεσαιωνικά τείχη κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε και η επακόλουθη απομάκρυνση των ερειπίων οδήγησε στην ανασκαφή και την  ανάδειξη μιας εντυπωσιακής ποσότητας αρχαιολογικών ευρημάτων προϋπαρχόντων από την ελληνική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο.

Η ιταλική διοίκηση του Αιγαίου αντιμετωπίζει τη φάση έκτακτης ανάγκης και, κινητοποιώντας επίσης τον στρατό, δημιουργεί μεταβατικές δομές καταφυγίων για τα χιλιάδες θύματα του σεισμού. 

Έπειτα προωθεί και ολοκληρώνει σε 3,5 χρόνια, με μια αποτελεσματικότητα που προκαλεί ακόμα και σήμερα τους σύγχρονους Ιταλούς και τους ίδιους τους Έλληνες, αν λάβουμε υπόψη τα θεραπευτικά μέτρα της κρατικής μηχανής μετά από τον τελευταίο σεισμό του 2017, ένα εντυπωσιακό σχέδιο ανοικοδόμησης σύμφωνα με ένα δημιουργικό και θαρραλέο αστικό σχέδιο που μετατρέπει την περιτειχισμένη πόλη σε αρχαιολογικό πάρκο και στους ιταλικούς κύκλους αποκαλείται «Πομπηία του Αιγαίου».Επιπλέον δημιουργεί νέες συνοικίες με κήπους με πολυάριθμες άλλες αρχαιολογικές περιοχές που κηρύχθηκαν μη οικοδομήσιμες, προορισμένες μόνο για ανασκαφή, αποκατάσταση και οικοδομεί υποδομές πρώτης τάξεως. 

Τις τελευταίες δεκαετίες, η Κως γνώρισε μια τεράστια τουριστική ανάπτυξη και, όπως είναι αναπόφευκτο σε αυτές τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα ήταν μια πυκνότητα και ποιότητα δόμησης που αφήνουν κάτι το επιθυμητό, ​​αλλά η πολεοδομική διάταξη της πόλης, όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι, όλα τα δημόσια κτίρια και ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτικών του νέου κέντρου που κατασκευάστηκε τότε έχουν παραμείνει ανέπαφα ή με οριακές τροποποιήσεις και τα τελευταία χρόνια αρκετά κτίρια έχουν γίνει αντικείμενο σωστών αναστηλώσεων. 

Σήμερα αυτή η έκτακτη δημόσια παρέμβαση της οποίας ο απλός Κώος αναγνωρίζει την πολιτιστική και οικονομική αξία, χρήζει ειδικής ανάλυσης και μελέτης, προφανώς με την επιφύλαξη της ιστορικής κρίσης σχετικά με το τι παραμένει ακόμη η κληρονομιά της κυριαρχίας που υπέστη μια ξένη  χώρα τότε: μια υπόθεση που αποτελεί αντικείμενο συνεδρίων, εκθέσεων και εκδόσεων [στην Ελλάδα όπως και στην Ιταλία] που έχουν αξιοποιήσει το έργο των Ιταλών διοικητών, αρχιτεκτόνων, μηχανικών και αρχαιολόγων που συνέβαλαν σε αυτό. 

Αναμφίβολα η πιο καινοτόμος πτυχή σε μεθοδολογικό επίπεδο ήταν ο ρόλος που έπαιξαν οι αρχαιολόγοι Alessandro della Seta από την Αθήνα και Luciano Laurenzi και Luigi Morricone αποσπασμένοι στην Κω για μερικά χρόνια, η διευθύνουσα επιτροπή Fert με τον Maiuri και τον γραμματέα Giulio Jacopi στον καθορισμό των στρατηγικών επιλογών του σχεδίου και της διαχείρισής του: υπέβαλαν τις δεσμευτικές προτάσεις τους στον Mario Lago, στον οποίο ο Della Seta είχε ισχυρή πολιτιστική επιρροή, και ο κυβερνήτης παρείχε τις επακόλουθες οδηγίες στον Petracco, τον επιχειρησιακό συντάκτη του γενικού σχεδίου. 

Σύμφωνα με ορισμένους αρχιτέκτονες-αρχαιολόγους όπως τους M. Livadiotti-G. Rocco αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένα μοντέλο πρωτοπορίας, διαφορετικό από τη ρητορική και προπαγανδιστική προσέγγιση που ασκούνταν εκείνα τα χρόνια στη Ρώμη με τη διάταξη των αρχαιολογικών χώρων σύμφωνα με τις αρχές σκηνογραφίας του καθεστώτος.

Οι όροι αυτού του προβληματισμού, με βαθύ πολιτισμικό βάθος, εκτίθενται με μεγάλη σαφήνεια από τον αρχαιολόγο Luciano Laurenzi σε ένα άρθρο που δημοσίευσε σε  εφημερίδα της Ρόδου [Messaggero di Rodi] το οποίο εξηγεί τις στυλιστικές επιλογές που υιοθετήθηκαν ως εξής: 

«Δεν ήταν εύκολο να εισαχθούν τα νέα κτίρια στο τοπίο της Κω, δίπλα στα γαλάζια τείχη του Κάστρου και τις υψηλές ράβδους των μιναρέδων... Δεν γινόταν να επιστρέψουμε στον ψυχρό νεοκλασικισμό, μια ψεύτικη μίμηση του αρχαίου που όλοι καταδικάζουν, αλλά ήταν απαραίτητο να εντοπιστούν απλές γραμμές, χωρίς ωστόσο να πέφτουν σε στοιχειώδη γεωμετρισμό, δίνοντας τη μεγαλύτερη ανάπτυξη κάθε φορά, που είναι το κυρίαρχο μοτίβο της ρωμαϊκής και της ανατολίτικης αρχιτεκτονικής. Ούτε πρέπει να ξεχνάμε το αποτύπωμα που άφησε η βυζαντινή-ιπποτική τέχνη και σε αυτήν των επόμενων αιώνων, η οποία έχει στοιχεία χάρης και αρμονίας. Ούτε το χρώμα θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από το λευκό και το χρυσό, στα οποία καθρεφτιζόταν η διαύγεια του ουρανού. Και ήταν απαραίτητο να ληφθούν υπόψη, παράλληλα με τις αισθητικές ανάγκες, οι αντισεισμικές και κυρίως οι οικονομικές...».


Γεωδίφης


Πηγές:

1.Rassegna Storica crevalcorese,2014

2.Architettura coloniale italiana nel Dodecaneso 1912-1943

3.Το ρυθμιστικό σχέδιο της Κω-M. Livadiotti,G. Rocco

4. Παιδί της Ρέας, τριλογία

5.Κηπούπολη της Κω, το ιταλικό ρυθμιστικό σχέδιο του ΄33


6. Ιστορία των σεισμών της Κω[2018-2023]


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ


Κηπούπολη της Κω, δεκαετία 30/40.


Mario Lago,1929. Με καταγωγή από την πόλη Peveragno ήταν Κυβερνήτης των Ιταλικών Νήσων του Αιγαίου από το 1922 έως το 1936. Ο Lago οικοδόμησε την πόλη της Κω μετά από τον σεισμό του ΄33, ανέπτυξε επίσης ένα μεγάλο σχέδιο δημοσίων έργων στη Ρόδο και σε άλλα νησιά.


Γραμματόσημα με την σφραγίδα της Κω, ιταλικής  περιόδου.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Recent Posts Widget