Τι απέγινε το χρυσό τρένο των Ναζί;

Παρά τις πολυάριθμες έρευνες από το 1945, συμπεριλαμβανομένου του Πολωνικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δεν βρέθηκαν ποτέ στοιχεία για το τρένο, τις γραμμές του ή τον θησαυρό του. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι το τρένο δεν υπήρξε ποτέ. 

Το ουγγρικό χρυσό τρένο ήταν το τρένο που λειτουργούσε από τη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το οποίο μετέφερε κλεμμένη τιμαλφή, κυρίως περιουσίες Ούγγρων Εβραίων, από την Ουγγαρία προς το Βερολίνο το 1945.

Το 2015, τα παγκόσμια μέσα μαζικής ενημέρωσης είχαν κατακλύσει τις αναφορές για μια υποτιθέμενη ανακάλυψη ενός ναζιστικού τρένου χρυσού που πιστεύεται ότι ήταν θαμμένο στην Πολωνία.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg (ERR) δημιουργήθηκε για να κατασχέσει ανεκτίμητους θησαυρούς ιστορικής και χρηματικής αξίας από την κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη.

Το ERR επικεντρώθηκε σε εβραϊκούς και μασονικούς πολιτιστικούς θησαυρούς, περιλαμβάνοντας πάνω από 21.000 μεμονωμένα αντικείμενα από συλλογές εβραϊκής ιδιοκτησίας, ωστόσο, αυτό επεκτάθηκε αργότερα σε οτιδήποτε είχε αξία σε εβραϊκά σπίτια, επιχειρήσεις και καταστήματα, καθώς αυτά τα αντικείμενα θεωρούνταν πλέον «άδικα» των Ναζί.

Με την επέκταση των Ναζί σε όλη την Ευρώπη, οι συλλογές που βρέθηκαν σε εθνικά μουσεία, γκαλερί, εκκλησίες και μη εβραϊκές ιδιωτικές συλλογές λεηλατήθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Γερμανία με 1.418,000 σιδηροδρομικά βαγόνια και 427,000 τόνους με πλοίο.

Τα πιο σημαντικά αντικείμενα ορίστηκαν για το απραγματοποίητο Führermuseum του Χίτλερ, ενώ μερικά διατέθηκαν σε άλλες εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Hermann Göring.

Στα τελευταία κεφάλαια του πολέμου στην Ευρώπη, πολλά από τα λεηλατημένα αντικείμενα μεταφέρθηκαν με τρένο σε υπόγεια ορυχεία, σήραγγες και απόμερα κάστρα. Για παράδειγμα, η συλλογή του Göring από το Carinhall μεταφέρθηκε με τρένο προς τα νότια προς το Berchtesgaden στη Βαυαρία.

Το 2015, οι πολωνικές αρχές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός ναζιστικού τρένου με χρυσό θαμμένο σε βάθος 8 έως 9 μέτρων μεταξύ Wałbrzych και Wrocław στην Πολωνία. Εκείνη την εποχή, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, Piotr Żuchowski, περιέγραψε πώς το τρένο αναγνωρίστηκε χρησιμοποιώντας ραντάρ διείσδυσης εδάφους.

Η ανακάλυψη έγινε από τον Piotr Koper και τον Andreas Richter, οι οποίοι δήλωσαν ότι το τρένο είχε πολλά βαγόνια συνολικού μήκους 98 μέτρων, τα οποία πίστευαν ότι μετέφεραν όπλα και πυρομαχικά για τη ναζιστική πολεμική μηχανή.

Ωστόσο, το ζευγάρι ανέφερε επίσης τοπικούς θρύλους ενός χαμένου ναζιστικού τρένου που περιείχε ανεκτίμητα έργα τέχνης, κοσμήματα και χρυσό, πιθανώς εμπνευσμένα από το δίκτυο των σηράγγων γύρω από το κοντινό Κάστρο Książ, το οποίο ήταν μέρος του τεράστιου υπόγειου συγκροτήματος Project Riese.

Οι πολωνικές αρχές απέκλεισαν την περιοχή και ανέπτυξαν αστυνομία και πρόσθετους φρουρούς για να αποτρέψουν την πρόσβαση στον στρατό των κυνηγών θησαυρών που είχαν φτάσει οπλισμένοι με εξοπλισμό ανίχνευσης.

Παρά το γεγονός ότι μια ανεξάρτητη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας AGH της Κρακοβίας δεν βρήκε στοιχεία για το τρένο (που υποστηρίζεται περαιτέρω από ειδικούς εξόρυξης από την Ακαδημία Μεταλλείων της Κρακοβίας), οι ανασκαφές της τοποθεσίας συνεχίστηκαν το 2016.

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, η έρευνα εγκαταλείφθηκε και οι Piotr Koper και Andreas Richter αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι είχαν ανακαλύψει «κανένα τρένο, κανένα τούνελ».

Εξήγησαν στους δημοσιογράφους ότι η εικόνα του τρένου που ερμήνευσαν από το ραντάρ που διεισδύει στο έδαφος ήταν στην πραγματικότητα ένας φυσικός σχηματισμός βράχου που δημιουργήθηκε από υπόγειο πάγο.

Η όλη καταστροφή οδήγησε σε αύξηση του τουρισμού για την περιοχή, με τον ταγματάρχη του Walbrzych να παραδέχεται ότι «η δημοσιότητα που έχει πάρει η πόλη στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης αξίζει περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια. Ο ετήσιος προϋπολογισμός μας για την προώθηση είναι 380.000 $, οπότε σκεφτείτε το. Είτε οι εξερευνητές βρουν κάτι είτε όχι, το χρυσό τρένο έχει ήδη φτάσει».

Ο Κόπερ θα συνέχιζε να ανακαλύπτει 24 ανεκτίμητα αναγεννησιακά πορτρέτα του 16ου αιώνα που ήταν κρυμμένα πίσω από έναν γύψινο τοίχο κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης ενός παλατιού στο χωριό Στρούγκα της Πολωνίας.

Γεωδίδης με πληροφορίες από το heritagedaily.com

περισσότερα,

https://www.newyorker.com/magazine/2016/05/09/searching-for-nazi-gold