Το κλείσιμο των Ελληνικών Σχολείων από τους Ιταλούς, 1938

Μουσολίνι και De Vecchi, « Quadrumvirs», Οκτώβριος 1922 (λάδι σε καμβά). Έργο του Μπάλλα, Τζάκομο (1871-1958). Tην Τετραρχία ή Τετρανδρία του Φασισμού (Quadrumviro) αποτελούσαν οι Bianchi, De Bono, Balbo και De Vecchi. Επικεφαλής τους ήταν ο  Αρχηγός (Duce),  δηλαδή ο Μουσολίνι. 

Νοέμβριος, 1938. Το κλείσιμο των Ελληνικών Σχολείων από τους Ιταλούς.

Με εντολή του διαβόητου Ιταλού Διοικητή Δωδ/σου De Vecchi ο Κυβερνητικός Επίτροπος στην Ορθόδοξη Κοινότητα Κω Γεώργιος Ιπποκρ. Ιωαννίδης με ένα Πρακτικό της 29ης Νοεμβρίου του 1938 έκανε γνωστό στους Έλληνες εκπαιδευτικούς ότι εκείνη τη σχολική χρονιά δεν θα ανανεωνόταν η άδεια ανοίγματος των Κοινοτικών Εκπαιδευτηρίων.  Έτσι τα ιταλικά σχολεία απορρόφησαν τα παιδιά της Κω με δασκάλους Ιταλούς και δασκάλες καθολικές καλόγριες, ενώ όλοι οι ελληνοδιδάσκαλοι έμειναν εκτός υπηρεσίας και περιορίστηκαν να παραδίδουν ελληνικά «κατ’ οίκον». Ανάμεσα στους δασκάλους που εργάστηκαν «κατ’ οίκον» και μετέδωσαν τα νάματα της ελληνικής παιδείας στα νιάτα της Κω ήταν και η Αννέτα Κοντογεωργιάδου-Λαουμτζή καθώς επίσης και  η Τασία Σεβαστού-Τσάμπαλη.

Η εξαφάνιση των ελληνικών αναγνωσμάτων από τα ιταλικά σχολεία ανάγκασε πολλούς μαθητές, που δεν ήθελαν να συνεχίσουν την εκπαίδευση στην ιταλική γλώσσα, να εγκαταλείψουν οριστικά τη φοίτησή τους στο Ημιγυμνάσιο της Κω, παρόλες τις φοβέρες για κυρώσεις που εξαπέλυσαν οι Ιταλοί εναντίον τους και εναντίον των γονιών τους. Το σχολικό έτος 1939-1940 επαναπροσλαμβάνονται μερικοί Έλληνες δάσκαλοι στα ιταλικά σχολεία της πόλης. Δεν θα μείνουν όμως για πολύ στις θέσεις τους. Ως το 1942 θα εξαναγκαστούν ύστερα από πολλούς διωγμούς και ταπεινώσεις να εγκαταλείψουν την εκπαίδευση.

Τα μέτρα των φασιστών για την ιταλοποίηση της ελληνικής παιδείας προκάλεσαν θύελλα μαζικής αντίδρασης δασκάλων και μαθητών. Ενώ υποχρεώνονται όλοι να μιλούν ιταλικά παντού, στις αίθουσες διδασκαλίας, στους διαδρόμους, ακόμη και στα διαλείμματα, οι δάσκαλοι την ώρα του μαθήματος μιλούν την ελληνική. Κάτω από τα θρανία των μαθητών βρίσκονταν καταχωνιασμένα τα ιταλικά βιβλία και πάνω στα θρανία έμεναν ανοιχτά τα ελληνικά. Αν ξαφνικά εμφανιζόταν στην τάξη ο Ιταλός διευθυντής του σχολείου κρύβονταν αμέσως τα ελληνικά βιβλία, έβγαιναν στην επιφάνεια τ’ άλλα και οι μαθητές μιλούσαν και διάβαζαν «μόνο» ιταλικά. Στη γυμναστική τα παραγγέλματα δίνονταν στην ελληνική. Στις επίσημες εορτές και υποδοχές των Ιταλών αξιωματούχων οι φασίστες αξίωναν από τους παραβρισκόμενους μαθητές να χαιρετούν φασιστικά, με υψωμένο το δεξί χέρι (si saluta romanamente). Οι περισσότεροι μαθητές χαιρετούσαν απλά, σε στάση προσοχής. Στις εκθέσεις ιδεών οι Ιταλοί καθηγητές ζητούσαν από τους γυμνασιόπαιδες να περιγράψουν το μεγαλείο της Ρώμης και την ακτινοβολία του ρωμαϊκού πολιτισμού. Οι μαθητές με πολλή παρρησία και αίσθημα εθνικής περηφάνιας εξυμνούσαν την κλασική ελληνική αρχαιότητα και την Αθήνα ως κοιτίδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας. 

 Με φανατισμό επίσης  οι  ιταλίδες δασκάλες καλόγριες προπαγάνδιζαν τον καθολικισμό, προσπαθώντας να προσηλυτίσουν τις Ορθόδοξες μαθήτριες ακόμα και μέσα στις τάξεις των σχολείων. Ακολουθούσαν διάφορους «ευγενικούς» τρόπους, όπως θωπείες, περιποιήσεις, διανομές γλυκισμάτων και δώρων, ελκυστικές ομοιόμορφες στολές για τις υποταχτικές τους καθώς και τακτικές διοργανώσεις εκδρομών. Οι μικρές όμως Ελληνίδες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έμεναν εντελώς αδιάφορες στα σαγηνευτικά κηρύγματα των προπαγανδιστριών του παπισμού.

Ιστορία της νήσου Κω-Β.Χατζηβασιλείου, 1990

περισσότερα,

Τα κατηχητικά σχολεία στη Δωδεκάνησο

https://ellinoistorin.gr/?p=44732&fbclid=IwY2xjawOAQWZleHRuA2FlbQIxMABicmlkETE5SjlYRVJ2QlFVTFdzb0Q4c3J0YwZhcHBfaWQQMjIyMDM5MTc4ODIwMDg5MgABHqP7JZYPGZnjuuPMWPVcle8mDwl2Q8g7bOgy2g-6oE5U1n8TzHgxLFQsQzIV_aem_bUTomvrr1uLvBh2awahF4w

https://www.artefascista.it/balbo_italo__arte__italiana__del.htm