Το κρασί σέρι
Το σπίτι του Gonzalez Byass με το σέρι Tio Pepe, στη Χερέθ ντε λα Φροντέρα της Ισπανίας.
Το οινοποιείο τους μπορεί να υπερηφανεύεται για αυτό το παράδειγμα ενός στενού, λιθόστρωτου δρόμου με στοιχείο σκιάς από κλήματα... Ο γενικός χαρακτήρας του κρασιού σέρι, η ίδια του η ταυτότητα, δεν είναι απλώς αποτέλεσμα γεωγραφικής προέλευσης, όσο εξαιρετικές κι αν είναι οι φυσικές συνθήκες που συγκλίνουν στην περιοχή της Χερέθ.
Για περισσότερα από 3.000 χρόνια διαφορετικές ιστορικές συνθήκες διαμορφώνουν την ταυτότητα αυτών των κρασιών, με τον ίδιο τρόπο που το ίδιο το κρασί, η παραγωγή, η πώληση και η απόλαυσή του έχουν παίξει καθοριστικό παράγοντα για την ιστορία της περιοχής και την πολιτιστική ταυτότητα των κατοίκων της.
Τα κρασιά Sherry είναι το αποτέλεσμα από σημάδια που άφησαν σε αυτή τη γη πολύ διαφορετικοί πολιτισμοί, ορισμένοι πολύ μακρινοί στην προέλευση. Διαφορετικοί πολιτισμοί που με την πάροδο των χρόνων, παρασυρμένοι από τη γη, συνέβαλαν ο καθένας τους σε ένα προϊόν που είναι πάνω απ' όλα πολιτιστικό.
Μια ορισμένη γνώση της ιστορίας είναι θεμελιώδης εάν θέλουμε να κατανοήσουμε πλήρως την αυθεντική προσωπικότητα των κρασιών σέρι. Η ιστορία της περιοχής της Χερέθ είναι η ιστορία των κρασιών της. Η πρώτη αναφορά του κρασιού Sherry προέρχεται από τον Έλληνα γεωγράφο Στράβωνα τον 1ο αιώνα π.Χ. Στο βιβλίο του Γεωγραφία (τόμος III) γράφει ότι τα πρώτα αμπέλια μεταφέρθηκαν στην περιοχή της Χερέθ από Φοίνικες το 1100 π.Χ. Αρχαιολογικοί χώροι φοινικικής προέλευσης έχουν ανακαλυφθεί σε ανασκαφές στο Castillo de Doña Blanca, που βρίσκεται μόλις 4 χιλιόμετρα από τη Χερέθ, όπου έχουν βρεθεί τα υπολείμματα των πατητηρίων.
Η πόλη Χερέθ πιθανότατα ιδρύθηκε από τους Φοίνικες, οι οποίοι αποβιβάστηκαν στο Κάδιθ γύρω στο 1100 π.Χ. Μετακόμισαν στην ενδοχώρα για να ξεφύγουν από τον άνεμο του Λεβάντε, που τρέλανε τους ανθρώπους. Για όποιον έχει περάσει χρόνο στην περιοχή, όταν ο καυτός άνεμος του Λεβάντε φυσάει για μέρες συνέχεια είναι κάτι το άθλιο. Πιθανότατα ήταν οι Έλληνες που έφεραν τα πρώτα αμπέλια στη Χερέθ γύρω στον 6o ή 5o αιώνα π.Χ. Η πρώτη πραγματική ένδειξη της παραγωγής κρασιού σε μεγάλη κλίμακα ήταν όταν έφτασαν οι Ρωμαίοι. Στην πραγματικότητα, το κρασί Jerez έγινε τόσο δημοφιλές στη Ρώμη που οι ντόπιοι Ιταλοί καλλιεργητές δεν μπορούσαν να δεχτούν τον ανταγωνισμό, οπότε το 92 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Δομιτιανός διέταξε να κοπούν οι αμπελώνες στην Ισπανία. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι αυτό επιβλήθηκε επειδή στους Ρωμαίους που ζούσαν στην Ισπανία επειδή άρεσαν τα κρασιά της Jerez.
Αυτή η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που ίδρυσαν την αρχαία πόλη Gades, ή Cádiz, έφεραν μαζί τους την τέχνη της καλλιέργειας της αμπέλου και της οινοπαραγωγής από μακρινές χώρες αυτού που σήμερα είναι γνωστό ως Λίβανος. Από το Xera, το όνομα που δόθηκε από τους Φοίνικες στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η Jerez, αυτό το έθνος των εμπόρων παρήγαγε κρασιά που στη συνέχεια εξήχθησαν σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου, ειδικά στη Ρώμη.
Πολλοί Ιταλοί επενδυτές και έμποροι, όπως οι Lila, Maldonado, Spínola, Conti, Colarte, Bozzano και Zarzana εγκαταστάθηκαν στη Jerez κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα. Η πώληση του Sherry στις Ινδίες παρεμποδιζόταν συχνά από πειρατές που κατέλαβαν το φορτίο του στόλου και το πούλησαν στο Λονδίνο.
Η μεγαλύτερη ποσότητα κρασιού σέρι έγινε το 1587 όταν ο Σερ Φράνσις Ντρέικ επιτέθηκε στο Κάντιθ και πήρε 3.000 βαρέλια σέρι. Όταν αυτή η λεία έφτασε στο Λονδίνο, έκανε το σέρι της μόδας στην Αγγλική Αυλή και η Ελισάβετ I έφτασε στο σημείο να το προτείνει στον Κόμη του Έσσεξ ως το καλύτερο κρασί. Ως συνέπεια αυτής της ταχείας αύξησης της κατανάλωσης σέρι και της περιορισμένης προμήθειας, ο βασιλιάς Ιάκωβος Α' αποφάσισε να δώσει το παράδειγμα στους υπηκόους του διατάζοντας τα Βασιλικά Κελάρια να περιορίσουν την ποσότητα του σέρι σε 12 γαλόνια ( 48 λίτρα) την ημέρα... Τα έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ μας δίνουν μια καλή ιδέα για τη δημοτικότητα των κρασιών σέρι εκείνη την εποχή. Μαζί με τον φίλο του Μπεν Τζόνσον έπινε μερικά καλά μπουκάλια σέρι κάθε μέρα στην ταβέρνα Bear Head. Ο Βάρδος αναφέρεται συχνά στο σέρι σε πολλά από τα έργα του: Richard III, Henry VI, A Midsummer Night's Dream, The Merry Wives of Windsor, Henry IV,
Γεωδίφης πληροφορίες από τη σελίδα archaeohistories
Αναρτήσεις
