Οι δεινόσαυροι άκμαζαν μέχρι τη στιγμή που χτύπησε ο αστεροειδής;

Ο Αλαμόσαυρος ήταν ένας από τους τελευταίους δεινόσαυρους από τη νότια Βόρεια Αμερική. Οι παλαιοντολόγοι χρονολόγησαν πρόσφατα τον βραχώδη σχηματισμό από το σημείο που ανακαλύφθηκε στο Νέο Μεξικό περίπου 340.000 χρόνια πριν από τη σύγκρουση με τον αστεροειδή.Από Natalia Jagielska.

Νέα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι οι δεινόσαυροι άκμαζαν μέχρι τη στιγμή που χτύπησε ο αστεροειδής.

Νεοχρονολογημένα απολιθώματα από το Νέο Μεξικό αμφισβητούν την ιδέα ότι οι δεινόσαυροι βρίσκονταν σε παρακμή και υποδηλώνουν ότι αντίθετα είχαν σχηματίσει ακμάζουσες κοινότητες.

Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, κατά τη διάρκεια της άνοιξης του Βόρειου Ημισφαιρίου , ένας αστεροειδής πλάτους έξι μιλίων χτύπησε αυτό που είναι τώρα η χερσόνησος Γιουκατάν. Η επακόλουθη καταστροφή οδήγησε στην εξαφάνιση του 75% των ειδών της Γης, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν κάθε γενεαλογίας δεινοσαύρων εκτός από τα πτηνά με ράμφη.

Η πρόσκρουση ήταν καταστροφική. Οι συνέπειές της, αποκαλυπτικές. Αλλά τι συνέβαινε λίγο πριν από το κατακλυσμικό γεγονός;

Οι παλαιοντολόγοι συζητούν εδώ και καιρό αν οι δεινόσαυροι βρίσκονταν ήδη σε παρακμή όταν χτύπησε ο αστεροειδής ή αν άκμαζαν και έδιναν νέα είδη. Απολιθώματα από το Νέο Μεξικό που χρονολογούνται περίπου 340.000 χρόνια πριν από τη σύγκρουση με τον αστεροειδή σκιαγραφούν μια ζωντανή εικόνα: οι δεινόσαυροι άκμαζαν μέχρι τη στιγμή της πρόσκρουσης, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Μεταξύ των δεινοσαύρων που κυριάρχησαν στο τοπίο του προϊστορικού Νέου Μεξικού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρχαν αληθινοί γίγαντες, όπως ο τεράστιος φυτοφάγος Αλαμόσαυρος με τον μακρύ λαιμό .

«Μπορώ να φανταστώ τη σκηνή, τη μία στιγμή ένας δεινόσαυρος στο μέγεθος ενός τζετ να τρέμει το έδαφος καθώς περπατούσε. Την επόμενη στιγμή ολόκληρη η Γη τρέμει από την ενέργεια που απελευθερώθηκε από τον αστεροειδή», λέει ο εξερευνητής του National Geographic, Stephen Brusatte, παλαιοντολόγος από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία και συγγραφέας της μελέτης.

Το εύρημα, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Science , υποστηρίζει την ιδέα ότι οι δεινόσαυροι της Βόρειας Αμερικής δεν χάθηκαν πριν εξαφανιστούν με το κύμα. Η μελέτη παρέχει επίσης πληροφορίες για την ποικιλομορφία των ειδών δεινοσαύρων που ζούσαν στη νοτιοδυτική περιοχή της Βόρειας Αμερικής στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

Νέες ημερομηνίες για τα απολιθώματα του Νέου Μεξικού  

Πολλά από αυτά που γνωρίζουν οι παλαιοντολόγοι για την τύχη των μη πτηνών δεινοσαύρων προέρχονται από απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν στη δυτική Βόρεια Αμερική, ιδιαίτερα στους σχηματισμούς Hell Creek και Fort Union . Αυτές οι βραχώδεις εμφανίσεις στη Μοντάνα, Ντακότα και το Ουαϊόμινγκ διατήρησαν στιγμιότυπα ειδών που ζούσαν στην ξηρά πριν και μετά τη σύγκρουση. Δείχνουν ότι δεινόσαυροι όπως ο Τυραννόσαυρος , ο Τρικεράτοπας , ο Εδμοντόσαυρος και ο Αγκυλόσαυρος κατοικούσαν στις αρχαίες πλημμυρικές πεδιάδες που διατηρούνται γύρω από τα Βραχώδη Όρη.

Αλλά πιο νότια, στο Νέο Μεξικό της Κρητιδικής εποχής, μια διαφορετική ομάδα δεινοσαύρων περιπλανιόταν στα πεδινά. Οι ερευνητές εξέτασαν τους νοτιοδυτικούς δεινόσαυρους - στους οποίους περιλαμβάνονταν ο Κριτόσαυρος με το ράμφος του φτυαριού, ο Τορόσαυρος με τα τρία κέρατα και ο θωρακισμένος Γλυπτοδοντόπελτας - για να διερευνήσουν πώς τα πήγαιναν λίγο πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς.

Η συναρμολόγηση του χρονοδιαγράμματος για αυτούς τους δεινόσαυρους απαιτούσε χρόνια έρευνας και επιτόπιας εργασίας, αναζητώντας στοιχεία στα πετρώματα και τα ιζήματα.

«Αυτό το έργο ήταν σε εξέλιξη για πάνω από μια δεκαετία, με μερικά από τα πρώτα δείγματα γεωχρονολογίας να συλλέγονται πριν ξεκινήσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές», λέει ο Άντριου Φλιν, παλαιοβοτανολόγος από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και ο πρώτος συγγραφέας της εργασίας.

Η Caitlin Leslie συλλέγει παλαιομαγνητικά δείγματα από τον σχηματισμό Nacimiento του κατώτερου Παλαιοκαινού στη λεκάνη του San Juan στο βορειοδυτικό Νέο Μεξικό.Από Ντάνιελ Τζ. Πέππε.

Ο Φλιν και η ομάδα του μελέτησαν στρώματα βράχων που βρέθηκαν στη λεκάνη του Σαν Χουάν του Νέου Μεξικού, μια περιοχή γνωστή στους γεωλόγους ως το Μέλος Ναασοϊμπίτο. Μέχρι τώρα, η ακριβής ηλικία αυτών των βράχων ήταν αβέβαιη. Προηγούμενη έρευνα εκτιμούσε ότι ήταν περίπου 70 εκατομμυρίων ετών - εκατομμύρια χρόνια παλαιότερα από την πρόσκρουση του αστεροειδούς.

Αλλά η νέα έρευνα από τον Flynn και την ομάδα του έχει αναθεωρήσει τις ημερομηνίες σε 66,4 έως 66 εκατομμύρια χρόνια, που σημαίνει ότι οι δεινόσαυροι που βρέθηκαν μέσα σε αυτούς τους βράχους του Νέου Μεξικού έζησαν μέσα στο τελευταίο μισό εκατομμύριο χρόνια πριν από την πρόσκρουση του αστεροειδούς.

Αυτό υποδηλώνει ότι αυτοί οι δεινόσαυροι ζούσαν περίπου την ίδια εποχή με αυτούς που βρέθηκαν στους σχηματισμούς Hell Creek και Fort Union στη δυτική Βόρεια Αμερική. Στην πραγματικότητα, δείχνει ότι δεινόσαυροι όπως ο Alamosaurus στο προϊστορικό Νέο Μεξικό ήταν ακόμη πιο κοντά στο σημείο πρόσκρουσης στο Chicxulub του Μεξικού, από ό,τι δεινόσαυροι όπως ο 

Για να τοποθετήσουν σωστά τους δεινόσαυρους χρονικά, ο Flynn και οι συνάδελφοί του πήραν πολλά γεωλογικά δείγματα από το Naashoibito Member του Νέου Μεξικού και τα υπέβαλαν σε μια ειδική τεχνική χρονολόγησης που ανέλυε μικροσκοπικούς κρυστάλλους μέσα στους βράχους για να προσδιορίσει πόσο καιρό πριν εναποτέθηκαν. Ενώ προηγούμενες μελέτες πρότειναν ότι οι δεινόσαυροι Naashoibito έζησαν εκατομμύρια χρόνια πριν από την πρόσκρουση, η νέα μελέτη βελτίωσε τις ημερομηνίες σε περίπου 340.000 χρόνια πριν από το τέλος της Κρητιδικής.

Υποδηλώνει ότι η Βόρεια Αμερική φιλοξενούσε πολλαπλές κοινότητες δεινοσαύρων, οι οποίες εξελίχθηκαν παράλληλα σε διαφορετικές λεκάνες, λίγο πριν χτυπήσει η καταστροφή.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το nationalgeographic

https://www.nationalgeographic.com/science/article/dinosaurs-thriving-extinction-asteroid-new-mexico?cmpid=org=ngp::mc=social::src=twitter::cmp=editorial::add=tw20251026science-dinosaursthrivingextinctionfreemium&linkId=871692878