Οι σπηλιές του Λωλλοθώρου

Λωλοθώροι στο ορεινό Πυλί της Κω ή καλύτερα οι σπήλλοι του Λωλλοθώρου.

Λωλός είναι ο τρελός, ο παλαβός ,ο ανόητος. Για γέρο ξεμωραμένος, ξεκουτιασμένος. Θωρος είναι αυτός που θωρεί.

Επί οθωμανοκρατίας λέγεται ότι ήταν κατοικήσιμο αυτό το σπήλαιο. Το τοπωνύμιο Λωλοθώρος ίσως είναι ανθρωπωνύμιο και οφείλεται σε κάποιο ΛωλοΘόδωρο, αυτοεξόριστο που ζούσε εκεί μακριά από τους γνωστικούς. Πρόκειται για καρστικό ασβεστολιθικό σπήλαιο που συναντάται ακριβώς πάνω από το Ρήγμα της Ασκόπετρας. Πρόκειται για ανωιουρασικά ανθρακικά πετρώματα ηλικίας  163,5 -145 εκ.χρόνων.

Κατά τη διάρκεια της εποχής του Άνω Ιουρασικού, η Παγγαία διασπάστηκε σε δύο υπερηπείρους, τη Λαυρασία στα βόρεια και τη Γκοντβάνα στα νότια. Το αποτέλεσμα αυτής της διάλυσης ήταν η γέννηση του Ατλαντικού Ωκεανού. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, ο Ατλαντικός Ωκεανός ήταν σχετικά στενός. Η στάθμη της θάλασσας ήταν υψηλή, αν και όχι τόσο όσο κατά την Ανώτερη Κρητιδική.

Η τοπογραφία Karst είναι ένας γεωλογικός σχηματισμός που αναφέρεται σε διάβρωση και αποσάθρωση πετρωμάτων από νερό.

 Παρατηρείται κυρίως στους ασβεστόλιθους ή δολομίτες και κατ` επέκταση στα άλλα διαλυτά πετρώματα.

Η καρστικοποίηση ενός τοπίου μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία χαρακτηριστικών μεγάλης ή μικρής κλίμακας τόσο στην επιφάνεια όσο και κάτω από αυτή.

Γεωδίφης

Παιδί της Ρέας