Τα πολύχρωμα φυσικά τείχη της Γουρνιάς

«Δεν υπάρχουν κανόνες αρχιτεκτονικής για ένα κάστρο στα σύννεφα», Gilbert K. Chesterton.

Πριν από το Δρέκανο του Στράβωνα και μετά την τοποθεσία Κατά, είναι ένα κάστρο διαφορετικό από τα άλλα μεσαιωνικά ή αρχαία του νησιού. Φτιαγμένο όχι από πέτρες, ούτε από Πελασγούς ή Ιππότες αλλά από ψιλές σχεδόν αμμώδεις συμπαγοποιημένες αποθέσεις ψαμμίτη και τόφφου που έχουν τοποθετηθεί η μία πάνω από την άλλη εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Δεν μπορείς να χτίσεις ένα αμμόκαστρο όπως αυτό, ταυτόχρονα.

«Είχα πάει πριν από πολλά χρόνια μόνο για μια βόλτα και τελικά το μόνο που θυμάμαι ότι κατέληξα να μείνω πολύ περισσότερο, γιατί διαπίστωσα ότι εκεί έξω ήταν το πραγματικό σπίτι μου».

Χωρίς βασιλιάδες και βασίλισσες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες σε αυτό το κάστρο ευτυχώς τα πράγματα δουλεύουν μόνα τους, χωρίς εντολές του είδους εξολοθρευτή. Για πόσο ακόμη;

Μετά από τόσα χρόνια βλέποντας ξανά τις φωτογραφίες, νομίζω ότι αυτή η μεγάλη παράσταση δεν σβήνει, είναι αιώνια!Η δύναμη της φαντασίας  με ταξιδεύει στην τιτανομαχία του Ποσειδώνα με τον Πολυβώτη,  τη βίαια, τη τρομερή έκρηξη που άφησε πίσω της αυτό που βλέπω. Οτιδήποτε στη Φύση ονομάζεται καταστροφή, είναι διεργασία, είναι δημιουργία! 

Τα Γουρνιά απαντούν 500 μέτρα ανατολικά τής τοποθεσίας «Συκοφάς», όπου υπάρχει βράχος, κάτω από τον οποίο υπάρχουν μικρές γούρνες (απ όπου και τ᾿ όνομα), που δέχονται το νερό που στάζει από το βράχο αυτό. Ο Συκοφὰς  είναι κολπίσκος που απέχει 6 χλμ. ΒΔ. του χωριού της Κεφάλου. Λίγο μακρύτερα υπάρχουν συκιές στις οποίες πηγαίνουν τα πουλιά που τα λένε «συκοφάδες» και τρώνε σύκα.[ Ν.Ζάρακας].  Συκοφάς μπορεί να είναι ο πένητος όπως είδα πιο πέρα ερευνώντας το Δρέκανο.

Στα αρχαία, η γουρνιά είναι η  γρώνη «κοιλότητα, γούρνα, σκαφίδι», ένα φυσικό ή τεχνητό κοίλωμα, λάκκος.Όλα τα τοπωνύμια σε αυτή την περιοχή είναι αρχαία.

Στην κάτω φωτογραφία, πανοραμική λήψη από τα πολύχρωμα φυσικά τείχη της Γουρνιάς στη Δυτική Κω. Το λευκό χρώμα αντιπροσωπεύει τις  πρώην πυροκλαστικές ηφαιστειακές ροές  ηλικίας 161 χιλ.ετών από την έκρηξη της Αβύσσου, τη μεγαλύτερη έκρηξη των τελευταίων 700 χιλ.χρόνων στην ιστορία της Γης. Κάτω βρίσκονται τα μπεζ θαλάσσια ιζήματα από ψαμμίτη. Εκεί όπου καυτά ρεύματα από πυροκλάστες από μία τρομερή ηφαιστειακή έκρηξη συνάντησαν τη θάλασσα! Ένα μνημείο της Φύσης!

Γεωδίφης 

Πηγή-Ο μύθος των Κώων για το ακρωτήριο Χελώνη