Η Νίσυρος του Γάλλου γεωγράφου και αναρχικού Jacques Élisée Reclus
Βόρεια της Ρόδου, ένα άλλο ακρωτήριο συνεχίζεται από το νησάκι Σύμη, ενώ η μεγάλη λοφώδης λωρίδα που καταλήγει στο Κάβο Κριός επανεμφανίζεται στη Νίσυρο, της οποίας ο πυραμιδικός κώνος υψώνεται σε ύψος 2.300 ποδιών.
Η Νίσυρος στην Παγκόσμια Γεωγραφία του Ρεκλούς
Πιο πέρα η χερσόνησος της Αλικαρνασσού χωρίζεται μόνο με στενά βραχώδη κανάλια από την Κω και τα νησιωτικά συγκροτήματα της Καλύμνου και της Λέρου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η Νίσυρος, το μοναδικό ακόμα ενεργό ηφαίστειο της Μικράς Ασίας, βρίσκεται ακριβώς στη γωνία της χερσονήσου, ανάμεσα στο Αιγαίο και τη βαθιά λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Προς το παρόν, οι μόνες ορατές ενδείξεις πυριγενούς δραστηριότητας είναι τα σύννεφα καπνού με θερμοκρασία άνω των 220°F, οι πίδακες ατμών και οι κρυσταλλοποιημένες εναποθέσεις θείου. Οι υπόγειες ενέργειες διεγείρονται κατά την περίοδο των βροχών, όταν ο πυθμένας του κρατήρα μετατρέπεται σε θειούχα λίμνη με τη θερμοκρασία του βραστού νερού.
Αυτός ο κρατήρας χρησιμοποιείται ως ένα είδος διυλιστηρίου από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το εμπόριο θείου. Σύμφωνα με έναν ελληνικό μύθο, η Νίσυρος ήταν ένα κομμάτι του νησιού της Κω, θαμμένο κάτω από την θάλασσα.
Στην πραγματικότητα τα γύρω εδάφη έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από την ύλη που είχε επικαλεστεί η Νίσυρος κατά τις προηγούμενες εκρήξεις της. Έτσι η νησίδα Γιαλί, που βρίσκεται ανάμεσα στην Κω και τη Νίσυρο, αποτελείται από τέτοια ηφαιστειακό τόφφο που εναλλάσσεται με τραβερτίνη που αφθονεί σε απολιθώματα.
Σύμφωνα με τον M. Gorceix, αυτή η νησίδα έχει υποστεί συνεχείς αλλαγές στάθμης, συνεχίζονται μέχρι σήμερα, επιβεβαιώνοντας έτσι το αδιάκοπο παιχνίδι των υπόγειων δυνάμεων στο γειτονικό ηφαίστειο. Σε αυτό το μέρος της Μεσογείου οι παλίρροιες είναι πολύ αισθητές, υψώνονται περίπου το ένα πόδι στον κόλπο της Σύμης.
Ποιος ήταν ο Ρεκλούς;
Αυτά γράφει ο Jacques Élisée Reclus [15 Μαρτίου 1830- 4 Ιουλίου 1905] ένας σπουδαίος Γάλλος γεωγράφος, συγγραφέας και αναρχικός.
Παρήγαγε το αριστούργημα των 19 τόμων, La Nouvelle Géographie universelle, la terre et les hommes («Παγκόσμια Γεωγραφία»), σε μια περίοδο σχεδόν 20 ετών (1875–1894). Το 1892 του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Γεωγραφικής Εταιρείας των Παρισίων για αυτό το έργο, παρόλο που είχε εξοριστεί από τη Γαλλία λόγω του πολιτικού του ακτιβισμού.
Ο Reclus θαυμάστηκε από πολλούς εξέχοντες στοχαστές του 19ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένου του Alfred Russel Wallace,George Perkins Marsh, Patrick Geddes, Henry Stephens Salt και Octave Mirbeau. Ο James Joyce επηρεάστηκε από το βιβλίο του Léon Metchnikoff La civilization et les grands fleuves historiques, στο οποίο ο Reclus συνέβαλε με έναν πρόλογο.
Ο Reclus υποστήριξε τη διατήρηση της φύσης και αντιτάχθηκε στην κρεατοφαγία και τη σκληρότητα προς τα ζώα. Ήταν χορτοφάγος.Ως αποτέλεσμα, οι ιδέες του θεωρούνται από ορισμένους ιστορικούς και συγγραφείς ως πρόβλεψη της σύγχρονης κοινωνικής οικολογίας και των κινημάτων για τα δικαιώματα των ζώων.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το βιβλίο του Jacques Élisée Reclus, εκδόθηκε το 1895
Πηγές:
1.The Earth and Its Inhabitants, [1878–94], έχει πλούσια εικονογράφηση με χάρτες, σχέδια και χαρακτικά και χαρακτηρίζεται από μια λαμπρότητα έκθεσης που δίνει στο έργο του μία μόνιμη επιστημονική αξία.
https://www.google.gr/books/edition/The_Earth_and_Its_Inhabitants/Vju_FIPNFs8C?hl=en&gbpv=1&dq=nisyros&pg=PA255&printsec=frontcover
2. Βικιπαίδεια
3. Φωτογραφία του F.Plieninger,1907
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
