ΘΕΜΑΤΑ

ΑΝΤΙΤΗΛΟΣ1 ΑΡΚΟΙ2 ΑΡΚΟΝΗΣΟΣ3 ΑΡΜΑΘΙΑ1 ΑΣΤΑΚΙΔΑ1 ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ11 ΑΥΓΟ1 ΓΑΔΑΡΟΣ7 ΓΑΙΑ3982 ΓΛΑΡΟΣ1 ΓΥΑΛΙ33 ΔΙΒΟΥΝΙΑ2 ΔΟΛΙΧΗ1 ΕΛΛΑΔΑ1648 ΖΑΦΟΡΑΣ ΜΑΚΡΥΣ1 ΙΑΣΟΣ4 ΙΜΙΑ2 ΚΑΛΑΒΡΟΣ1 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ4 ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ1 ΚΑΛΟΛΙΜΝΟΣ2 ΚΑΛΥΜΝΟΣ162 ΚΑΜΗΛΟΝΗΣΙ2 ΚΑΝΔΕΛΙΟΥΣΑ3 ΚΑΡΠΑΘΟΣ13 ΚΑΣΟΣ8 ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ20 ΚΑΣΤΡΙ1 ΚΕΔΡΕΑΙ[SEDIR]1 ΚΕΡΑΜΟΣ1 ΚΙΝΑΡΟΣ1 ΚΝΙΔΟΣ26 ΚΟΛΟΦΩΝΑΣ1 ΚΟΥΝΕΛΙ1 ΚΡΕΒΑΤΙΑ1 ΚΩΣ2292 ΛΕΒΙΘΑ3 ΛΕΙΨΟΙ6 ΛΕΠΙΔΑ1 ΛΕΡΟΣ32 ΛΕΣΒΟΣ1 ΛΥΤΡΑ1 ΜΥΝΔΟΣ1 ΝΕΚΡΟΘΗΚΗ1 ΝΕΡΟΝΗΣΙ1 ΝΗΠΟΥΡΙ1 ΝΗΣΟΣ1 ΝΙΜΟΣ1 ΝΙΣΥΡΟΣ197 ΞΕΝΑΓΟΡΑ ΝΗΣΟΙ1 ΟΦΙΔΟΥΣΑ1 ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ43 ΠΑΤΜΟΣ29 ΠΑΧΕΙΑ6 ΠΕΝΤΙΚΟΝΗΣΙΑ1 ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ1 ΠΙΑΤΑ1 ΠΙΤΤΑ1 ΠΛΑΤΕΙΑ1 ΠΛΑΤΗ2 ΠΟΝΤΙΚΟΥΣΑ1 ΠΡΑΣΟ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙ1 ΠΡΑΣΟΝΗΣΙΑ1 ΠΡΑΣΟΥΔΑ ΚΑΤΩ1 ΠΥΡΓΟΥΣΑ5 ΡΟΔΟΣ140 ΡΩ1 ΣΑΒΟΥΡΑ1 ΣΑΜΟΣ14 ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ81 ΣΑΡΑΚΙ1 ΣΑΡΙΑ1 ΣΕΣΚΛΙ1 ΣΟΧΑΣ1 ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΑΓΑΘΟΝΗΣΙΟΥ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΜΕΓΙΣΤΗΣ]1 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ[ΝΙΣΥΡΟΥ]3 ΣΥΜΗ38 ΣΥΡΝΑ4 ΣΦΥΡΝΑ1 ΤΕΛΕΝΔΟΣ1 ΤΕΡΜΕΡΑ1 ΤΗΛΟΣ28 ΤΡΑΓΟΝΕΡΑ1 ΤΡΑΓΟΥΣΑ1 ΤΣΟΥΚΑ1 ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ3 ΧΑΛΚΗ15 ΨΕΡΙΜΟΣ22
Εμφάνιση περισσότερων

Η μακροπρόθεσμη ανάπτυξη ρηγμάτων στην κεντρική Ιταλία

Κατανόηση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης ρηγμάτων που σχετίζονται με τους σεισμούς στην κεντρική Ιταλία.

Η κυριολεκτική πρωτοποριακή έρευνα από τον Δρ. Giorgio Arriga ενισχύει την κατανόησή μας για τη μακροπρόθεσμη εξέλιξη των σεισμογενών ρηγμάτων (σχετικά με τους σεισμούς) στα Απέννινα της Κεντρικής Ιταλίας. 

Η μελέτη του Arriga εξετάζει την ανάπτυξη συστημάτων ρηγμάτων για εκατομμύρια χρόνια και την επίδρασή τους στους σημερινούς σεισμικούς κινδύνους. Η έρευνά του περιελάμβανε έρευνα ρηγμάτων στη λεκάνη της L'Aquila, μια περιοχή που επλήγη σοβαρά από έναν μεγάλο σεισμό το 2009 που στοίχισε τη ζωή σε περισσότερες από 300 ζωές, οδηγώντας σε μια σημαντική ανακάλυψη.

Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Tectonics .

«Η ομάδα μας ανέλυσε τις χωρικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ διαφορετικών ενεργών τμημάτων ρηγμάτων στη λεκάνη της L'Aquila με την πάροδο του χρόνου, ιδιαίτερα των ρηγμάτων Pettino και Paganica», λέει ο Δρ. Arriga. «Αν και αυτά τα ρήγματα φαίνονται αποσυνδεδεμένα στην επιφάνεια, τα σεισμικά δεδομένα υποδηλώνουν κάτι διαφορετικό. Η επιτόπια έρευνα και οι γεωχημικές αναλύσεις μας παρείχαν στοιχεία για μια δομική σύνδεση μεταξύ αυτών των ενεργών ρηγμάτων».

«Χρησιμοποιώντας χρονολόγηση ουρανίου-θορίου-άνθρακα, σε συνεργασία με εργαστήρια στην Ταϊβάν, μπορέσαμε να καθορίσουμε γεωλογικούς περιορισμούς σχετικά με το χρονοδιάγραμμα αυτής της σύνδεσης. Η ανακάλυψή μας έχει σημαντικές επιπτώσεις στις εκτιμήσεις σεισμικής επικινδυνότητας, καθώς τα συνδεδεμένα ρήγματα μπορούν να δημιουργήσουν μεγαλύτερους και πιο καταστροφικούς σεισμούς».

Η έρευνα του Arriga, που πραγματοποιήθηκε στο εργαστήριο AMGC στο Vrije Universiteit Brussel (VUB), επικεντρώνεται στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ βραχυπρόθεσμων σεισμικών μελετών και τεκτονικών διεργασιών μεγάλης κλίμακας. Ενώ οι συμβατικές μελέτες αναλύουν τη δραστηριότητα των ρηγμάτων τα τελευταία 40.000 χρόνια για να αξιολογήσουν τον τρέχοντα σεισμικό κίνδυνο μιας περιοχής, το έργο του Arriga επεκτείνει σημαντικά αυτό το χρονοδιάγραμμα ανακατασκευάζοντας τη γεωλογική ιστορία των δικτύων ρηγμάτων για εκατομμύρια χρόνια.

Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Γεωφυσικής Leibniz στη Γερμανία, η ομάδα του Arriga συνέβαλε στην ανάπτυξη μιας καινοτόμου τεχνικής θερμοχρονολογικής χρονολόγησης για τεκτονικά περιβάλλοντα σε ανθρακικά πετρώματα. Εφαρμόζοντας χρονολόγηση θερμοφωταύγειας σε νεοσχηματισμένα ορυκτά δολομίτη σε δομές ρηγμάτων, η ομάδα διαπίστωσε ότι η τεκτονική δραστηριότητα στην περιοχή ξεκίνησε περίπου 2,7 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Η χρονολόγηση θερμοφωταύγειας (TL) χρησιμοποιείται επίσης για πολύ αρχαία αρχαιολογικά ευρήματα. Όταν οι θαμμένοι βράχοι και τα ορυκτά παραμένουν στο σκοτάδι, απορροφούν την κοσμική ακτινοβολία και τη ραδιενέργεια. Όταν θερμανθούν ή εκτεθούν στην επιφάνεια, απελευθερώνουν αποθηκευμένη ακτινοβολία με τη μορφή φωτός. Η ποσότητα του εκπεμπόμενου φωτός παρέχει ένα μέτρο για το πόσο καιρό έχουν θαφτεί τα υλικά. Αυτή η μέθοδος καλύπτει ένα κρίσιμο κενό στις γεωχρονολογικές τεχνικές και δίνει τη δυνατότητα στους ερευνητές να μελετήσουν την εξέλιξη των ρηγμάτων σε εκτεταμένα χρονικά διαστήματα.

Επιπλέον, διεξήχθη ανάλυση σταθερών και συσσωματωμένων ισοτόπων στο εργαστήριο AMGC για να προσδιοριστεί το βάθος στο οποίο σχηματίστηκαν κοιτάσματα ορυκτών που σχετίζονται με ρήγματα. Αναλύοντας αυτές τις ανθρακικές ανοργανοποιήσεις, ο ερευνητής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορισμένες δομές ρηγμάτων σχηματίστηκαν αρχικά σε βάθη 1,5 έως 2 χιλιομέτρων και έκτοτε έχουν ανυψωθεί λόγω της συνεχιζόμενης τεκτονικής δραστηριότητας.

Οι επιπτώσεις της έρευνας του Arriga είναι βαθιές. Επιβεβαιώνοντας ότι τα τμήματα ρηγμάτων στην Κεντρική Ιταλία σχηματίζουν διασυνδεδεμένα συστήματα ικανά να δημιουργούν μεγαλύτερους σεισμούς, η μελέτη υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για λεπτομερείς εκτιμήσεις γεωλογικού και σεισμικού κινδύνου. «Η έρευνα παρέχει ένα γεωλογικό πλαίσιο που χρησιμεύει ως βάση για βραχυπρόθεσμες σεισμικές μελέτες», λέει ο Arriga.

«Κατανοώντας πώς έχουν εξελιχθεί τα ρήγματα, μπορούμε να προβλέψουμε καλύτερα τη μελλοντική τους δραστηριότητα και να συμβάλουμε σε ασφαλέστερο αστικό σχεδιασμό στην Κεντρική Ιταλία και πέραν αυτής», καταλήγει ο Δρ Arriga. 

«Με τη συνεχή συνεργασία μεταξύ διεθνών ερευνητικών ιδρυμάτων, μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για περαιτέρω πρόοδο στην επιστήμη των σεισμών και στις στρατηγικές μετριασμού του κινδύνου».


Γεωδίφης με πληροφορίες από τη σελίδα  phys.org

Η μελέτη διεξήχθη ως μέρος μιας κοινής διδακτορικής διατριβής. πρόγραμμα μεταξύ του Πανεπιστημίου Roma TRE και του VUB.

Giorgio Arriga et al, Long‐Term Tectono‐Stratigraphic Evolution of a Propagating Rift System, L'Aquila Intermontane Basin (Central Apennines), Tectonics (2024). DOI: 10.1029/2024TC008548

https://phys.org/news/2025-02-term-earthquake-faults-central-italy.html

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Recent Posts Widget