Νήσοι των Μακάρων

Το νησί της Μαδέρα βρίσκεται στην κορυφή ενός τεράστιου ασπιδωτού ηφαιστείου που υψώνεται περίπου 6 χλμ. από τον πυθμένα του Ατλαντικού Ωκεανού. 

Το ηφαίστειο σχηματίστηκε πάνω από 5 εκατομμύρια χρόνια πριν, συνεχίζοντας μέχρι πριν από περίπου 700.000 χρόνια.

Η Μαδέρα με τις νησίδες της βρίσκονται περίπου 1.000 χλμ. από την ηπειρωτική Ευρώπη και μόλις 500 χιλιόμετρα από την ήπειρο της Αφρικής.

Τα νησιά Μαδέρα, ένα αρχιπέλαγος νοτιοδυτικά της Λισαβόνας στον Ατλαντικό Ωκεανό, έχουν σχεδόν τέλειο κλίμα- ζεστό το χειμώνα και ποτέ πολύ ζεστό το καλοκαίρι. Το συναρπαστικό τοπίο της Μαδέρα χαρακτηρίζεται από βράχους που υψώνονται εντυπωσιακά από τη θάλασσα.

Η Μαδέρα βρίσκεται γεωλογικά στην Αφρικανική Τεκτονική Πλάκα, αν και συνδέεται πολιτιστικά, πολιτικά και εθνοτικά με την Ευρώπη, με τον πληθυσμό της να προέρχεται κυρίως από Πορτογάλους αποίκους.

Τα νησιά ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες.

Ο Πλούταρχος στους Παράλληλους Βίους του (75 μ.Χ.) αναφερόμενος στον στρατιωτικό διοικητή Quintus Sertorius (π. 72 π.Χ), αφηγείται ότι μετά την επιστροφή του στο Κάντιθ, συνάντησε ναυτικούς που μιλούσαν για ειδυλλιακά νησιά του Ατλαντικού. Ονομάζοντας τα Νήσοι των Ευλογημένων, των Μακάρων.

Οι Νήσοι των Μακάρων ήταν ημι-θρυλικά νησιά στον Ατλαντικό Ωκεανό, που αντιμετωπίζονταν ποικιλοτρόπως ως απλή γεωγραφική τοποθεσία και ως ένας χωρίς χειμώνα επίγειο παράδεισο που κατοικούνταν από ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. 

Την εποχή του Ησιόδου, τα  νησιά συνδέθηκαν με την έννοια του Ηλύσιου, μια ουτοπική τοποθεσία στον ελληνικό υπόκοσμο που πιστεύεται ότι βρίσκεται στον Δυτικό ωκεανό στο περιθώριο του γνωστού κόσμου.

Σύμφωνα με την μυθολογία μας, τα νησιά προορίζονταν για εκείνους που είχαν επιλέξει να μετενσαρκωθούν τρεις φορές και κατάφεραν να κριθούν ως ιδιαίτερα αγνά για να εισέλθουν στα Ηλύσια Πεδία και τις τρεις φορές.

Ο Θηβαίος ποιητής Πίνδαρος μείωσε τον αριθμό των νησιών σε ένα, περιγράφοντάς τα ως με σκιερά πάρκα με κατοίκους να επιδίδονται σε αθλητικές και μουσικές δραστηριότητες,  που θεωρούνταν η ιδανική ζωή για την αρχαία ελληνική αριστοκρατία.

Ο Φλάβιος ο Φιλόστρατος στο βιβλίο του ο Απολλώνιος Τυανεύς λέει:«Και λένε επίσης ότι τα νησιά των Μακάρων, πρέπει να καθοριστούν από τα όρια της Λιβύης όπου υψώνονται προς το ακατοίκητο ακρωτήρι». 

Σε αυτή τη γεωγραφική προσέγγιση η Λιβύη θεωρήθηκε ότι εκτείνεται δυτικά μέσω της Μαυριτανίας «μέχρι τις εκβολές του ποταμού Salex, περίπου 900 στάδια, και πέρα ​​από αυτό το σημείο μια περαιτέρω απόσταση που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει, γιατί όταν περάσετε αυτόν τον ποταμό η Λιβύη είναι έρημος που δεν υποστηρίζει πλέον πληθυσμό». 

Ο Πλούταρχος, ο οποίος αναφέρεται στα «τυχερά-ευλογημένα νησιά» πολλές φορές στα γραπτά του, τα εντοπίζει σταθερά στον Ατλαντικό στο βιογραφικό του Σέρτοριου. 

Ο Σερτόριος, όταν αγωνιζόταν ενάντια σε έναν χαοτικό εμφύλιο πόλεμο στα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, είχε νέα από ναυτικούς ορισμένων νησιών λίγες μέρες από την Ισπανία: «...όπου ο αέρας δεν ήταν ποτέ ακραίος, που για τη βροχή είχε λίγη δροσιά, η οποία από μόνη της και χωρίς κόπο έφερε όλους τους ευχάριστους καρπούς στους ευτυχισμένους κατοίκους τους, ώσπου του φάνηκε ότι αυτά δεν μπορούσαν να ήταν άλλα από τα Τυχερά νησιά , τα Ηλύσια Πεδία.Ήταν από αυτούς τους άνδρες που ο Σερτόριος έμαθε γεγονότα τόσο μαγευτικά που το έκανε φιλοδοξία της ζωής του να βρει τα νησιά και να αποσυρθεί εκεί. Τα νησιά λέγεται ότι είναι δύο στον αριθμό που χωρίζονται από ένα πολύ στενό και βρίσκονται σε απόσταση 2.000 χλμ. από την Αφρική. Ονομάζονται Μακάριοι Νήσοι [...] Επιπλέον, στα νησιά επικρατεί ένας υγιεινός αέρας, λόγω του κλίματος και των μέτριων εναλλαγών των εποχών. Οι βόρειοι και ανατολικοί άνεμοι που πνέουν από το μέρος του κόσμου μας βυθίζονται σε απέραντο χώρο και, λόγω της απόστασης, διαλύονται και χάνουν τη δύναμή τους πριν φτάσουν στα νησιά, ενώ οι νότιοι και δυτικοί άνεμοι που τυλίγουν τα νησιά μερικές φορές φέρνουν απαλές και διακοπτόμενες βροχές, αλλά ως επί το πλείστον δροσίζουν με υγρό αεράκι και θρέφουν απαλά το χώμα. Ως εκ τούτου, μια σταθερή πεποίθηση έχει ανοίξει ακόμη και στους βαρβάρους, ότι εδώ είναι τα Ηλύσια Πεδία και η κατοικία των Μακάρων τα οποία τραγούδησε ο Όμηρος». 

Η Φυσική Ιστορία του Πλίνιου του Πρεσβύτερου προσθέτει στην υποχρεωτική περιγραφή  ότι «αφθονούν σε φρούτα και πουλιά κάθε είδους»  και ότι, «τα νησιά αυτά, ωστόσο, ενοχλούνται πολύ από τα σάπια σώματα των τεράτων, τα οποία είναι συνεχώς πεταμένα δίπλα στη θάλασσα». 

Τα νησιά αναφέρονται στο Βιβλίο ΙΙ της Αληθινής Ιστορίας από τον Έλληνα σατιρικό Λουκιανό της Σαμοσάτας. Ο συγγραφέας κοροϊδεύει τους ήρωες που κατοικούν εκεί δίνοντας έναν απολογισμό των μικροκαβγάδων τους... Συνεχίζει περιγράφοντας άλλες παρατηρήσεις για το πώς οι κάτοικοι καταλαμβάνουν τον χρόνο τους, χρησιμοποιώντας κάθε ευκαιρία για να σατιρίσουν τόσο τη σύγχρονη ζωή όσο και την ελληνική μυθολογία. 

Ο Πτολεμαίος χρησιμοποίησε αυτά τα νησιά ως αναφορά για τη μέτρηση του γεωγραφικού μήκους και συνέχισαν να παίζουν τον ρόλο του καθορισμού του πρώτου μεσημβρινού κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.

Τα αρχαιολογικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα νησιά μπορεί να επισκέφθηκαν οι Βίκινγκς κάπου μεταξύ 900 και 1030.

Οι μαρτυρίες του Muhammad al-Idrisi αναφέρουν ότι οι Mugharrarin ("οι τυχοδιώκτες" - θαλασσοπόροι από τη Λισαβόνα) συνάντησαν ένα νησί όπου βρήκαν "μια τεράστια ποσότητα προβάτων, το κρέας των οποίων ήταν πικρό και μη βρώσιμο" πριν πάνε στα πιο κατοικημένα Κανάρια. νησιά. Αυτό το νησί, πιθανώς η Μαδέρα ή το El Hierro, πρέπει να κατοικούνταν ή να το είχαν επισκεφτεί προηγουμένως άνθρωποι για να υπάρχουν ζώα.

Γεωδίφης

Πηγές:

1.Πλούταρχος, Οι παράλληλοι βίοι: Σερτόριος, κεφ. 8.

2.Φλάβιος ο Φιλόστρατος, Απολλώνιος Τυανεύς

3. Βικιπαίδεια

4. Encyclopedia Britannica 

Ξυλογραφία από το Χρονικό της Νυρεμβέργης (1493) του Χάρτμαν Σέντελ που απεικονίζει τα Τυχερά νησιά στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Υποθαλάσσια βουνά του Βορειοανατολικού Ατλαντικού μεταξύ της Μαδέρα και της ηπειρωτικής Πορτογαλίας με το αρχιπέλαγος της Μαδέρα ή της Μακαρονησίας .