Eραστής του εαυτού του...

«Το πιο σκοτεινό μέρος που είχα δει ποτέ ήταν μέσα μου, τίποτα δεν με τρόμαζε περισσότερο». Opera del Bronzino, 1540-1545.

Μια ωραία νωπογραφία του Νάρκισσου, μαγεμένου από τον βαθύ στοχασμό για τον ευατό του. 

Η σκηνή ήταν δημοφιλής στην Πομπηία και στον αρχαίο κόσμο.Εικόνα από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

«Ἐκ τοῦ νάρκη, ὡς ἐκ τῶν ναρκωτικῶν αὐτοῦ ἰδιοτήτων», Πλούταρχος. 2. 647Β...

Στην ελληνική μυθολογία, ο Νάρκισσος γιος του ποταμού θεού Κηφισού ήταν κυνηγός από τις Θεσπιές της Βοιωτίας (εναλλακτικά ο Μίμας ή το σημερινό Karaburun της Σμύρνης) γνωστός για την ομορφιά του που έγινε αντιληπτή από όλους, ανεξαρτήτως γένος.

Δεν αγάπησε κανέναν ο μυθικός εγωλάτρης νέος και περιφρονούσε τον έρωτα, όταν ὅμως είδε το πρόσωπό του στο νερό μιας πηγής ερωτεύθηκε τον εαυτό του και, απελπισμένος από το πάθος του, αυτοκτόνησε. Τελικά  μετατράπηκε σε λουλούδι με το ίδιο όνομα.

Και στις δύο εκδοχές του Οβίδιου και του Παυσανία, ο Νάρκισσος πεθαίνει δίπλα σε μια λίμνη κοιτάζοντας το είδωλο του που ερωτεύεται. Δεν ανησυχεί για τίποτα γύρω του ούτε τρώει ή κοιμάται. Παίρνει την τελευταία του ετοιμοθάνατη πνοή μόνος του και πεθαίνει από την εικόνα που δεν θα έχει ποτέ, αλλά τόσο πολύ την επιθυμεί.

Στις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου ο ωραίος Βοιωτός νέος, απασχολημένος μόνο με την εικόνα του, δεν έδωσε καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε στον εκδηλούμενο έρωτα της Νύμφης Ηχούς η οποία  συνεχώς τον καλούσε. Με την εξασθένηση της φωνής της Ηχούς και όταν έσβησαν οι τελευταίες συλλαβές της, ο Νάρκισσος πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό του ποταμού που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο.

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια κατάσταση ψυχικής υγείας στην οποία οι άνθρωποι έχουν αδικαιολόγητα υψηλή αίσθηση της σημασίας τους. Χρειάζονται και αναζητούν υπερβολική προσοχή και θέλουν οι άνθρωποι να τους θαυμάζουν. 

Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να κατανοούν ή να νοιάζονται για τα συναισθήματα των άλλων.

Γεωδίφης